Shumë njerëz në perëndim dyshojnë se Ukraina po bën një luftë të drejtë.
Pushtimi i Rusisë ishte krejtësisht i paprovokuar. Çfarëdo ankesash që mund të ketë pasur për zgjerimin e NATO-s ose keqtrajtimin e Ukrainës ndaj rusëve në Donbas, askush nuk e kishte sulmuar Rusinë dhe askush nuk e kishte planifikuar.
Vladimir Putin filloi një luftë të drejtpërdrejtë agresioni dhe pushtimi territorial.
Nga kjo rrjedh ideja se mbështetja e Ukrainës është gjëja e duhur për t’u bërë. Por nuk është aspak e qartë se lloji i mbështetjes që po japim (dhe nuk po japim) është mënyra e duhur për ruajtjen e kombit ukrainas.
Sa më gjatë të zgjasë kjo luftë, aq më shumë ukrainas do të ikin nga atdheu i tyre dhe aq më shumë shtëpi, qytete, industria dhe ekonomia do të shkatërrohen.
Megjithatë, perëndimi ka shmangur në mënyrë të dukshme ndërhyrjen e drejtpërdrejtë ushtarake.
Përparimi i Rusisë mund të ngadalësohet, por ka shumë pak gjasa që të ndalet, dhe ndërkohë shkatërrimi i rëndë dhe krimet e tmerrshme të luftës do të vazhdojnë.
Asnjë ditë nuk kalon pa një politikan të lartë perëndimor që të deklarojë se Ukraina do të jetë “e suksesshme” dhe se Rusia “po dështon”.
Kjo është qartësisht e pakuptimtë.
Çdo ditë më shumë qytete shkatërrohen dhe më pas bien në duart e rusëve. Nëse Rusia vazhdon të pësojë “humbje” me këtë ritëm, atëherë në dy muaj të tjerë i gjithë jugu i Ukrainës do të jetë në gërmadha, qytete të tilla si Odesa do t’i ngjajnë Mariupolit dhe mijëra e mijëra ukrainas të tjerë do të kenë vdekur.
Më keq, ndërsa lufta vazhdon dhe më shumë qytete shkatërrohen, ka më pak gjasa që ukrainasit që kanë ikur në vende të tjera të kthehen ndonjëherë, sepse nuk do të kenë shtëpi apo vende pune ku të kthehen.
Sa qytetarë të Mariupolit do të kthehen ndonjëherë? Nëse qëllimi i Rusisë ishte të shfaroste kombin ukrainas, atëherë perëndimi po e ndihmon për ta bërë këtë.
Sigurisht, nëse jeta e popullit ukrainas është shqetësimi ynë, atëherë perëndimi duhet të bëjë diçka për të ndaluar luftën – tani.
Problemi është se ka vetëm dy mënyra për të ndaluar shpejt luftën dhe asnjëra nuk është e këndshme për shumicën e udhëheqësve perëndimorë.
Njëra do të ishte që NATO të hynte në luftë. Ndryshe nga veprimet e Rusisë, ajo do të kishte çdo të drejtë sipas ligjit ndërkombëtar për ta bërë këtë.Vetë Putini nuk e ka një justifikim për pushtimin e tij.
Rreziku i përfshirë në këtë – i një lufte të tretë botërore – është i dukshëm, dhe kjo është arsyeja pse perëndimi refuzon të ndërhyjë drejtpërdrejt.
Opsioni tjetër është të bindë Putinin të zbatojë një armëpushim të menjëhershëm, duke ftuar Rusinë në bisedime gjithëpërfshirëse të paqes.
Udhëheqësit perëndimorë nuk janë të prirur të bisedojnë me një kasap si Putin. Por ata e bënë atë me Sllobodan Millosheviçin e Serbisë, vetëm disa muaj pas masakrës në Srebrenicë, dhe rezultati ishte marrëveshja e Dejtonit që i dha fund luftës në Bosnje në 1995.
Për ta çuar Putinin në tavolinën e bisedimeve, gjithçka do të duhej të diskutohej – duke përfshirë kufijtë e Ukrainës, shqetësimet shekullore të Rusisë për sigurinë, ndoshta edhe vetë logjikën e bazimit të kufijve ndërkombëtarë të sotëm në atë pjesë të Evropës në ato që ishin kufijtë e brendshëm. në BRSS, i hartuar nga udhëheqësit komunistë pikërisht për të parandaluar që republikat dhe rajonet sovjetike të ishin shtete të pavarura të qëndrueshme.
Rezultati i bisedimeve nuk ka nevojë të paracaktohet. Gjëja më e rëndësishme është të flasim dhe jo të luftojmë.
Ata më mirë do të luftonin – ose më saktë, do ta linin Ukrainën të luftonte, me shpresën për të mundur Rusinë. Por nëse një gjë është e sigurt është se Putini nuk do ta pranojë kurrë humbjen.
Për hir të Ukrainës, ne duhet ta ndalojmë atë tani, në një mënyrë ose në tjetrën, para se të mos mbetet asgjë nga vendi që duam të mbrojmë.
Angus Roxburgh është një ish-korrespondent i BBC-së në Moskë dhe konsulent në Kremlin.
Burimi: The Guardian
Përktheu dhe përshtati: Konica.al
VAZHDO TË LEXOSH MË TEPËR PËR TEMËN
“‘Gjeni rubla’ nëse doni naftë, drithëra ose metale nga ne!”
‘Cari’ që gremis Rusinë dhe po shkatërron Europën
