Kanë kaluar katër muaj që kur Joe Biden zëvendësoi Donald Trump si president dhe demokratët morën kontrollin e Kongresit.
Historia më e pa raportuar e tranzicionit nuk është se sa gjërat kanë ndryshuar, por sa nuk kanë ndryshuar.
Biden ka sjellë një stil dramatikisht më të mirë dhe profesional në Shtëpinë e Bardhë dhe ka ndryshuar drejtimin e Trump për klimën, taksat dhe marrëdhëniet me aleatët tradicionalë të SHBA.
Ndërkohë, republikanët sulmojnë administratën e tij si një kërcënim të majtë.
Rëndësia e këtij momenti mund të matet, megjithatë, nga çështjet për të cilat politikanët nuk po grinden.
Në disa fusha kryesore, politikat e Biden ngjajnë me ato që Trump ndoshta do të kishte ndjekur nëse rizgjidhet.
E drejta: Për dekada, ulja e kostove afatgjata të Sigurimeve Shoqërore dhe Medicare ishte pjesa e diskutimit të kongresit dhe medias, me Republikanët, të udhëhequr nga Paul D. Ryan, duke argumentuar në përgjithësi për shkurtime, por shumë Demokratë gjithashtu bën thirrje për kursime . Edhe administrata e Obamës ofroi ide për t’i bërë programet, të cilat përbënin 45 përqind të shpenzimeve federale në fiskal 2018, më efikase.
Edhe planet e shpenzimeve të Biden prej 6 trilion dollarësh nuk përfshijnë zgjerimin e Sigurimeve Shoqërore dhe Medicare, të cilat shumë progresistë i mbështesin.
Por përfundimi është i qartë: Baby boomers, të lindur në 1946, arritën moshën e Sigurimeve Shoqërore në 2008, dhe ndoshta nuk do të ketë asnjë rregullim të programit deri në fund të mandatit të Biden në 2025, kur të gjithë 71.6 milion boomers do të jenë kualifikuar , përveç atyre të lindur në 1963 dhe 1964.
Tarifat: Në 2018, Trump nisi një luftë tregtare kundër Kinës, duke vendosur tarifa të reja që tani ndikojnë në dy të tretat e të gjitha importeve të SHBA nga Republika Popullore, me një normë mesatare prej 19.3 përqind, sipas Institutit Peterson të Ekonomisë Ndërkombëtare.
Biden i ka mbajtur këto tarifa që nga marrja e detyrës. Biden beson që tarifat e Trump ndaj aleatëve të tillë si Bashkimi Evropian parandaluan një front të mundshëm të bashkuar Perëndimor kundër Kinës dhe për këtë arsye po punon për një kompromis për t’i dhënë fund përplasjes tregtare transatlantike që Trump i trashëgoi.
“Luftërat e pafundme”. Biden në të vërtetë e përdori këtë frazë – ekuivalente me “luftërat e pafund” të Trump – në njoftimin e tërheqjes së trupave amerikane nga Afganistani deri më 11 shtator. Kjo është pothuajse saktësisht ajo që do të kishte ndodhur nëse Trump do të zgjidhej.
Ashtu si Trump, Biden ka arritur në përfundimin se Shtetet e Bashkuara shumë kohë më parë arritën gjithçka që mundën dhe se prania e trupave në Afganistan po i kushtonte Shteteve të Bashkuara miliarda që mund të shpenzoheshin më mirë për nevojat e brendshme ose interesat më të ngutshme të politikës së jashtme, në vend të luftës për terrorizmin.
Epiteti i “luftërave të pafundme” të Biden mbart një nënkuptim”kurrë më”.
Fakti që politikëbërësit amerikanë mund të konvergojnë në këto politika të gjera nuk do të thotë se ata kanë të drejtë.
Një krizë e madhe – një virus i ringjallur, të themi, ose një inflacion i shfrenuar – mund të përmbysë gjithçka. Tani për tani, megjithatë, tendencat e brendshme dhe ndërkombëtare po tërheqin Shtetet e Bashkuara drejt një paradigme tjetër nga ajo që mbizotëroi midis fundit të Luftës së Ftohtë dhe zgjedhjes së Trump: më shumë shpenzime për programet e qeverisë së brendshme, më shumë proteksionizëm, më shumë fokus në Azi dhe garën e pushtetit.
Kjo paradigmë mund të përcaktojë Shtetet e Bashkuara të shekullit 21, nëse shoqëria dhe kultura e saj mund të shmangin ndarjen mbi racën, gjininë, rajonin dhe ideologjinë, të cilat u “ndezën”
vitet Trump, duke zhvendosur debatin politik politik.
Mjerisht, është një “nëse” e madhe.
Përkthyer dhe përshtatur nga The Washington Post/ konica.al
VAZHDO TË LEXOSH MË TEPËR PËR TEMËN
‘Fundi i frikshëm’ i presidencës së Trump!
“Ky është fillimi i fundit të Donald Trump!”
“Do ta shkarkojmë Trumpin para 20 janarit!”
