Kundër sulmit të pacipë të Rusisë ndaj Ukrainës, administrata Biden është përpjekur të luftojë me përdorim agresiv të inteligjencës. Por kujdes: Dy mund ta luajnë këtë lojë dhe historia tregon se rusët janë mjeshtër të pamëshirshëm të operacioneve të fshehta në këtë rajon.
Luftërat e spiunazhit në Ukrainë, deri më tani, kanë ndodhur kryesisht në atë që rusët pëlqejnë ta quajnë “hapësirë informacioni” – dhe performanca e CIA-s dhe agjencive të tjera të inteligjencës amerikane ka qenë verbuese. Ata kanë depërtuar në murin e fshehtësisë së Rusisë për të ekspozuar planifikimin e saj ushtarak, komplotet e saj të “flamurit të rremë” dhe madje edhe planet e saj për vrasjet dhe rrëmbimet e synuara të liderëve ukrainas.
Kokat duhet të rrotullohen në Kremlin – dhe ndoshta të rrotullohen gjithashtu – ndërsa presidenti rus Vladimir Putin sheh sekretet e tij shtetërore të transmetuara në lajmet e natës. Këto zbulime përçarëse kanë vazhduar deri në prag të asaj që zyrtarët amerikanë parashikojnë se do të jetë një pushtim i gjithanshëm.
Por Rusia luan një lojë shumë të gjatë dhe dinake në inteligjencë dhe nuk ka shembull më të mirë se Ukraina gjatë viteve të para të Luftës së Ftohtë.
CIA po e përkëdhelte veten për operacione agresive atje në fillim të viteve 1950 – por doli që pothuajse të gjitha ishin depërtuar dhe manipuluar nga Moska.
Ajo që e bën të rëndësishme këtë histori të spiunazhit tani është se mbështetja për një kryengritje ukrainase është një pjesë pak e diskutuar e planit të administratës Biden për të luftuar një pushtim gjithëpërfshirës rus.
Synimi është që të bëhet Ukraina një “porcupine” e patretshme për pushtuesit rusë.
Kjo tingëllon mirë, duke pasur parasysh vështirësitë e Rusisë dhe të SHBA-së në luftimin e kryengritjeve në Afganistan dhe në Irak.
Por kjo strategji ka disa dobësi të rëndësishme që kanë nevojë për një ekzaminim të sinqertë tani, para se të jetë tepër vonë.
Le të fillojmë me problemin urgjent se si Shtetet e Bashkuara dhe aleatët e tyre do të mbronin kryengritësit ukrainas. Administrata Biden paralajmëroi Kombet e Bashkuara fundjavën e kaluar: “Ne kemi informacione të besueshme që tregojnë se forcat ruse po krijojnë lista të ukrainasve të identifikuar për t’u vrarë ose dërguar në kampe pas pushtimit ushtarak”. Administrata gjithashtu paralajmëroi OKB-në se rusët “ka të ngjarë të përdorin masa vdekjeprurëse për të shpërndarë protestat paqësore”.
Pra, shpresojmë se CIA dhe agjencitë e tjera miqësore të inteligjencës po arrijnë tek ukrainasit që do të ishin objektiva të mundshëm të kësaj “liste të vrasjeve” dhe do të ndihmojnë në mbrojtjen e tyre.
Problemi më i madh për Ukrainën dhe aleatët e saj është se Rusia e njeh mirë këtë hapësirë beteje – dhe padyshim që ka rekrutuar një rrjet agjentësh të dyfishtë ukrainas.
Duke u mbështetur në një histori të brendshme të CIA-s, Evan Thomas përshkruan në librin e tij “The Very Best Men” se si CIA hodhi me parashutë operativë në malet Karpate të Ukrainës, duke filluar nga viti 1949. “Këto ishin misione të pashpresë; Shërbimet e sigurisë shumë efikase të Kremlinit mblodhën të infiltruarit teksa shtypnin lëvizjet e rezistencës”, shkruan Thomas. Ai citon një oficer të CIA-s të përfshirë në operacion, i cili e përshkruan atë si “një gabim të tmerrshëm”.
Arsyeja që këto operacione britanike dhe amerikane ishin kaq të cenueshme ishte se rusët kishin “depërtuar” në dy lëvizje të supozuara të rezistencës ukrainase, Organizatën e Nacionalistëve Ukrainas dhe Aleancën Kombëtare të Punës, sipas Christopher Andrew dhe Oleg Gordievsky në librin e tyre të vitit 1990, “KGB: Historia e brendshme.” Pasi lëvizjet u shtypën, operativët sovjetikë gjurmuan dy udhëheqës, Lev Rebet të UÇK-së dhe Stepan Bandera të OUN, dhe i vranë me gaz helmues, përkatësisht në 1957 dhe 1959.
Ndoshta ukrainasit do të jenë në gjendje të bëjnë një lëvizje rezistence të fortë dhe me gjemba në javët në vijim.
Por historia na mëson se iriqi mund të ketë parazitë të brendshëm – dhe se do të ndiqet nga një dhelpër me dhëmbë shumë të mprehtë.
Burimi: The Washington Post
Përktheu dhe përshtati: Konica.al