Çdo ditë marrim informacione të reja për mizoritë ruse në Ukrainë.
Të mërkurën, për shembull, Associated Press publikoi një video të sulmit ajror rus të 16 marsit në teatrin kryesor të Mariupolit – i mbushur në atë kohë me civilë, përfshirë fëmijë.
Raporti i AP përcakton se numri i të vdekurve ishte ndoshta pothuajse 600, gati dyfishi i vlerësimeve të mëparshme.
Ndërkohë, rreth 100,000 civilë mbeten të bllokuar në Mariupol, të cilin Rusia e ka kthyer në gërmadha; me sa duket, rreth 200 janë ende të ngecur nën tokë në një fabrikë çeliku të ngjashme.
Rusia ka lejuar vetëm evakuime të shpërndara dhe të kufizuara. Dhe në zonën e Kievit, zyrtarët kanë gjetur trupat e të paktën 1200 civilëve në zonat nga të cilat forcat ruse janë tërhequr kohët e fundit.
Sado të tmerrshme që janë, shkatërrimi dhe vrasja po kryhen në ndjekje të një objektivi politik: të fshijnë Ukrainën jo vetëm si shtet, por edhe si koncept.
Ky përfundim del nga retorika e liderëve dhe mediave shtetërore ruse, si dhe nga akumulimi i fakteve.
Në zonat e pushtuara, duke përfshirë Kherson, qytetin më të madh të kontrolluar nga Rusia (popullsia 300,000), autoritetet kanë ndërprerë internetin, kanë njoftuar se vitin e ardhshëm shkolla do të mësohet në rusisht, kanë prezantuar dokumentet administrative ruse dhe kanë nisur një konvertim gradual monetar në rubla.
Demonstratat kundër pushtimit në Kherson kanë përfunduar sepse organizatorët janë arrestuar.
Statujat e Leninit janë riivendosur në lokacioe të ndryshme pranë Khersonit nga të cilat ishin hequr.
Ka raporte se Moska planifikon të organizojë referendume pro aneksimit në zonat që ajo kontrollon, si dhe në dy “republikat popullore” të rreme që i njihte më parë, Donetsk dhe Luhansk.
E gjithë kjo është jashtëzakonisht e ngjashme me strategjinë që Presidenti Vladimir Putin përdori për të aneksuar Krimenë në vitin 2014.
Qeveria ukrainase ka thënë se mijëra njerëz të saj janë larguar me forcë në Rusi, një pretendim që vetë shërbimi shtetëror i lajmeve i Rusisë, TASS, e pranoi kur raportoi se 1.1 milion njerëz, duke përfshirë rreth 300,000 qytetarë të Ukrainës dhe vende të tjera, janë marrë nga Ukraina në Rusi gjatë luftës.
Kjo na kujton dëbimet masive të kryera nga regjimi sovjetik gjatë fillimit të viteve 1930, si pjesë e një fushate të Jozef Stalinit për të nënshtruar Ukrainën përmes represionit politik dhe kolektivizimit të detyruar bujqësor dhe urisë që shkaktoi.
Nuk duhet të mbivlerësohen paralelet me urinë e epokës sovjetike, në të cilën humbën jetën 3.9 milionë ukrainas – nga gjithsej 5 milionë në BRSS në tërësi. Numri i të vdekurve në luftën e sotme, sado i konsiderueshëm, nuk i afrohet kësaj.
Por as nuk duhen nënvlerësuar.
Putin ka deklaruar se Ukraina nuk është një shtet i vërtetë, por më tepër produkt i makinacioneve të huaja anti-ruse, të cilave Rusia duhet t’i kundërshtojë me forcë. K
jo mund të quhet vetëm një luftë pushtuese – dhe Putin e ka marrë shumë seriozisht.
Kundërshtarët e tij, të udhëhequr nga Shtetet e Bashkuara, duhet të jenë po aq seriozë në ndalimin e tij.
Burimi: The Washington Post
Përktheu dhe përshtati: Konica.al
VAZHDO TË LEXOSH MË TEPËR PËR TEMËN
‘Cari’ që gremis Rusinë dhe po shkatërron Europën
