Siç ka ndodhur shumë herë më parë në historinë evropiane, bombat dhe tanket e një agresori po shkaktojnë tmerr tek një fqinj më i dobët.
Këtë herë, viktima është Ukraina, një shtet anëtar i Kombeve të Bashkuara, i banuar nga 44 milionë banorë; autori është Rusia, sundimtari represiv i së cilës, Presidenti Vladimir Putin, këmbëngul – në kundërshtim me të drejtën ndërkombëtare – se Ukraina nuk ka të drejta sovrane që ai është i detyruar t’i respektojë.
Edhe një herë, jeta e qytetëruar në këtë kontinent strategjik jetik po pushtohet nga gjaku dhe zjarri. Konflikti mund të përmbahet – për momentin – në skajet lindore të Evropës. Por rrezikon të përhapet.
Dhe përsëri, Shtetet e Bashkuara janë thirrur të përgjigjen.
Shumë amerikanë mund të dëshirojnë, në mënyrë instinktive dhe të kuptueshme, të mos përfshihen në një luftë evropiane, qoftë edhe indirekt, duke vendosur sanksione ndaj agresorit, Rusisë.
Masa të tilla mund të shkaktojnë ndërprerje në tregjet e energjisë dhe financiare, duke krijuar kosto për Shtetet e Bashkuara, kur ne tashmë vuajmë nga problemet, duke filluar nga një pandemi tek inflacioni e deri tek padrejtësitë racore.
Sigurisht, ky vend, anëtarët e tij të shërbimit – dhe familjet e tyre – pagoi një çmim të lartë, financiar dhe njerëzor, në dhe për luftërat e Lindjes së Mesme që përfunduan pa fitore të qartë.
E megjithatë, Presidenti Biden ka të drejtë t’i përgjigjet me forcë Putin, edhe me njëfarë rreziku për Shtetet e Bashkuara dhe kombet aleate, të cilat gjithashtu po e izolojnë Rusinë ekonomikisht dhe diplomatikisht. Shtetet e Bashkuara nuk kanë asnjë traktat të mbrojtjes reciproke me Ukrainën dhe, për rrjedhojë, nuk kanë asnjë detyrim ligjor ose të kujdesshëm për ta mbrojtur atë me forcat amerikane.
Ajo që ne kemi është një aksion në paqen dhe stabilitetin e Evropës, një kontinent prej 740 milionë banorësh me të cilët amerikanët ndajnë një angazhim të gjatë për demokracinë, lidhje të panumërta familjare dhe më shumë se 1 trilion dollarë në tregti vjetore, nga të cilat varen miliona vende pune.
Për të parandaluar që kontinenti të bjerë nën ndikimin e një hegjemoni armiqësor – siç ndodhi pothuajse në 1914, 1939 dhe gjatë Luftës së Ftohtë – ka qenë një interes jetik i SHBA-së për dekada.
Ky është interesi jetik për të cilin Shtetet e Bashkuara investuan në Organizatën e Traktatit të Atlantikut të Veriut dhe në institucione të tjera.
Dhe është pikërisht ai interes jetik që agresioni i pakontrolluar rus herët a vonë do të minonte, me kosto shumë më të larta dhe më të qëndrueshme për amerikanët se çdo tjetër që ne mund të mbajmë nga sanksionet dhe masat e tjera që Biden po mendon tani.
“Siguria”, “integriteti territorial” dhe “e drejta ndërkombëtare” janë fjalë kryesore – abstraksione.
Megjithatë, ajo që ato nënkuptojnë në aspektin praktik është e çmuar: koha dhe hapësira që njerëzit dhe kombet të zhvillohen lirisht.
Në tre dekadat që pasuan kolapsi i Bashkimi Sovjetik, komuniteti transatlantik mund ta ketë marrë paqen dhe lirinë si të mirëqenë.
Tani Putin pretendon, në mënyrë groteske, se Rusia duhet të sulmojë Ukrainën sepse ajo kërcënon Rusinë, kur frika e tij e vërtetë është se suksesi shembullor demokratik në një fqinj të madh, të ngjashëm kulturor, do të minonte sundimin e tij kleptokratik.
Nëse Shtetet e Bashkuara – me vendosmëri, qetësi dhe në bashkëpunim me kombet me të njëjtin mendim – qëndrojnë me Ukrainën, ka një shans që ai të mos e bëjë këtë.
Burimi: The Washington Post
Përktheu dhe përshtati: Konica.al
VAZHDO TË LEXOSH MË TEPËR PËR TEMËN
“Nëse Putin do ishte në pushtet, s’do lejonte NATO-n të…”
“SHBA-ja po përpiqet të na tërheqë drejt luftës”
“Shqipëria nën kryesimin e OSBE”, Rama flet për luftën në Ukrainë
