2021 do të jetë një vit në të cilin të dy Shtetet e Bashkuara dhe Bashkimi Evropian pas Brexit do të mendojnë seriozisht për hapat për të forcuar marrëdhëniet dhe për të rivendosur besimin e ndërsjellë.
Në këtë kontekst, do të jetë e nevojshme të shpjegohet pse bashkëpunimi i fortë është i rëndësishëm në ekuacionin e përfitimit dhe interesit të përbashkët.
Problemi kryesor këtu është që SHBA dhe BE (veçanërisht Gjermania dhe Franca) t’i qasen çështjeve bilaterale vetëm përmes vijave të tyre të kuqe.
Me një fjalë tjetër, vijat e kuqe të vendeve të tjera të BE-së ose NATO-s janë shumë më pak të rëndësishme për ta.
Sidoqoftë, për shembull, pa marrë në konsideratë shqetësimet e vendeve të tjera si Polonia, Hungaria, Rumania ose Bullgaria, gjithashtu nuk ka asnjë shans për të bërë përparim brenda BE-së ose NATO-s.
Pa menduar për rezervat ose zemërimin e Polonisë, Hungarisë, Rumanisë ose Bullgarisë, duket se nuk do të kishte asnjë shans për të bërë progres domethënës dhe të vlefshëm as brenda BE-së dhe as në NATO.
Nga ana tjetër, metoda “imponuese” shërben për të vënë në rrezik aleancat dhe për të dobësuar përpjekjet për të ndërtuar partneritete të forta. Veçanërisht shihet në marrëdhëniet me Turqinë.
Nëse të dy SHBA dhe BE nuk do të ndiqnin standarde të dyfishta në lidhjet e tyre me Turqinë dhe do t’i jepnin rëndësinë vendit që meriton, aleancat e sotme do të ishin shumë më të fuqishme.
Vijar e kuqe të Turqisë u injoruan shumë herë si nga BE dhe SHBA.
Për shembull, administrata qipriote greke shkeli të gjitha normat dhe marrëveshjet ndërkombëtare duke refuzuar planin e KB për Qipron; megjithatë, ajo ishte akoma e pranuar si një anëtare e BE-së. Sidoqoftë, pikërisht kjo BE krijoi shumë pengesa për procesin e anëtarësimit të Turqisë.
Për të dhënë një shembull tjetër, SHBA. ka mbështetur elementët terroristë të lidhur me PKK duke siguruar armë dhe mbështetje logjistike që nga fundi i viteve 1980.
Prandaj, aleancat e dobëta kanë rreziqe të mundshme për rajone të tilla si Mesdheu Lindor, Ballkani dhe Kaukazi.
Sot, fryma e aleancave midis Turqisë dhe Perëndimit duhet të rindërtohet bazuar në një të ardhme të përbashkët. Epoka e Luftës së Ftohtë ka mbaruar; kjo mjafton vetëm për të riformuluar aleancat me efekt jashtëzakonisht të madh nga periudha për vite me rradhë.
Turqia është padiskutim në qendër të pushtetit në Euroazi. Kjo do të thotë se çdo përparim nuk mund të arrihet në rajon duke injoruar interesat dhe vijat e reja të Turqisë.
Gjithashtu, reagimi i nevojshëm ndaj deklaratës së Presidentit francez Emmanuel Macron “NATO-ja ka vdekur nga truri” nuk është treguar sa duhet.
Pandemia globale nuk mund të jetë një justifikim. Qëndrimi i Macron krijoi drejtpërdrejt një perceptim të rëndësishëm të pasigurisë për anëtarët e BE dhe NATO.
Në kushtet e bashkëpunimit më të fortë trans-Atlantik, një proces sfidues gjithashtu pret Presidentin e 46-të të SHBA Joe Biden.
Nëse linjat e kuqe të aleatëve në aleanca nuk injorohen, suksesi mund të arrihet.
Kerem Alkin
Përkthyer dhe përshtatur nga Daily Sabah/ konica.al
VAZHDO TË LEXOSH MË TEPËR PËR TEMËN
‘Fajin’ për tensionet Qipro-Turqi e ka BE
‘Erë lufte’: anije luftarake turke në ujërat greke, Athina njofton NATO
