Kryeministri na thotë se dëshiron ta bashkojë vendin. Është po ashtu ky politikani që dha një kontribut të madh për ta përçarë atë.
Në teori, sistemi politik britanik i ngjan, sipas frazës së famshme të Lord Hailsham, një diktature zgjedhore. Dhe Johnson tashmë manifeston tendenca diktatoriale.
Britania e Madhe është larguar zyrtarisht nga Bashkimi Evropian (nuk është aspak e qartë se ka Irlanda Veriore). Por, në fakt, Brexit sapo ka filluar.
Të dyja partitë tona kryesore politike e kanë braktisur vendin. Sidoqoftë: ne jemi aty ku jemi, dhe unë mendoj se Brexit është kriza më e madhe ekonomike e karrierës time profesionale. Sinqerisht, është e vështirë të jesh optimist.
Ta themi qartë: cila qeveri do t’i thoshte lamtumirën më shumë se 70 marrëveshjeve të favorshme tregtare dhe të fillojë të gjitha përsëri nga e para? Përgjigje, kjo qeveri. Përsëri: cila qeveri do të dëshironte të prishte barrierat jo-tarifore të ofruara nga tregu i vetëm, i negociuar nga Margaret Thatcher, në mënyrë që të rrezikonte radhët në porte e shumë gjëra të tjera? Përgjigje: Po e njëjta.
Siç vuri në dukje kohët e fundit Anand Menon, drejtor i një qendre mendimesh në Evropë, është “plot mundësi”, por është edhe “një problem për tu menaxhuar”.
Shumica e ekspertëve të tregtisë mendojnë se Brexit nuk mund të negociohet brenda afatit kohor të rënë dakord prej një viti; shanset janë që ne të rrëzohemi nga bashkimi doganor dhe tregu i vetëm pa ndonjë gjë që i ngjan një marrëveshje të arsyeshme.
Michael Gove, i cili ka një rol qendror në trajtimin e negociatave me ish-partnerët tanë, na thotë se nëse ndonjë gjë shkon keq, njerëzit nuk mund të fajësojnë më BE-në. Tani e tutje ne jemi në sovranin tonë!
Po po? Pyes veten. Ka të ngjarë të jetë një krizë e djegies së ngadaltë dhe fajtorët e vërtetë do të vazhdojnë të fajësojnë BE-në.
Ne do të qëndrojmë në bashkimin doganor dhe në tregun e vetëm për pjesën tjetër të këtij viti.
Pasiguria do të vazhdojë në shumë fronte, dhe pothuajse me siguri do të vazhdojë të vonojë investimet private. Por BE-ja, me të drejtë, nuk do të qëndrojë në këmbënguljen e saj për shtrirjen rregullatore, ndërsa Johnson dhe bashkëpunëtori refuzojnë të braktisin obsesionin e tyre për të kapur kontrollin. Një forcë e parezistueshme takon një objekt të paluajtshëm.
Unë dyshoj se njerëzit do të zgjohen gradualisht në absurditetin e Brexit, pasi fillon të ndikojë në to në mënyra të ndryshme. Por deri atëherë do të jetë vonë.
Përkthyer dhe përshtatur nga The Guardian/ konica.al
VAZHDO TË LEXOSH MË TEPËR PËR TEMËN
20 sfidat e BE-së për vitin 2020!
3 dëshirat e Britanisë dhe BE-së për vitin 2020
Britania voton sot/ Kush do të jetë kryeministri?
