Krahas kallamsheqerit dhe kokrrave të sojës që mbijnë nga fushat e tij në brendësi të shtetit São Paulo, këtë vit José Odilon De Lima Neto planifikon të mbjellë për herë të parë një kulture tjetër.
“Mund të ketë një mundësi investimi në grurë për shkak të komplikimeve për mbjelljen e verës në Ukrainë dhe Rusi,” tha fermeri me qendër pranë qytetit të Ribeirão Preto.
Çmimet ndërkombëtare për drithërat janë rritur që kur Moska pushtoi fqinjin e saj, duke reflektuar shqetësimet se kombet ndërluftuese, të cilat së bashku përbëjnë rreth 30 për qind të të gjithë tregtisë së grurit, do të luftojnë për të ofruar në dhjetëra vende që mbështeten tek ata për importe.
Ndërsa kostot globale të ushqimit në të gjithë bordin prekin nivele rekord, sipas një indeksi të OKB-së, konflikti ka komplikuar atë që agjencia e ndihmës ushqimore e organizatës thotë se ishte tashmë “uri shkatërruese”.
Mijëra milje larg, sinjalet nga kjo krizë ushqimore po rrjedhin në shportat e bukës së Amerikës së Jugut të Brazilit dhe Argjentinës, burimet kryesore të gjithçkaje, nga soja dhe viçi te misri dhe portokallet.
Shumë ndërmarrje bujqësore në rajon janë në linjë për një fitim të papritur nga çmimet më të larta të mallrave, duke bërë që disa si De Lima Neto të zgjerojnë prodhimin apo edhe të kalojnë në zona të reja.
Por në të njëjtën kohë, kostot e ngritura ose mungesa e mundshme e inputeve thelbësore, si karburantet, plehrat dhe ushqimi i kafshëve, rrezikojnë të zvarriten aftësinë e tyre për të ndihmuar në garantimin e sigurisë globale të ushqimit.
Sulmi i Rusisë ndaj Ukrainës filloi pasi ishin marrë vendime për sezonin e mbjelljes verore në Amerikën Latine dhe prodhimin e dytë të misrit në Brazil, duke e bërë më të vështirë për prodhuesit që të reagojnë menjëherë, tha Vitor Andrioli, një analist në konsulencën StoneX.
“Një skenar ku konflikti vazhdon dhe çmimet e këtyre mallrave janë të qëndrueshme, ndoshta do të stimulonte një zgjerim në kultivimin e drithërave dhe farave vajore në kontinent,” shtoi ai.
Megjithëse klima kryesisht tropikale e Brazilit kufizon kultivimin e grurit, ai ka eksportuar më shumë drithë këtë vit sesa në të gjithë vitin 2021. Me përparimet në teknologjinë e të korrave, ekspertët besojnë se vendi, një importues tradicional neto i grurit, ka potencialin të arrijë vetë- mjaftueshmërinë dhe madje edhe një shitës neto në të ardhmen.
Caio Carvalho, president i Shoqatës Braziliane të Agrobiznesit (Abag), paralajmëroi se në një afat të shkurtër, megjithatë, sektori më i gjerë nuk kishte gjasa të rriste në masë të madhe prodhimin e përgjithshëm bujqësor për shkak të dyshimeve mbi kohëzgjatjen e luftës dhe se ku të transportohej.
“Prodhuesit nuk mund të shkojnë në një aventurë dhe të zgjerojnë furnizimin nëse nuk kanë sigurinë e një tregu për të shitur,” tha ai. Ndërsa Brazili ka shitje të forta në Kinë, Lindjen e Mesme dhe Rusi, shumë ekonomi më të pasura mbeten relativisht të mbyllura për prodhimin e tij, shtoi ai.
Për momentin, ekonomia dominuese e Amerikës Latine mund të ndihmojë në plotësimin e boshllëqeve në furnizimin me misër. Përpara pushtimit, Ukraina parashikohej të ishte eksportuesi i tretë më i madh i misrit, pak përpara Brazilit, sipas një raporti të fundit të Departamentit të Bujqësisë të SHBA-së.
Ashtu si soja, ajo ushqehet kryesisht me kafshët dhe Brazili është prodhuesi i tretë më i madh pas SHBA-së dhe Kinës. Agjencia shtetërore e bujqësisë në Brazilia, Conab, vlerëson se dërgesat e misrit do të rriten me tre të katërtat në vitin 2022.
“Është një mundësi e shkëlqyer,” tha Cesar Ramalho, një kultivues dhe president i shoqatës së industrisë Abramilho. “Misri është me një çmim shumë tërheqës për Brazilin për të rritur prodhimin”.
Fermerët në rajonin pjellor Pampas të Argjentinës po mbjellin më shumë fara luledielli për të përfituar nga ndërprerja. Bimët përshtaten mirë me tokën e tharë dhe kanë nevojë për më pak pleh, një nxitje shtesë duke pasur parasysh rritjet e fundit të çmimeve për lëndët ushqyese kimike dhe parashikimet për motin e thatë më vonë këtë vit.
Por kritikët e administratës së Buenos Aires paralajmërojnë se ndërhyrja e shtetit dhe inflacioni i lartë prej më shumë se 50 përqind po dekurajojnë aktivitetin e mëtejshëm në sektorin bujqësor.
Masat më të rrepta proteksioniste, të tilla si taksat deri në 33 për qind mbi eksportet dhe kontrollet e çmimeve për artikuj të tillë si buka, së bashku me një regjim kaotik të kursit të këmbimit, mund të rezultojnë në pritjen e fermerëve për përmirësimin e kushteve të brendshme, argumentojnë ata.
“Rreziku është që sinjali për të mbjellë më shumë nuk do t’i arrijë ata, dhe kjo është e keqe për të gjithë, jo vetëm për Argjentinën,” tha Gustavo Grobocopatel, i cili drejton një nga grupet më të mëdha bujqësore të vendit, Los Grobo. “Argjentina duhet të prodhojë 40 për qind më shumë sesa [në bujqësi]”.
Përveç kësaj, mungesat e naftës në Argjentinë kanë shkaktuar greva të kamionistëve, së bashku me paralajmërimet për ndikimet e mundshme në korrje dhe transportin e të korrave.
Një sfidë tjetër është se ky cep shumë produktiv i planetit po del ende nga një periudhë thatësire e rëndë që ka frenuar rritjen e prodhimit bujqësor dhe ka shkaktuar dëm financiar.
Për Brazilin në veçanti një shqetësim janë plehrat, të cilat u bënë më të shtrenjta para luftës. Vendi importon 85 për qind të atyre lëndëve ushqyese kimike që konsumon, me rreth një të katërtën nga Rusia.
“Për sezonin e mbjelljes në shtator, do të varet shumë nga disponueshmëria e plehrave. Mungesa mund të çojë në një rënie të produktivitetit,” tha Carvalho i Abag. “Jam shumë i shqetësuar.”
Në anën tjetër të mallrave që nxitojnë fermerët e punueshëm, prodhuesit e mishit që mbështeten te drithërat si ushqim për kafshët po ndjejnë kulmin.
Tashmë eksportuesi më i madh në botë i viçit dhe pulës, analistët thanë se Brazili mund të zëvendësojë çdo vëllim të humbur për shkak të luftës në Ukrainë.
Megjithatë, në disa kategori mishi, kërkesa jashtë shtetit nuk po arrin të kompensojë kostot më të larta të inputeve dhe fuqinë blerëse të dobësuar në shtëpi, ku konsumatorët më të varfër po reduktojnë produktet bazë në mes të inflacionit dyshifror.
Në shtetin qendror-perëndimor të Brazilit, Goias, fermeri i derrave Euclides Costenaro është në fund të mprehtë të mbifurnizimit dhe rënies së vlerave të shitjeve. Si shumë nga bashkëmoshatarët e tij, ai po zvogëlon tufën e tij, nga 5,000 dosa në rreth 3,800.
“Sot çdo prodhues humbet nga 200 R$ në 350 R$ [43 deri në 75$] për çdo derr që rishit,” tha ai. “Dëmi është shumë i rëndë, ne kurrë nuk e kemi përjetuar këtë më parë.”
Vështirësi ka edhe për disa blegtorë, si Nabih Amin El Aouar, i cili ka 3000 krerë bagëti në shtetin Espírito Santo.
“Eksportet janë përshpejtuar, por kjo nuk kompenson plotësisht rënien e konsumit të brendshëm”, tha ai.
/Përkthyer dhe përshtatur për Konica.al nga Financial Times
VAZHDO TË LEXOSH MË TEPËR PËR TEMËN
Si do ta përballojë Evropa nëse Rusia ndërpret gazin e saj?
Tregtarët përgatiten për një luftë në Ukrainë
