Duke parë anën e ndritshme të një katastrofe poshtëruese kombëtare, mënyra e largimit të Presidentit Trump nga pushteti ka sqaruar pse ai nuk duhet të mbajë kurrë më pushtetin.
Disa të dhëna tregojnë shfaqjen e dy fraksioneve të dallueshme brenda rrethit të ngushtë të Trump.
Në njërën anë janë të çmendurit, mes tyre Giuliani, Powell dhe Flynn, të cilët dëshirojnë që Trump të shkelë ligjet dhe të marrë fuqi autoritare.
Në anën tjetër janë sykofanët që mbështetën sfidat e rreme ligjore të Trump për rezultatin e zgjedhjeve.
Siç duket, Trump ka më shumë qejf të çmendurit.
Disa përgjigjen, si zakonisht, duke sugjeruar që këto provokime janë thjesht reagimet e trishtueshme.
Por niveli i shqetësimit brenda stafit të Trump duket i pashembullt.
“Njerëzit që janë të shqetësuar dhe nervozë nuk janë burokratët me gju të dobët që ne kemi neveri”, tha një zyrtar i lartë i administratës në Axios.
“Këta janë njerëz që kanë duruar më shumë çmenduri dhe sakatim se çdo zyrtar i administratës në histori.”
Është më e rëndësishme të merren parasysh këto ngjarje jo në kontekstin e një grushti shteti që nuk ka gjasa të vitit 2020, por në dritën e zgjedhjeve të pashmangshme të vitit 2024.
Kandidati republikan nuk është qartë i përkushtuar ndaj vetëqeverisjes demokratike.
Ai është i gatshëm, madje i etur, të përmbysë procesin kushtetues nëse i shërben interesave të tij. Asgjë nuk e frenon atë. Egoizmi nuk është shkelje e standardeve të tij; është përmbushja e besimit të tij.
Për Trump, vetëmohimi është mëkati i vërtetë.
Këtë herë, ambiciet e paligjshme të Trump janë kufizuar nga gjykata të pazakonta, nga zyrtarë të guximshëm shtetërorë dhe lokalë, nga një shtyp i zakonshëm vigjilent, nga një Shtëpi Demokratike dhe nga një kandidat demokrat i moderuar ideologjikisht i cili.
Vetëm Partia Republikane dështoi plotësisht në kontrollimin e autoritarizmit fillestar të Trump.
Por këto kushte nuk janë të përhershme. A mundet Trump të fitojë rizgjedhjen në 2024 kundër një kandidati më ekstrem ideologjikisht Demokrat? Sigurisht që ai mundet.
A do të dalë ndonjë zyrtar republikan, në çdo nivel të qeverisë, kundër një autoritari hakmarrës me mandat elektoral? Nuk ka të ngjarë.
A do ta zgjeronte Trump pushtetin ekzekutiv në çdo hap? Po, veçanërisht nëse Dhoma dhe Senati kontrollohen nga Republikanët. A do të frikësonte Trump hapur gazetarët dhe kundërshtarët? Nuk dyshoj. A do të injoronte vendimet e gjykatës që e kufizojnë atë? Vë bast se do të provonte. A do të përpiqej ai të krijonte një krizë për të justifikuar qëndrimin në pushtet pas mandatit të tij? Asnjë skrupull nuk do ta parandalonte atë.
Ky nuk është ndonjë vizion i ekzagjeruar distopian.
Ai do t’i bënte këto gjëra, nëse do të kishte mundësi. Dhe si e dimë këtë? Sepse Trump është udhëheqësi i skajit të çmendur të Trumpizmit.
Edhe pse jo më në pushtet, ai do të mbetet kërcënimi kryesor për demokracinë amerikane. Nëse ai fiton përsëri, rendi kushtetues mund të mos jetë kurrë i njëjti.
Në presidencën Trump, ditët më të këqija janë gjithmonë ditët më autentike.
Ai është një autoritar në tentativë. Ata që e duan sistemin tonë të qeverisjes tani duhet të ndajnë një qëllim kryesor, për të siguruar që Mar-a-Lago është Shën Helena e Trump, jo Elba e tij.
Përkthyer dhe përshtatur nga The Washington Post/ konica.al