Se do të ishte më mirë të largoheshim nga Bashkimi Evropian me një marrëveshje sesa pa një të tillë nuk ka qenë kurrë në dyshim.
Vetëm demagogë të papërgjegjshëm, ideologë mashtrues dhe mashtruespretenduan se Britania duhet të përpiqej të largohej nga aleanca e saj më e rëndësishme strategjike pa marrëveshje partneriteti.
Mjerisht, Boris Johnson ka luajtur secilin nga ato role.
Përmes një kombinimi të cinizmit dhe pamaturisë, kryeministri e çoi Britaninë në prag të fatkeqësisë, e përgatitur të binte nga shkëmbi dhe ta quante atë fluturim madhështor.
Deri në çfarë mase mund të shkonte, është një pyetje që tani, fatmirësisht, mund të mbetet pa përgjigje sepse ka një marrëveshje.
Ky është pjesërisht një funksion i tendencës famëkeqe të Johnson për të hedhur dyshime, por gjithashtu reflekton një dinakëri të caktuar taktike.
Kryeministri nuk dëshiron që kjo marrëveshje të shqyrtohet. Ajo që tashmë mund të thuhet me një farë sigurie është se ajo përshkruan një ulje të menjëhershme të ekonomisë në MB. Ky është një funksion i largimit nga tregu i vetëm dhe bashkimi doganor. Vëllimet e tregtisë do të ulen. Zinxhirët e furnizimit do të ndërpriten. Punët do të humbin.
Këto janë tipare thelbësore të modelit kërkuar nga Johnson.
BE ka ndryshuar disi. Brukseli nuk pret më zbatimin automatik të rregullave kontinentale në ligjin e Mbretërisë së Bashkuar.
Nuk mund të ketë marrëveshje tregtare pa ndotur diku vizionin e sovranitetit të patëmetë të mbështetur nga ideologët e Brexit. Ky koncesion do të varroset në shkronja të vogla, dhe Johnson do të përdorë arsenalin e tij të plotë retorik dhe fuqitë e devijimit politik për të paraqitur marrëveshjen e tij si një statut të emancipimit heroik kombëtar.
Mungesa e kohës në dispozicion për ratifikim i përshtatet këtij qëllimi.
Kjo është mënyra se si Johnson bën biznes.
Një marrëveshje është e mirëpritur kur mungesa e njërës përbën një kërcënim të afërt për sigurinë dhe prosperitetin kombëtar.
Kryeministri, me “marrëveshjen e tij të stilit jumbo Kanada”, ka luajtur në mënyrë cinike.
Ai ka ngadalësuar orën dhe ka shpërdoruar vullnetin e mirë diplomatik.
Për të shmangur skenarin më të keq, është një lloj i mëshirshëm i arritjeve.
Johnson nuk meriton asnjë meritë për shmangien e një fatkeqësie që iu afrua aq afër, sepse ai shkoi me shumë dëshirë drejt saj.
Ndihma është e përshtatshme dhe e mirëpritur, por jo mirënjohje, jo për këtë kryeministër.
Përkthyer dhe përshtatur nga The Guardian/ konica.al
VAZHDO TË LEXOSH MË TEPËR PËR TEMËN
”Në fund BE do të pranojë shtyrjen për Brexit”
‘Brexit, plaga më e rëndë e vetëshkaktuar në histori’
“Brexit” nuk do të rinegociohet pas largimit të May
