Kryeministri i Polonisë Mateusz Morawiecki tha: “Është këtu ku liria lufton kundër botës së tiranisë. Është këtu që e ardhmja e të gjithë neve varet në fije peri.” Dhe presidenti lituanez Gitanas Nauseda tha: “Lufta për të ardhmen e Evropës po ndodh këtu”.
Megjithatë, enigma për shtetet e BE-së të Evropës Qendrore dhe Lindore – mbështetësit më të zëshëm të anëtarësimit të Ukrainës në BE – është të kuptojnë se për çfarë lloj Evrope ata po luftojnë në të vërtetë.
Shumë kohë përpara se të fillonte sulmi rus, ishte e qartë se një perde e hekurt kulturore e kishte ndarë BE-në.
Mund të jenë demokraci, por ato si Republika Çeke, Hungaria, Polonia, Sllovakia, Sllovenia dhe shtetet baltike, kanë sinjalizuar përmes politikave të qeverisë se nuk dëshirojnë të nënshkruajnë në axhendën progresive të shumicës së vendeve anëtare të Evropës Perëndimore.
Kjo shpjegon pse Hungaria dhe Polonia në veçanti kanë vazhduar të përballen me Brukselin.
Pavarësisht solidaritetit me Ukrainën, evropianët perëndimorë duket se besojnë se vendi konservator sllav – i cili ka shumë më tepër të përbashkëta me fqinjët e tij – së shpejti do të bëhej një tjetër Hungari apo Polonia problematike nëse do t’i bashkohej BE-së.
Edhe ukrainasit së shpejti do ta shpërdoronin idenë – siç kanë qenë evropianët e tjerë qendrorë dhe lindorë – që BE-ja do të shndërrohet në një aleancë shtetesh sovrane në vend që të vazhdojë të lëvizë drejt federalizmit.
Dy gjysmat e BE-së mund të bien dakord mbi parimin themelor të demokracisë, por mosmarrëveshjet e tyre rreth asaj se çfarë është një komb në të vërtetë.
E thënë thjesht, nëse Gjermania dhe Polonia nuk mund të bien dakord për vlerat themelore, atëherë si mund të luftojnë për ndonjë parim të përbashkët?
Pavarësisht nga argumentet se shtetet më të vogla të Evropës Qendrore dhe Lindore varen nga paratë e BE-së, në fakt shumica e tyre tani kanë arritur një nivel zhvillimi ku nuk janë më të varura nga Brukseli.
Shumica e këtyre shteteve kanë mbajtur gjithashtu monedhat e tyre, duke e bërë shumë më të lehtë për ta largimin nga BE-ja sesa vendet e eurozonës.
Realiteti për Evropën Qendrore dhe Lindore është se për të gjitha bisedat për solidaritetin e BE-së mbetet një ndarje e qartë, duart janë të lidhura, nuk ka gjasa të ketë një zonë ndalim-fluturimi dhe SHBA-të dhe Evropa Perëndimore kanë treguar se përballja e një vendi me mjafton një rezervë e konsiderueshme bërthamore për t’i trembur ata (diçka që dërgon një mesazh të fortë jo vetëm për Kinën, por edhe Iranin dhe Korenë e Veriut).
Në fakt ushtria ruse nuk ka humbur ende, ka tregues të ndryshimit në hierarkinë ruse të mbrojtjes pas vështirësive të hershme, dhe forcat e armatosura ruse duket se po rigrupohen me qëllim.
Kjo do t’i dërgojë gjithashtu një mesazh Kinës kur bëhet fjalë për Tajvanin, një situatë që do të largonte shpejt vëmendjen e SHBA-së.
Është shumë vonë që shtetet e Evropës Qendrore dhe Lindore të kuptojnë se koncepti i tyre për Evropën – i rrënjosur në krishterim dhe qytetërim – është në kundërshtim me progresivizmin internacionalist të mbrojtur në Evropën Perëndimore.
Nëse Brukseli nuk do t’u sigurojë atyre atë që u nevojitet, atëherë ndoshta ata duhet të shikojnë brenda vetes dhe të krijojnë një rrugë të re së bashku.
Nëse, siç tha Presidenti Lituanez, lufta për të ardhmen e Evropës po ndodh në Ukrainë, atëherë do të ishte mirë të biem dakord se si duket ajo e ardhme në të vërtetë.
Burimi: Express UK
Përktheu dhe përshtati: Konica.al
VAZHDO TË LEXOSH MË TEPËR PËR TEMËN
