*Autori është bashkë-udhëheqës i partisë së Gjelbër në Gjermani dhe kandidat për kancelar në konkursin e Bundestagut të 26 shtatorit
Ndërsa shkruaj këto rreshta, Evropa qendrore, përfshirë vendin tim, Gjermaninël, është ende duke u përballur me tronditjen e përmbytjeve që kanë shkatërruar fshatra të tëra dhe kanë vrarë më shumë se 200 njerëz.
Ndërkohë, raporte të tmerrshme na kanë mbërritur nga Kina qendrore dhe India perëndimore në lidhje me stuhitë e shiut rekord, vdekjeprurëse. Në Madagaskarin jugor, nga ana tjetër, mijëra familje janë në rrezik akut të urisë, pasi vendi po kalon thatësirën më të keqe që ka përjetuar në katër dekada. Dhe dhjetëra zjarre po digjen në zona të gjera të kontinentit të Amerikës së Veriut, si dhe në jug të Evropës.
Do të ishte një thjeshtësim i tepërt i shkencës për t’i atribuar secilës prej këtyre ngjarjeve vetëm ndryshimit të klimës. Sidoqoftë, ekziston një konsensus i gjerë midis ekspertëve se ngrohja globale rrit mundësinë e ekstremeve të tilla të motit, jo vetëm gjatë dekadave të ardhshme, por edhe sot. Për ta thënë troç, kriza klimatike po ndodh tani. Nëse duam ta frenojmë me sukses, duhet të veprojmë shpejt.
Gjermania, e cila dikur ishte një pioniere globale e mbrojtjes së klimës, ka mbetur prapa. Për më shumë se 15 vjet, Angela Merkel, kancelarja në largim Kristian Demokrat, ka udhëhequr me karakter dhe me shembull. Për shumë njerëz në botë, ajo ka qenë fytyra e një Gjermanie miqësore dhe të arsyeshme, të besueshme dhe me mendje të hapur.
Sidoqoftë, duke u përpjekur shpesh për të ruajtur atë që funksiononte mirë në të kaluarën, qeveritë e saj kanë humbur kryesisht në formësimin e së ardhmes, në drejtim të mbrojtjes së klimës dhe më gjerë.
Shumë nga shkollat tona janë në gjendje të keqe dhe dixhitalizimi është dukshëm më pak i avancuar seç duhet. Në Gjermani, një nga vendet më të pasura në botë, më shumë se një në pesë fëmijë rriten nën kufirin e varfërisë. Në vitin 2020, asnjë kilometër i ri i shinave hekurudhore nuk u vu në punë.
Kështu, kur qytetarët të shkojnë në votime për të zgjedhur një Bundestag të ri më 26 shtator, ata do të vendosin për fatin e një vendi që ka nevojë urgjente për reforma dhe përtëritje. Si kandidat i Gjelbër për kancelar, kjo është oferta ime: reformë dhe rinovim.
Në programin e saj zgjedhor, partia ime ka paraqitur propozime për të investuar 50 miliardë euro shtesë në vit në transformimin dixhital dhe mjedisor të vendit tonë. Në të vërtetë, në krahasim me ekonomitë e tjera të industrializuara, shkalla e investimeve publike të Gjermanisë ka qenë veçanërisht e ulët për vite me radhë. Me normat e interesit afër zeros, një dështim për të ndërmarrë një investim të tillë do t’i linte brezat e ardhshëm me një barrë shumë më të madhe të infrastrukturës së dobët.
Unë besoj se shumë nga këto investime duhet të mbështesin luftën kundër krizës klimatike në fusha të tilla si energjitë e rinovueshme, bujqësinë dhe lëvizshmërinë. Ne duhet ta bëjmë neutralitetin ndaj klimës motorin e ri të prosperitetit.
Për të siguruar punë të mira dhe konkurrencën tonë në tregjet e së ardhmes, neutraliteti i karbonit do të jetë thelbësor. Ne do të duhet të përqëndrojmë të gjitha përpjekjet tona në transformimin socio-ekologjik të ekonomisë sonë-në Gjermani, por edhe në një nivel evropian.
Në fund të fundit, trajtimi i krizës klimatike është një sfidë që ne do ta arrijmë vetëm së bashku, në bashkëpunim të ngushtë, dhe duke ndihmuar vendet në zhvillim, si dhe ekonomitë në zhvillim të largohen ose të kapërcejnë plotësisht fazën e karburantit fosil.
Pas viteve të rezervimit politik dhe hezitimit, qeveria gjermane duhet të luajë një rol më aktiv përsëri në skenën ndërkombëtare, veçanërisht në Bruksel. Unë dua që Gjermania të udhëheqë me shembull dhe t’i bëjë një ftesë kujtdo që është i gatshëm t’i bashkohet kauzës së një ekonomie botërore neutrale ndaj karbonit që përpiqet drejt drejtësisë globale të klimës.
Në këtë drejtim, për sa i përket vendimit britanik për të lënë (të paktën përkohësisht) shtëpinë tonë që është BE, jam i bindur se çdo lloj bashkëpunimi më i ngushtë ndërkombëtar-përfshirë me administratën Biden-Harris në Uashington-duhet drejtuar në mënyrë ideale së bashku me Londrën. Për të dhënë vetëm një shembull, kur unë sugjeroj krijimin e një grupi pune amerikano-evropian në nivel ministror për të rënë dakord mbi objektivat e përbashkëta ambicioze për samitin e ardhshëm COP26 në Glasgow, do të doja ta bëja të qartë se Britania e Madhe është më se përzemërsisht e ftuar të bashkohet. Ne kemi shumë për të mësuar nga njëri – tjetri.
Ajo që na duhet, në fund, është një kuptim i ri dhe i përbashkët i mënyrës sesi prodhojmë dhe konsumojmë, se si mund ta jetojmë jetën tonë në një mënyrë që nuk vjen më me koston e dëmtimit ekologjik, shfrytëzimit ekonomik ose padrejtësisë globale.
Ajo që na duhet është ndryshimi. Sepse në një botë që është në një gjendje transformimi të përhershëm, është ndryshimi dhe vetëm ndryshimi ai që ofron stabilitet.
/Përkthyer dhe përshtatur për Konica.al nga Financial Times
VAZHDO TË LEXOSH MË TEPËR PËR TEMËN
Dikur forca e saj, uji tani kërcënon Gjermaninë!
Pandemia mund të shënojë një kapitull të ri në sistemet e mbrojtjes sociale
