Kudo që të shikoni, thuhet, nacionalizmi në Evropë po rritet.
Në Spanjë dhe Itali, e djathta ekstreme po kor fitore.
Të hënën, Demokratët nacionalistë të Suedisë e zhytën vendin në një krizë politike duke kaluar përmes një vote mosbesimi në kryeministrin e qendrës së majtë. Megjithatë rezultatet e raundit të parë të zgjedhjeve rajonale të Dielën në Francë, shuan shpresat e Marine Le Pen për ta kthyer votën në një fletë nisjeje për kandidimin e saj në krye të vendit.
E djathta ekstreme Rassemblement National e zonjës Le Pen doli shumë më keq sesa pritej.
Partia e saj arriti vetëm një të pestën e votave në shkallë vendi dhe kryesoi listën vetëm në një rajon.
Për fat të keq, La République en Marche e Emmanuel Macron – kundërshtari i saj i mundshëm në garën e vitit të ardhshëm në Pallatin Elysée – doli edhe më keq, me vetëm 11% të votave kombëtare.
Fituesit ishin partitë tradicionale, veçanërisht e qendrës së djathtë Les Républicains – e cila fitoi 27% të votave kombëtare.
Dikush mund të lexojë shumë në këto rezultate.
Më shumë se dy të tretat e elektoratit nuk u shqetësuan për të votuar.
Asambletë rajonale kanë kompetenca të kufizuara. Në të gjithë vendin, partitë e së majtës fituan një të tretën e votave kombëtare, por ky grup i butë duket se nuk është në gjendje të bashkohet pas një kandidati të vetëm presidencial.
Kjo nuk është diçka që Macron i mungon. Ajo që ai nuk ka është një infrastrukturë politike bazë për partinë e tij.
Ky duhet të jetë një shqetësim, pasi sugjeron që presidenti francez mund të përpiqet të shndërrojë vlerësimet e tij relativisht të larta të popullaritetit, të mbështetura pavarësisht bllokimeve të Covid, në vota.
Vetëm një në 30 votues të mundshëm francezë mbështeste partinë e tij në 13 rajone franceze.
Sondazhet e opinionit tregojnë se Macron do të mbetet president, duke mundur zonjën Le Pen në një balotazh majin e ardhshëm.
Sidoqoftë, marka e pro-evropianizmit liberal të presidentit është dëmtuar keq nga koha e tij në detyrë.
Lëvizja gilets jaunes (jelekverdhët), një revoltë mbi reformat e tij të pensioneve, grevat e vitit të kaluar dhe një ngritje mbi një ligj të sigurisë i kanë hequr shkëlqimin.
Duket se Macron do të mbajë kontrollin, edhe me aleatët, të dhomës së ulët të Francës, asamblesë kombëtare, në qershorin e ardhshëm.
Nacionalizmi, një trashëgimi e iluminizmit, nuk do të zhduket së shpejti.
Presidenti francez e di këtë vetëm shumë mirë. Vendosja e një kurore në varrin e Napoleonit në maj ishte një mënyrë për të kundërshtuar Le Pen.
Atij do t’i duhen më shumë se gjeste për të fituar.
Presidentët e njëpasnjëshëm francezë nuk kanë arritur të rizgjidhen sepse votuesit kanë qenë të pakënaqur me performancën e tyre.
Macron do të duhet të bëjë shumë më mirë këtë vit për t’u siguruar që historia nuk do të përsëritet.
Përkthyer dhe përshtatur nga The Guardian/ konica.al
