Lufta në Ukrainë është në muajin e saj të katërt, ukrainasit vazhdojnë të luftojnë me forcat pushtuese ruse. Shtetet e Bashkuara dhe aleatët e tyre po e mbështesin Ukrainën me dërgesa të vazhdueshme armësh.
Qëllimi, siç e tha Presidenti Joe Biden në një ese të fundit në New York Times, është “të punohet për të forcuar Ukrainën dhe për të mbështetur përpjekjet e saj për të arritur një fund të negociuar të konfliktit”.
Një fund i negociuar i konfliktit është qëllimi i duhur. Ukraina ka të ngjarë të ketë mungesë të fuqisë luftarake për të dëbuar Rusinë nga i gjithë territori i saj dhe momenti në fushën e betejës po zhvendoset në favor të Rusisë.
Sa më gjatë të vazhdojë ky konflikt, aq më të mëdha janë vdekja dhe shkatërrimi, aq më të rënda janë ndërprerjet në ekonominë globale dhe furnizimin me ushqime, dhe aq më i lartë është rreziku i përshkallëzimit të luftës në shkallë të plotë midis Rusisë dhe NATO-s.
Uniteti transatlantik ka filluar të përçahet, me Francën, Gjermaninë, Italinë dhe aleatët e tjerë të shqetësuar për perspektivën e një lufte të zgjatur – veçanërisht në sfondin e rritjes së inflacionit.
Por nëse Biden është serioz në lidhje me lehtësimin e negociatave, ai duhet të bëjë një punë më të mirë për të hedhur bazat politike.
Ndërkohë, presidenti ukrainas Volodymyr Zelenskyy këmbëngul, jo çuditërisht, se “fitorja do të jetë e jona” dhe u kërkon ukrainasve “të mbrojnë çdo metër të tokës tonë”.
Dhe Biden, edhe pse ai përmend nevojën për diplomaci, deri më tani nuk ka qenë i gatshëm të paralajmërojë Kievin kundër këtyre synimeve, në vend të kësaj duke pohuar “Unë nuk do t’i bëj presion qeverisë ukrainase – privatisht apo publike – për të bërë ndonjë lëshim territorial”.
“Ne nuk do t’u tregojmë ukrainasve se si të negociojnë, çfarë të negociojnë dhe kur të negociojnë,” përsëriti këtë javë Colin Kahl, nënsekretari i mbrojtjes për politikën. “Ata do t’i vendosin ato kushte për veten e tyre.”
Por Uashingtoni nuk ka vetëm të drejtën për të diskutuar qëllimet e luftës me Kievin, por edhe një detyrim.
Ky konflikt padyshim përfaqëson momentin më të rrezikshëm gjeopolitik që nga kriza e raketave Kubane.
Një luftë e nxehtë po shpërthen midis një Rusie të armatosur me armë bërthamore dhe një Ukrainë të armatosur nga NATO, me territorin e NATO-s që i afrohet zonës së konfliktit.
Kjo luftë mund të përcaktojë konturet strategjike dhe ekonomike të shekullit të 21-të, duke hapur ndoshta një epokë të rivalitetit të militarizuar midis demokracive liberale të botës dhe një blloku autokratik me Rusinë dhe Kinën.
Këto aksione kërkojnë angazhimin e drejtpërdrejtë të SHBA-së në përcaktimin se kur dhe si përfundon kjo luftë. Në vend që të ofrojë armë – duke ia lënë në mënyrë efektive strategjinë ukrainasve – Uashingtoni duhet të nisë një diskutim të drejtpërdrejtë për përfundimin e luftës me aleatët, me Kievin dhe në fund, me Moskën.
Për të përgatitur terrenin, administrata e Bidenit duhet të ndalojë së bëri pretendime që mund të lidhin duart e saj në tryezën e negociatave.
Vërtet? Rusia ka mbajtur ilegalisht Krimenë dhe ka pushtuar një pjesë të Donbasit që nga viti 2014. Por rendi ndërkombëtar i bazuar në rregulla nuk ka marrë fund. Uashingtoni duhet të shmangë parashikimet, ulur duarkryq në një cep. Parashikime të tilla e bëjnë kompromisin më të vështirë – dhe rrezikojnë të zmadhojnë ndikimin gjeopolitik të çfarëdo përfitimi territorial që Rusia mund të shpëtojë.
Pretendimi se Vladimir Putin do t’i japë fund manovrave të tij ushatrake vetëm nëse mposhtet në Ukrainë, është një tjetër argument i gabuar që shtrembëron debatin dhe pengon diplomacinë. Sekretari i Mbrojtjes Lloyd Austin dëshiron të dobësojë Rusinë “në masën që nuk mund të bëjë ato gjëra që ka bërë në pushtimin e Ukrainës”.
Por kjo është dëshirë, jo maturi strategjike.
Putini do të mbetet në pushtet. Ai do të jetë një ngatërrestar sido që të përfundojë kjo luftë. Për më tepër, poshtërimi i Putinit është e rrezikshme. Perëndimi ka mësuar të jetojë me Putinin dhe të frenojë Putinin për dy dekadat e fundit – dhe ka të ngjarë të vazhdojë ta bëjë këtë në të ardhmen.
Kur Henry Kissinger propozoi kohët e fundit në Davos që Ukraina mund të ketë nevojë të bëjë lëshime territoriale për t’i dhënë fund luftës, Zelenskyy u përgjigj: “Duket se kalendari i zotit Kissinger nuk është 2022, por 1938.”
Por maturia strategjike nuk duhet të ngatërrohet me qetësimin.
Është në interesin vetjak të Ukrainës që të shmangë një konflikt që zgjat për vite dhe në vend të kësaj të negociojë një armëpushim dhe një proces që synon përfundimin e një zgjidhjeje territoriale.
Shtetet e Bashkuara, aleatët e saj në NATO, Rusia dhe pjesa tjetër e botës kanë një interes për të siguruar të njëjtin rezultat – pikërisht pse tani është koha që Biden të përgatisë tryezën e bisedimeve.
Burimi: Politico.com
Përktheu dhe përshtati: Konica.al
VAZHDO TË LEXOSH MË TEPËR PËR TEMËN
“Nuk e kuptoj se si dikush mund të jetë mbështetës i Rusisë”
“Bisedimet e paqes po ecin përpara”- Vijnë lajmet e mira nga lufta në Ukrainë
