Eileen McStay, një infermiere në Spitalin Mount Sinai në New York City, është në vijat e para të pandemisë COVID-19, dhe ajo është përfshirë mendërisht dhe emocionalisht në punën e saj.
McStay punon në një dysheme spitali , por pacientë të vetmuar, të frikësuar nga koronavirusi, disa prej të cilëve po luftojnë për jetën e tyre.
Ajo shkon në shtëpi në një apartament bosh – katër fëmijët e saj po qëndrojnë me babanë e tyre gjatë krizës dhe nuk do të lejojnë që të takohen nga frika se mos e infektojnë. “Ata po na thonë në punë të trajtojmë veten sikur jemi pozitiv,” tha McStay. “Mjeku për sëmundje infektive na tha që në mënyrë statistikore, 100% e punonjësve të kujdesit shëndetësor do të jenë pozitivë në kohën që mbaron”, shtoi ajo. “Nuk kam pasur përqafim në shtatë ditë,” tha McStay. “As nga fëmijët e mi. As nga prindërit e mi. Dhe kjo më vret mua”.
Shumica e njerëzve po luftojnë me izolimin e qëndrimit në shtëpi për të parandaluar përhapjen e COVID-19. Por punonjësit e kujdesit shëndetësor që duhet të dalin për t’u kujdesur për ata në nevojë, po paguajnë një çmim edhe më të madh, për sa i përket shëndetit të tyre emocional. Një studim i ri i punonjësve të kujdesit shëndetësor kinez ofron një pasqyrë të asaj që McStay dhe kolegët e saj thonë se po merren, pasi kujdesen për të tjerët. Studiuesit zbuluan se punonjësit e kujdesit shëndetësor të linjës së përë në Ëuhan, epiqendra e pandemisë, kishin shumë më shumë të ngjarë të raportonin depresionin, ankthin dhe pagjumësinë sesa njerëzit që punonin diku tjetër në Kinë.
Punëtorët e kujdesit shëndetësor “Frontline” të angazhuar drejtpërdrejt në trajtimin e pacientëve me COVID-19 kanë tre herë më shumë gjasa të vuajnë nga pagjumësia dhe më shumë se 50% më shumë të ngjarë të pësojnë depresion ose ankth, sipas rezultateve të publikuara në internet në 23 Mars në JAMA Network Open. Dr. Roy Perlis është një psikiatër me Spitalin e Përgjithshëm të Massachusetts, në Boston, i cili shkroi një editorial që shoqëronte studimin. “Pika e rëndësishme është se sa depresion, ankth, pagjumësi që ne po shohim tashmë tek punonjësit e kujdesit shëndetësor. Ata përshkruajnë nivele të stresit që janë fuqimisht parashikues të rrezikut për sëmundjen e stresit post-traumatik më vonë,” tha ai. McStay pajtohet që jeta e njerëzve dhe psikologjia do të ndryshohen përgjithmonë nga përvojat e tyre në këtë pandemi.
“Unë kam punuar për katër ditët e fundit në një dysheme me të gjithë pacientët pozitivë me COVID.McStay u përlot kur fliste për pacientët që luftojnë për ajër dhe zgjedhjet për jetën dhe vdekjen po bëhen se ku të drejtohen burimet. “Këta njerëz nuk kanë vizitorë. Nuk ka vizitorë të lejuar në spital. Njerëzit janë aq të frikësuar dhe kaq vetëm, dhe kështu jemi ne,” tha McStay. Kolegët e McStay janë të gjithë të karantinuar kur nuk janë në punë, për të mbrojtur familjet e tyre, kështu që ata luhaten midis dëshpërimit për vendin e punës dhe izolimit në shtëpi.
Nervat po përplasen, madje midis këtyre profesionistëve. “Kishte argumente në punë dje, ku kurrë nuk ka, kurrë ato lloj argumentesh armiqësore,” tha McStay. “Frika është e dukshme në të gjithë ne.” Mount Sinai po bën çmos për t’i mbështetur ata, tha McStay. Drejtori i Përgjithshëm dërgon drithëra dhe fruta, me shënime mbështetëse të nënshkruar me dorë. Menaxherët dhe administratorët vizitojnë rregullisht për të shkëmbyer informacionet e fundit nga shëndetësia publike. Këshilltarët e kujdesit shpirtëror dhe rrjetet e mbështetjes së bashkëveprimtarëve janë duke funksionuar, duke u ardhur në ndihmë pacientëve dhe stafit në nevojë. Të gjithë punëtorëve u është dhënë një aplikacion me të cilin mund të gjurmojnë simptomat e tyre, kështu që stafi tjetër mund t’u thotë atyre nëse duhet të shqetësohen për infektim.
“Mendjet tona po luajnë lojëra me ne,” tha McStay. “Frika po fiton”. McStay tha që ajo ngjitet në një kodër të madhe për të punuar çdo ditë, dhe dje u shqetësua kur iu bë sikur mbeti pa frymë gjatë rrugës. Perlis tha se gjëja më e mirë që mund të bëhet për të ndihmuar profesionistët si McStay është të siguroheni që ata kanë të gjitha burimet e nevojshme, përsa i përket maskave dhe dorezave dhe qasjes në testimin COVID-19. “Atyre u kërkohet të bëjnë një detyrë shumë të vështirë pa burimet e duhura,” tha Perlis. “Ka gjëra shumë praktike që duhet të ndodhin për ta zvogëluar atë stres.” Psikiatrit gjithashtu duhet të vendosen, për t’u dhënë punonjësve të kujdesit shëndetësor këshillimin që u duhet, shtoi ai.
“Ka shumë heronj tani, dhe është e lehtë të humbasësh vëmendjen për faktin se këta heronj janë gjithashtu njerëzorë,” tha Perlis. “Kur nuk mbushen me frymë, kur kthehen në shtëpi nga një punë e lodhshme , ata janë po aq të ndjeshëm ndaj pasojave të këtij stresi si kushdo tjetër”.
VAZHDO TË LEXOSH MË TEPËR PËR TEMËN
“Kulmi i përhapjes së COVID-19 në Itali është këtë javë”
