Pas atmosferës pozitive që mbizotëroi gjatë vizitës së Ministrit të Jashtëm turk Mevlut Çavusoglu në Greqi, topi i marrëdhënieve Greko-Turke është tani në fushën e liderëve.
Mund të ketë një përpjekje për një afrim në takimin midis Kryeministrit grek Kyriakos Mitsotakis dhe Presidentit turk Rexhep Tajip Erdogan në samitin e NATO-s në Bruksel për dy javë. Kjo do të varet nga synimet e Turqisë dhe kërkon vullnet politik nga të dy palët.
Nga ana e tij, Mitsotakis është i gatshëm të lëvizë në këtë drejtim, me kusht, natyrisht, që pala tjetër të mos përdorë kërcënime, të largohet nga ekspansionizmi i dogmës “Vendlindja Blu” dhe të bëjë zgjedhjen strategjike për të kërkuar bashkëjetesa paqësore në të mirë të të dy palëve.
Sidoqoftë, duke folur realisht, nuk ka indikacione se kjo do të ndodhë.
Është e vetëkuptueshme që Greqia po shkon në këtë takim me qëllimin e sinqertë strategjik të normalizimit të marrëdhënieve dypalëshe dhe në planin afatgjatë madje edhe të bëhet një nga aleatët më të fortë në favor të një bashkëpunimi sa më të ngushtë institucional midis Bashkimit Evropian dhe Turqisë, një bashkëpunim që, për një larmi arsyesh, Greqia dëshiron më shumë se çdo vend tjetër evropian.
Sigurisht, e gjithë kjo varet nga përfundimi i provokimeve kundër Greqisë.
Në një nivel simbolik, vizita e Cavusoglu përmirësoi një gjendje shpirtërore që ishte “trazuar” pas tensionit verbal të dëshmuar gjatë udhëtimit të Ministrit të Jashtëm grek Nikos Dendias në Ankara mbi një muaj më parë.
Duket se ekziston një farë potenciali për krijimin e një mjedisi tjetër, më pak konfrontues në marrëdhëniet dypalëshe: gradualisht, pa pritje të tepërta, me vetëpërmbajtje dhe realizëm.
Për të ndodhur kjo, megjithatë, Erdogan më në fund duhet të kuptojë se nuk është në interesin e tij – politikisht, ekonomikisht ose ushtarakisht – të ketë mosmarrëveshje me të gjithë.
Ndryshimi në presidencën e SHBA ka përkeqësuar situatën dhe ka krijuar përçarje në marrëdhëniet e tij me superfuqinë. Irracionalitetet dhe interesat personale janë zëvendësuar nga vendime serioze të llogaritura dhe qëllime strategjike.
Në një kohë kur presidenti turk po kërkon mënyra për të rregulluar marrëdhëniet e tij me Shtetet e Bashkuara, çdo tension me Greqinë është joproduktiv.
Është një parametër që ai nuk mund ta injorojë.
Dihen pozicionet e ndryshme të Athinës dhe Ankarasë për një sërë çështjesh.
Të dyja palët ranë dakord të mos bien dakord gjatë vizitës së Çavusoglu.
Erdogan e di se Greqia (si Qiproja) është një anëtare e plotë e Bashkimit Evropian.
Kjo është gjithashtu pjesë e ekuacionit në marrëdhëniet dypalëshe. Siç është fakti që komuniteti Greko-Amerikan ka korridoret e veta të ndikimit në Uashington. Është e gabuar të akuzosh Athinën për sjelljen e palëve të treta në marrëdhëniet e saj bilaterale me Turqinë.
Ekuacioni është më kompleks se kaq.
Marrëdhëniet midis vendeve nuk zhvillohen në një vakum.
Ata nuk janë të pavarur nga sfondi rajonal (në këtë rast, skemat e bashkëpunimit të Greqisë me Izraelin, Egjiptin, Emiratet e Bashkuara Arabe dhe të tjerët), as nga realiteti më i gjerë gjeopolitik (anëtarësimi i Greqisë në BE dhe NATO dhe aleanca e saj strategjike me SHBA )
Vlerësimi optimist i situatës pas vizitës së Cavusoglu dhe para takimit të Mitsotakis dhe Erdogan, është se ne mund të jemi në fazat e hershme të një normalizimi gradual.
Një pesimist është se përtej ndjenjave dhe përqafimeve të mira, asgjë nuk ka ndryshuar materialisht dhe marrëdhëniet do të mbesin të tensionuara.
Përkthyer dhe përshtatur nga gazeta greke Kathimerini/ konica.al
VAZHDO TË LEXOSH MË TEPËR PËR TEMËN
“Erdogan nuk e mbajti fjalën për konfliktin në Libi”
ANALIZA: A do të shpërthejë lufta Turqi-Greqi?
Çfarë lajmëron Greqia? Lëvizjet që mund të ndodhin në tetor!
