Presidenti Emmanuel Macron siguroi një mandat të dytë në krye të shtetit të Francës, duke u bërë personi i parë që shënon një arritje të tillë që prej vitit 2002.
Fitorja e tij ndaj rivales së krahut të djathtë Marine Le Pen me një diferencë relativisht të mirë prej 58.5% me 41.5% duket të jetë shenjë lehtësimi për shtetet aleate të Francës, veçanërisht Brukseli, shtëpia e BE-së dhe NATO-s.
Ndërsa Macron ishte dukshëm favorit për të fituar këtë garë, pushtimi rus i Ukrainës nxori në pah nevojën për unitet perëndimor përballë agresionit. Midis aleatëve të NATO-s dhe BE-së, ai unitet ka ngecur pak a shumë gjatë krizës, por zyrtarët kishin frikë se një fitore e Le Pen mund të trondiste marrëdhëniet transatlantike.
Franca është anëtare e NATO-s, BE-së dhe G7-ës. Ajo ka një vend të përhershëm në Këshillin e Sigurimit të Kombeve të Bashkuara dhe është një fuqi bërthamore. Megjithatë, pavarësisht nga përfshirja e saj e thellë në këto shtylla të rendit perëndimor, Franca gjithashtu favorizon historikisht një politikë të jashtme autonome, që do të thotë se mund të veprojë si ndërmjetës midis rendit perëndimor të udhëhequr nga SHBA dhe kombeve si Irani, Kina dhe Rusia.
Lidhjet e mëparshme të Le Pen me Rusinë, pikëpamja jo entuziaste e NATO-s dhe pikëpamja armiqësore e BE-së nënkuptonin se fitorja e saj do të kishte tronditur këto baza të Francës në mbarë botën.
Tashmë Macron ndodhet larg fitores së vitin 2017, ku ai mundi Le Pen me lehtësi me 66% të votave. Kjo diferencë tani është shumë më e vogël. Pavarësisht se mposhtja e së djathtës ekstreme për herë të dytë është një fitore e madhe për Macron, aleatët e Francës do të jenë shumë të ndërgjegjshëm ndaj faktit se gati 42% e votuesve francezë mbështetën ekstremin e djathtë.
Vizioni i unitetit evropian
Askund kjo nuk do të ndihet më akute sesa te lidershipi i NATO-s dhe BE-së. Për NATO-n, pushtimi rus i Ukrainës ka qenë prova e parë reale e unitetit të aleancës në vite. Ndërsa u ngritën disa pikëpyetje për disa nga vendimet e marra nga Macron gjatë krizës, NATO ka qenë kryesisht në të njëjtën faqe.
Bazuar në marrëdhëniet e mëparshme të Le Pen me Putinin dhe përbuzjen për NATO-n, shumë pak menduan se kjo nuk do të krijonte problem jo vetëm në NATO, por edhe në Këshillin e Sigurimit të OKB-së. Vlen gjithashtu të theksohet se ndërsa Putini mund të mos ketë marrë kandidatin e tij të preferuar në Elysee, Le Pen do të mbetet një figurë me ndikim në Francë që gëzon një mbështetje të madhe. Ndërsa humbja e saj do të thotë një vazhdim i politikës më armiqësore të Francës ndaj pushtimit të Putinit, Rusia ka ende një përçarës të vlefshëm në një vend kyç evropian, i cili ka të ngjarë të vazhdojë të shkaktojë përçarje në Francë dhe më gjerë.
VAZHDO TË LEXOSH MË TEPËR PËR TEMËN
DW: Pse fitoi sërish Macron?
Kërkon takim urgjent me Macronin menjëherë pas fitores
