Kriticizmi kundër Turqisë është bërë personal në vitet e fundit, me shumicën e analistëve perëndimorë, dhe madje edhe politikanëve, duke kritikuar drejtpërdrejt Presidentin Rexhep Tajip Erdogan.
Nëse Turqia do të ndryshojë nëse i forti largohet nga skena është pyetja e madhe që lind në mënyrë të pashmangshme.
Shenjat e deritanishme nuk janë inkurajuese.
Turqia ka humbur ato pak reflekse demokratike që zotëronte.
Brenda Partisë qeverisëse për Drejtësi dhe Zhvillim (AK), të gjithë janë në hijen e Erdoganit dhe është e vështirë të imagjinohet se dikush ka guximin të shkëputet nga “udhëheqësi suprem” dhe trashëgimia e tij ideologjike, e cila tani përfshin gjithashtu idetë, qëllimet dhe vizionet e Ujqërit Gri të ekstremit të djathtë.
Në vend të kësaj, ata ka të ngjarë të qëndrojnë në të njëjtën rrugë.
Edhe figura të shquara si ish-presidenti Abdullah Gul, ish-kryeministri Ahmet Davutoglu dhe ish-ministri i financave, Ali Babacan, kanë dështuar në përpjekjet e tyre për të krijuar një prirje serioze alternative nga brenda AKP.
Partia kryesore e opozitës – Kemalist CHP – ndërkohë, ka qëndruar e vendosur gjatë 20 viteve të fundit me një vlerësim të popullaritetit prej 25% dhe në lidhje me politikën e jashtme po përpiqet ta tejkalojë Erdoganin në madhështinë nacionaliste.
Me përjashtim të HDP-së pro-kurde, çdo parti në të gjithë spektrin politik në Turqi është e angazhuar në një axhendë të përshkallëzuar nacionaliste dhe madje edhe kur kjo nuk përmban vizionin ekspansionist të Erdogan, kjo sjell konflikte me Perëndimin.
Duke pasur parasysh mungesën e një figure politike me ndikim me vizionin dhe thirrjen popullore për ta çuar Turqinë përsëri në një rrugë tjetër, ka shumë për të qenë optimist.
Kjo ka filluar të bëhet e dukshme në kryeqytetet perëndimore dhe në shumicën e institucioneve dhe grupeve studimore, të cilat nuk po përqendrohen më shumë në mënyrën se si ta sjellin Turqinë përsëri në vijën Euro-Atlantike, sesa në strategjitë për menaxhimin e kësaj Turqie të re konfrontuese – strategji duhet të përfshijë gjithashtu mënyra për të zbehur ambiciet e saj ekspansioniste.
Përkthyer dhe përshtatur nga gazeta greke Kathimerini/ konica.al
VAZHDO TË LEXOSH MË TEPËR PËR TEMËN
‘Ndarja’ e Turqisë nga Perëndimi, aspak e papritur
“Erdogan duhet të pushtojë Qipron jugore!”
‘Molla e sherrit’ mes Trump dhe Erdogan, sot në Gjykatë
