Negociatat e koalicionit pas zgjedhjeve gjermane do të jenë një biznes i mundimshëm.
Por, për të gjykuar nga manifestet e partisë, qeveria e ardhshme gjermane do të angazhohet për një ushtri të BE -së.
Ndërkohë në Francë, Presidenti Emmanuel Macron është më i vendosur se kurrë për të forcuar ndikimin strategjik të BE – pas asaj që Parisi e përshkroi si një “thikë në shpinë” nga pakti i ri Anglosferë i Australisë, Britanisë së Madhe dhe SHBA (Aukus).
Por rritja aktuale e retorikës në lidhje me sovranitetin e BE -së, autonominë strategjike dhe ushtritë evropiane ka një cilësi fantazie. Realiteti i vështirë është se BE -ja është ende shumë larg nga fuqia shpenzuese, strukturat apo vizioni i përbashkët për t’i kthyer këto ide në realitet.
Kjo nuk do të thotë se autonomia strategjike është një ide e keqe – ose se BE -ja është e dënuar me parëndësi gjeopolitike.
Perspektiva e një marrëveshjeje tregtare me Evropën ose kërcënimi i sanksioneve të BE -së mund të formësojë sjelljen e vendeve në të gjithë botën.
Por fuqia ekonomike dhe suazioni moral nuk janë gjithmonë një zëvendësim adekuat i fuqisë ushtarake. (Siç thuhet Stalini dikur pyetur: “Sa ndarje ka Papa?”)
Kur bëhet fjalë për sigurinë e fortë, 27 kombet e BE -së janë ende shumë të varur nga SHBA.
Francezët kanë të drejtë të argumentojnë se kjo është ndoshta një ide e keqe. Administratat e njëpasnjëshme amerikane e kanë bërë shumë të qartë se durimi amerikan për subvencionimin e mbrojtjes së evropianëve të pasur është duke u dobësuar.
Stabiliteti politik i SHBA gjithashtu nuk mund të merret si i mirëqenë.
Evropa duhet të ecë përpara me autonominë strategjike si një mbrojtje kundër mundësisë së një administrate të dytë Trump – e cila do të ishte armiqësore ndaj BE -së dhe vlerave demokratike liberale. (Brexit Britania është edhe më e prekshme ndaj kësaj mundësie.)
Por realitetet themelore strategjike dhe politike mbeten të pafalshme.
Vendet e BE -së shpenzojnë pak më pak se 200 miliardë euro (288 miliardë dollarë) në vit për mbrojtjen, krahasuar me më shumë se 700 miliardë dollarë të shpenzuara çdo vit nga SHBA. Shpenzimet e mbrojtjes të Evropës janë gjithashtu të fragmentuara në buxhete të ndryshme kombëtare – që do të thotë se shumë funksione janë kopjuar, ndërsa disa aftësi të rëndësishme (të tilla si avionët e transportit) mungojnë.
Për arsye historike dhe gjeografike, prioritetet strategjike të vendeve të BE -së shpesh mbeten shumë të ndryshme.
Përvoja e Luftës së Dytë Botërore dhe Luftës së Ftohtë do të thotë që vendet e Evropës qendrore në përgjithësi ende besojnë se e vetmja garanci sigurie që përfundimisht vlen vjen nga Uashingtoni.
Vetë Franca sjell një sërë problemesh të ndryshme në tryezë.
Është i vetmi vend i BE -së që ka një vend të përhershëm në Këshillin e Sigurimit të OKB -së dhe armët e tij bërthamore.
Partitë kryesore gjermane janë të gjitha në favor të krijimit të një vendi të vetëm në BE në OKB. Por, vetëm javën e kaluar, Franca lëshoi një mohim të akullt të kësaj mundësie.
Mund të duket sikur Parisi i trajton vendet e tjera të BE -së si një lloj legjioni të huaj, për t’u thirrur kur Franca ka nevojë për disa muskuj shtesë për të mbështetur qëllimet e saj ndërkombëtare. Diplomatët evropianë ndonjëherë ankohen se i vetmi vend i BE -së që Franca e trajton si të barabartë është Gjermania.
Dashuria gjermane për idenë e një ushtrie evropiane në masë të madhe pasqyron shqetësimin e vazhdueshëm të vendit me fuqinë ushtarake kombëtare – dhe një ndjenjë të paqartë se BE -ja qëndron për paqen.
Pengesat strukturore, financiare dhe politike për “autonominë strategjike” evropiane mbeten të frikshme.
Por me gjithë zemërimin e tyre të ndërsjellë, gjermanët dhe francezët kanë ende shumë për të punuar së bashku.
Brenda BE -së, një qëndrim i përbashkët i arritur midis Parisit dhe Berlinit mbetet një kombinim shumë i fuqishëm.
Epoka post-Merkel në Gjermani do të hapë mundësi të reja. Franca do të jetë në gatishmëri për hapje të reja për autonomi strategjike.
Por vetëm një krizë e thellë – siç është kthimi i Trump në Shtëpinë e Bardhë – mund ta nxisë përfundimisht Evropën në veprim.
Përkthyer dhe përshtatur nga Financial Times/ konica.al
VAZHDO TË LEXOSH MË TEPËR PËR TEMËN
A do bashkohet Evropa me Biden kundër Kinës?
