Nuk ka qenë pa konflikte apo sfida, por Bashkimi Europian ka arritur për më shumë se gjashtë muaj të ruajë një unitet befasues përballë sfidës më të madhe gjeopolitike në historinë e tij: rikthimin e luftës mes shteteve në dyert e tij.
Një rezistencë e tillë, e cila përgënjeshtron teorinë e një Perëndimi të dobësuar, ka shumë të ngjarë të mos ishte parashikuar nga presidenti rus Vladimir Putin.
Kjo përbën një tjetër pengesë të madhe për Kremlinin, duke shtuar debatet e ushtrisë së tij në Ukrainë, si dhe forcimin e Aleancës Atlantike.
Forca kryesore lëvizëse pas këtij uniteti është aftësia e evropianëve për t’u përshtatur me një situatë të re ndërkombëtare – një sfidë e konsiderueshme për institucionet, ngurtësia e të cilave ka kontribuar në një masë jo të vogël në demonizimin e tyre nga populizmi në lojë në shtete të ndryshme anëtare.
Kjo dëshirë për transformim tani është përballur me një provë të re: krizën energjetike të nxitur nga pushtimi i Ukrainës nga Rusia.
Presidentja e Komisionit Evropian, Ursula von der Leyen, e trajtoi këtë çështje në fjalimin e saj për gjendjen e Bashkimit më 14 shtator.
Ambicia e saj është të mbrojë qytetarët evropianë përballë çmimeve në rritje të gazit dhe energjisë elektrike.
Për të arritur këtë, Komisioni thotë se është i gatshëm të reformojë tërësisht mekanizmat e tregut që kanë zbuluar kufijtë e tyre, madje edhe keqfunksionimet e tyre, duke përfshirë një sistem çmimesh joformuese. Pasojat janë të dyfishta.
Në afat të shkurtër, ne duhet të rimarrim kontrollin e tregut.
Në terma afatgjatë, bëhet fjalë për konsolidimin e një sovraniteti energjetik që është lënë pas dore për një kohë të gjatë. Një nocion tani drejton ndjekjen e këtyre dy ambicjeve: solidariteti.
Qoftë në formën e magazinimit të gazit, përpjekjeve për uljen e përdorimit, kufizimit të çmimeve të energjisë elektrike dhe gazit, taksave mbi super-fitimet e kompanive energjetike ose zhvillimit të një tregu të ardhshëm hidrogjeni, një ide e qartë po shfaqet: Evropa do të jetë shumë më efektive nëse 27 shtetet anëtare veprojnë së bashku në mënyrë të koordinuar.
Përmbajtja e këtyre propozimeve duhet të finalizohet përpara se ato të miratohen nga BE27, e cila mund të vendosë për to deri në fund të shtatorit.
Por fakti që një përditësim i tillë është gati për t’u zbatuar në një hapësirë kaq të shkurtër kohore tregon se BE-ja është e aftë, kur është e nevojshme, të përshtatet në mënyrë spektakolare.
Në këtë drejtim, ajo kishte bërë tashmë një fillim me pandeminë Covid-19.
BE-ja nuk hezitoi të shkëputej nga dogmat e saj duke reciprokisht borxhet e krijuara nga plani evropian i rimëkëmbjes i miratuar në fund të krizës shëndetësore.
Idetë për fundin e unanimitet të shteteve anëtare – po dëgjohen gjithashtu, qoftë nga Olaf Scholz apo Emmanuel Macron, pavarësisht nga dobësimi i fuqisë franko-gjermane të shkaktuar nga pushtimi rus në Ukrainë. .
Kjo Evropë pragmatike dhe mbrojtëse synohet gjithashtu si një përgjigje ndaj rritjes së forcave politike që kërcënojnë të vënë në pikëpyetje projektin evropian, në emër të një nacionalizmi që është veçanërisht i papërshtatshëm me përmasat e trazirave që po ndodhin.
Është një garë me kohën në prag të zgjedhjeve të ardhshme në Itali, Letoni dhe Bullgari, pas atyre të mbajtura në Francë dhe Suedi, të gjitha të kërcënuara nga një valë kombëtare populiste.
Burimi: Le Monde
Përktheu dhe përshtati: Konica.al
VAZHDO TË LEXOSH MË TEPËR PËR TEMËN
Evropa nuk është armikja e Britanisë
Kjo ishte java që ndryshoi gjithçka në Britani…
A do munden rusët t’i japin goditjen përfundimtare Putinit?
