Dita e parë në detyrë e Sunakut shkoi duke spastruar kundërshtarët e tij konservatorë nga qeveria – dhe duke mallkuar paraardhësit e tij me lëvdata të zbehta.
Ai tha se Liz Truss kishte idenë e duhur për të përmirësuar normën e rritjes ekonomike të Britanisë, por ajo nuk ishte e gatshme për këtë punë.
Mesazhi i tij për Boris Johnson nuk ishte më pak brutal.
Sunak tha se Johnson u bë kryeministri i Britanisë – jo presidenti i saj – duke fituar zgjedhjet e 2019-ës. Mandati, tha ai, nuk ishte personal, por na takon “ne të gjithëve”.
Vetëbesimi i tepërt vetëm sa do ta ngurtësojë vendosmërinë e kundërshtarëve të tij në Commons.
Truss dhe Johnson janë figura të ndryshme. Megjithatë Johnson shkroi në Twitter urimin e tij për kryeministrin e ri, ndërsa Truss, në fjalimin e saj jashtë Downing Street, nuk tregoi asnjë shenjë pendimi për kohën e saj katastrofike në detyrë. Ajo u shpreh se Sunak do të kërkonte telashe nëse do të hiqte dorë nga angazhimet për “liritë” e Brexit dhe shpenzimet e mbrojtjes.
Dy banorët e fundit të nr 10 ishin figura të rëndësishme kushtetuese.
Të dy ishin kryeministrat e vetëm që ishin zgjedhur drejtpërdrejt nga anëtarët e partisë së tyre.
Në të kundërt, Sunak u zgjodh nga deputetët konservatorë, me më shumë se gjysma që e mbështesin atë publikisht. Kjo i jep atij pak hapësirë. Michael Gove, shpërblehet me një kthim në kabinetin e dominuar nga meshkujt.
Kryeministri gabon kur kthen Dominic Raab në ministrinë e drejtësisë, ku përballja e tij katastrofike me avokatët shkaktoi mbylljen e gjykatave. Dhe ai është edhe më gabim që riemëron Suella Braverman si sekretare të brendshme pasi ajo u largua nga kabineti për shkak të një shkeljeje të sigurisë. Qeveria e re nuk është aq një rinisje sesa një rivendosje e një ideje të vjetër: që shpenzimet e qeverisë duhet të kufizohen për të kontrolluar inflacionin.
Një mendim i tillë do të çojë në masa shtrënguese dhe do të prodhojë një përzierje të “pasurisë private dhe mjerimi publik”.
Konservatorët fituan shumicën e tyre parlamentare me premtimet për përfundimin e Brexit, rindërtimin e NHS dhe trajtimin e pabarazisë rajonale. Asnjë nga këto nuk është rregulluar.
Sunak, i cili ka qenë në qeveri që nga viti 2019, është pjesë e problemit. Qeveria shpenzon shumë para, por jo domosdoshmërisht në mënyra që ndihmojnë votuesit.
Të hënën në mbrëmje, ministrat siguruan 11 miliardë paund shtesë për të mbuluar Bankën e Anglisë për humbjet nga bonot që kishte blerë. Deputetët konservatorë do ta kenë të vështirë të bëjnë diçka të tillë.
Pas 12 vjetësh në pushtet, partia konservatore është e rraskapitur dhe rebele.
Besnikëria ndaj liderit të saj varet nga sondazhet e opinionit.
Sunak duket një interpretues prej druri, me politika që do të përkeqësojnë krizën me të cilën përballen votuesit. Herët a vonë, ai do të përballet me përçarjen parlamentare që zgjedhja e tij u përpoq të zhdukte, duke e lënë vendin edhe një herë me një karrige në një cirk politik.
Burimi: The Guardian
Përktheu dhe përshtati: Konica.al
VAZHDO TË LEXOSH MË TEPËR PËR TEMËN
