100 ditët e para të Biden në detyrë sinjalizuan se e ardhmja nuk ka pse të jetë një përsëritje e së kaluarës.
Fjalimi i presidentit amerikan në Kongres këtë javë bëri të qartë se Trumpizmi ishte një paralajmërim nga historia, një kujtesë se asnjë republikë nuk është e garantuar të zgjasë.
SHBA mbetet në rrezik – rënia e saj u përshpejtua nga një model ekonomik jo i ligjshëm, dhe nga udhëheqës të paaftë ose të gatshëm për ta rregulluar atë.
Është një lehtësim për në Shtëpinë e Bardhë një president i cili dëshiron të kapërcejë ndarjet në vend që t’i zgjerojë ato.
Biden duhet të vlerësohet.
Shtëpia e Bardhë e Biden propozon të shpenzohen $ 4 trn, me rreth gjysmën e parave të përdorura për të rishkruar kontratën sociale.
Pjesa tjetër do të krijojë vende pune, me investime në infrastrukturë për të ripërdorur ekonominë post-Covid për një botë me karbon zero.
Problemi nuk është se po shpenzohen para për të rregulluar një shoqëri “të prishur”.
As nuk është e gabuar të kërkosh nga të pasurit të paguajnë pjesën e tyre të drejtë të taksës.
Problemi është se Biden thotë se shpenzimet duhet të ekuilibrohen nga rritja e taksave ose kursimet nga programet e tjera të qeverisë.
Ky është një detyrim i vetë-imponuar dhe vetë-shkatërrues.
Duket se ekonomia është e keqe të paguash për çdo dollar të investuar në edukimin e fëmijërisë së hershme kur secila para jep 7.30 dollarë përfitime.
Një numër demokratësh centristë kanë sinjalizuar tashmë kundërshtimin e tyre ndaj ngritjeve të propozuara të taksave.
Nëse Biden do të donte para, ai mund të mbështeste Shërbimin e të Ardhurave të Brendshme për të ndjekur taksat e papaguara prej $ 1tn çdo vit.
Synimi i Biden është i mirë.
Amerika ka kaluar dekada duke drejtuar deficite të mëdha pa asnjë pasojë të pafavorshme makroekonomike.
Në Uashington, një krizë borxhi gjithnjë duket se po vjen. Megjithatë nuk arrin kurrë.
Kombi rrezikohet gjithnjë e më shumë nga nivelet në rritje të pabarazisë, paqëndrueshmërisë financiare dhe fatkeqësisë ekologjike.
Ose demokracia duhet të rinovohet duke çliruar shtetin nga kufizimet ideologjike ose pasuria ka të ngjarë të çimentojë një regjim më pak demokratik.
Askush nuk dyshon në sinqeritetin e ekipit të Biden.
. Ekonomisti Stephanie Kelton shkruajti se për shpenzime kaq të mëdha, administrata e Biden “do të duhej të zhvillonte një plan të fuqishëm me një fokus në kontrollimin e presioneve inflacioniste”. Këto janë argumentet që Biden duhet të ketë me partinë e tij, jo nëse më i pasuri duhet të paguajë për programet anti-varfëri.
Ekipi ekonomik i Biden e kupton që një ekonomi e fortë përfiton më së shumti nga pjesa e poshtme e Amerikës.
Sidoqoftë, planet e tij të shpenzimeve kërcënojnë të përqendrojnë debatin tek ulja e deficitit më shumë sesa tek shpëtimi i vendit.
Përkthyer dhe përshtatur nga The Guardian/ konica.al
VAZHDO TË LEXOSH MË TEPËR PËR TEMËN
“Më të ashpër me Rusinë”, pse Gjermania nuk është dakord?
“Ndarje” apo dialog me Kinën?
‘Fillimi i mbarë’ i Joe Biden
