Popullsia e Mbretërisë së Bashkuar është shpesh më e prekur nga krizat financiare sesa kudo në kontinentin evropian. Me një normë inflacioni vjetor prej mbi 10% dhe një parashikim maksimal prej 13% në fillim të tetorit, britanikët po durojnë rritjen më të keqe të çmimeve nga vendet e G7.
Kostoja e ushqimit po rritet, ndërsa kostoja e energjisë do të jetë pothuajse trefishuar brenda një viti.
Rritja marramendëse e çmimeve, së bashku me rritjen e ngadaltë, po prodhon situatën më të keqe ekonomike që nga vitet 1970. Shtoni dëmin e Brexit dhe Covid-19, dhe Mbretëria e Bashkuar kërcënon të regresojë duke u dukur si “një treg në zhvillim”, tha banka daneze Saxo.
Drejtuesit e Shërbimit Shëndetësor Kombëtar (NHS) madje kanë paralajmëruar për rrezikun e “një krize humanitare” të lidhur me varfërimin e popullsisë.
Në këtë kontekst, numri në rritje i grevave që synojnë rritjen e pagave nuk është befasues. 1,900 anëtarë të sindikatave të punësuar në portin e Felixstowe filluan një grevë tetë-ditore të dielën, më 21 gusht. Ata po kërkojnë “një rritje pag” duke arritur në më shumë se 7% e propozuar nga menaxhmenti.
Përveç këtyre grevave, mund të ketë edhe lëvizje të tjera sociale.
Situata politike vetëm sa përforcon idenë se vendi është në një gjendje të vështirë.
Dy kandidatët që konkurrojnë për kryeministër– Sekretarja e Jashtme Liz Truss, favorite ne sondazhe dhe ish-kancelari i Thesarit Rishi Sunak – po konkurrojnë duke premtuar ulje taksash dhe duke lavdëruar Margaret Thatcher, ikonën e ultraliberalizmit të viteve 1980.
Ata premtojnë shkurtime në buxhetet e mirëqenies dhe pohojnë se britanikët, sipas fjalëve të Truss, duhet të “punojnë më shumë”. Por ata nuk sugjerojnë asnjë zgjidhje për dobësitë e ekonomisë britanike: mangësitë në trajnim dhe infrastrukturë për shkak të mungesës së investimeve adekuate publike.
Duke vepruar kështu, ata vetëm po fryjnë pakënaqësinë.
Ndërkohë, Laburistët po përpiqen të propozojnë një rrugë të besueshme politike për këtë pakënaqësi.
Epërsia e ideologjisë mbi pragmatizmin – një virtyt i supozuar britanik – ka çuar tashmë në katastrofën e Brexit dhe rrezikon të zgjasë dhe madje të përkeqësojë situatën e përkeqësuar të lënë nga Johnson, gënjeshtrat e të cilit kanë zgjeruar ndarjen midis opinionit publik dhe politikës.
Një krizë ekonomike dhe paqëndrueshmëri mund të ushqejnë tundimin për t’iu drejtuar retorikës anti-evropiane dhe nacionaliste.
Në një kohë kur kërcënimet po shtohen në të gjithë Evropën, duke theksuar nevojën për solidaritet të fortë, kriza në Mbretërinë e Bashkuar është një paralajmërim për të gjithë fqinjët e saj.
Burimi: Le Monde
Përktheu dhe përshtati: Konica.al
