Gjermania po përpiqet të frenojë një pandemi që ka dobësuar ekonominë më të madhe të Evropës dhe udhëheqësit të saj dikur të paepur.
Angela Merkel nuk mund të bëjë asnjë gabim.
Sondazhet e opinioneve e bënë Merkel pothuajse të pathyeshme dhe të domosdoshme. Deri kohët e fundit.
Një valë e dytë e koronavirusit – dhe tani një e treta e nxitur nga një mutacion që u përhap nga Mbretëria e Bashkuar – dhe një shpërndarje e ngadaltë e vaksinave ka lënë bllokun konservator të Merkelit që po lufton për të përmbajtur dëmin.
Niveli i infeksionit në Gjermani mbetet i i lartë. Disponueshmëria e vaksinimeve mbetet e ulët.
Ky dëm po ul mbështetjen për Merkel dhe partinë e saj të Bashkimit Demokristian, e cila ende nuk ka vendosur kush do të qëndrojë si kandidatja e saj për ta pasuar atë tani që Merkel po mbaron
mandatin e saj të katërt dhe të fundit.
Një pasiguri e tillë po krijon një vakum të padëshirueshëm të lidershipit në ekonominë më të madhe të Evropës.
Në një kohë kur administrata e Presidentit të SHBA Joe Biden u ka dhënë amerikanëve një nxitje të nevojshme për moralin duke miratuar një projekt-ligj 1,9 trilion dollarë për lehtësimin e koronavirusit, parlamentet evropiane duhet të kalojnë paketën e BE-së 1.8 trilionë euro (2.1 trilionë dollarë).
Mungesa e udhëheqjes në Berlin dhe kryeqytetet e tjera evropiane nuk paralajmëron ndonjë shërim të shpejtë pasi të ketë mbaruar pandemia.
Ndoshta është koha që Merkel të tërhiqet dhe t’ia dorëzojë frenat pasardhëses së saj.
Por nuk është aq e lehtë sa kaq.
Blloku konservator, i cili përbëhet nga Kristian Demokratët dhe partia Bashkimi Social Kristian Bavarez (CSU), ende nuk ka zgjedhur një kandidat të përbashkët për të garuar në zgjedhjet federale të Shtatorit.
Në janar, Kristian Demokratët zgjodhën Armin Laschet si udhëheqësin e tyre të ri – por jo si kandidatin e tyre për kancelar.
Pretendenti tjetër kryesor – dhe një mjaft popullor – është Markus Söder, udhëheqësi i CSU.
Blloku konservator ka rënë dakord të zgjedhë kandidatin e tij për kancelar në maj. Po pse jo tani?
Demokratët e qendrës së majtë në të dytin. Demokristianët humbën shumë në të dy.
Megjithëse janë ditët e para në këtë vit zgjedhor, të Gjelbrit mund të përfundojë si partia më e madhe.
Humbja e zgjedhjeve për Demokratët e Krishterë nuk ishte vetëm për shkak të një skandali të prokurimit të maskave që përfshiu parlamentarët e partisë.
Mbi të gjitha, koronavirusi ka dëmtuar imazhin e Gjermanisë si një vend efikas, i drejtuar mirë, i aftë të merret me një krizë të këtij qëllimi.
Merkel duhet të marrë përgjegjësinë për disa nga këto mungesa, të cilat kanë treguar se si Gjermania është plotësisht e papërgatitur për t’u marrë me sfida të mëdha teknologjike.
E para është dixhitalizimi. Aksesi në internet i pakët dhe mungesa e koordinimit midis autoriteteve shëndetësore në të gjithë vendin janë të turpshme për një vend kaq të pasur të pajisur me talent dhe qendra të shkëlqyera kërkimore.
Nuk ka një platformë uniforme mësimore në internet për shkollat. Lidhjet prishen vazhdimisht.
Arsimi nuk është një përgjegjësi federale, por një prerogativë e shtatëmbëdhjetë rajoneve të Gjermanisë.
Dhe autoritetet shëndetësore kishin gjithë verën për të modernizuar sistemet e tyre Neandertal. Ata nuk e bënë.
Kjo pavarësisht nga fakti që Merkel vetë në shtator 2019 krijoi një komitet të veçantë që synonte ta shtynte vendin në epokën dixhitale.
Përkeqësimi i kësaj ekonomie të padigjitizuar është dora e rëndë e burokracisë së Gjermanisë.
Fleksibiliteti nuk ka fituar në këtë krizë. As gatishmëria. Vendimi i qeverisë për të ndaluar përdorimin e vaksinës AstraZeneca për arsye shëndetësore nuk ndihmon aspak.
E tillë është gjendja e lojës në Gjermani.
Ashtu si në vendet e tjera të BE-së, koronavirusi duhet të jetë katalizatori për të trajtuar dobësitë teknologjike dhe të rezistencës së një pjese kaq të pasur të botës dhe për t’u përgatitur për pandeminë tjetër. Gjermania dhe partnerët e saj janë paralajmëruar.
Përkthyer dhe përshtatur nga Carnegie Europe/ konica.al