Kohëzgjatja e vizitës njëditore të Olaf Scholz në Kinë, ku ai do të takohet të premten me Presidentin Xi Jinping, do të thotë se nuk do të ketë kohë për foto siç bente paraardhësja e tij, Angela Merkel.
Scholz, bëhet lideri i parë i G7 që viziton Pekinin që nga fillimi i pandemisë Covid. Udhëtimi i kancelarit gjerman tashmë është shoqëruar me diskutime.
Scholz po udhëton me grupin tradicional të CEO-ve nga kompani të tilla si Volkswagen, BMW dhe gjiganti i kimikateve BASF.
Pushtimi i Ukrainës nga Vladimir Putin dhe armatizimi i mëvonshëm i energjisë nga Kremlini, kanë nxjerrë në pah koston e mundshme të mbështetjes së aktorëve politikisht armiqësorë.
Ministrja e Jashtme e Gjelbër e Gjermanisë, Annalena Baerbock, ka vënë në dyshim haptazi kohën e udhëtimit të kancelarit, pasi qeveria e tij e koalicionit po punon për një strategji të re për t’u marrë me një vend që tani përkufizohet si një “rival sistemik”.
Frank-Walter Steinmeier, presidenti i Gjermanisë, e parashikoi vizitën duke thënë se mësimi i Ukrainës ishte: “Ne duhet të reduktojmë varësitë tona të njëanshme. Kjo vlen veçanërisht për Kinën.”
Ka pasur gjithashtu shqetësim nga Uashingtoni dhe Brukseli.
Një ndjenjë e tillë është e kuptueshme, duke pasur parasysh dështimin poshtërues të Gjermanisë për të parë shantazhin energjetik të Putinit që po vinte. Lufta tregtare e Kinës me SHBA është në vazhdim. Ajo ka mbështetur në heshtje luftën e paligjshme të Putinit dhe synon të marrë kontrollin e Tajvanit.
Regjimi i tij gjithnjë e më autoritar akuzohet për “krime kundër njerëzimit” kundër myslimanëve ujgurë në rajonin e Xinjiang. Megjithatë, ekspozimi ekonomik i Gjermanisë është, nmë i madh se sa ishte rasti me Rusinë para pushtimit.
Në këtë kontekst, vendimi i zotit Scholz për të nxitur blerjen e një kompanie kineze të transportit të një aksioni në një terminal kontejnerësh në Hamburg, kundër këshillave të shumë ministrive, ka zemëruar shumëkënd.
. Diagnostifikimi i një problemi të varësisë është një gjë. Zgjidhja e tij në afat të shkurtër apo edhe afatmesëm është krejt tjetër: lëndët e para kineze janë vendimtare për tranzicionin e gjelbër të Gjermanisë; Ekonomia më e madhe e BE-së siguron afërsisht gjysmën e investimeve totale të Evropës në Kinë dhe miliona vende pune varen nga marrëdhënia ekonomike.
Përpara një dimri, në të cilin kostot e larta të energjisë dhe inflacioni i lartë tashmë po e pushtojnë industrinë në panik, është e kuptueshme që Scholz nuk dëshiron të shkojë shumë larg dhe shumë shpejt në një përpjekje për të arritur një autonomi më të madhe strategjike.
Dhe në një botë shumëpolare, nuk ka alternativë më të mirë për dialogun, sado i kompromentuar dhe i papërsosur.
Në terma afatgjatë, tashmë ka shenja se kompanitë e kujdesshme ndaj rreziqeve gjeopolitike në rritje, po kërkojnë alternativa ndaj Kinës për investime dhe tregti.
Berlini duhet të kërkojë të stimulojë atë drejtim udhëtimi. Vendimi për të mos rinovuar garancitë e investimeve të Volkswagen për Kinën, i marrë në maj, dërgoi mesazhin e duhur.
Volkswagen përballet me pyetje në rritje nga aktivistët, mediat, politikanët dhe aksionarët e vet mbi fabrikën e tij në rajonin e Xinjiang.
Por në përgjithësi, çmontimi i varësive të rrezikshme të krijuara gjatë viteve të globalizimit të lartë do të jetë një proces i gjatë dhe i ndërlikuar.
Në prag të vizitës së tij, Scholz argumentoi se ‘biznesi si zakonisht’ nuk është më një opsion në këto rrethana që unë jam duke udhëtuar për në Pekin”.
Pyetja është nëse ai mund të negociojë vërtet kushte të reja tregtare.
Burimi: The Guardian
Përktheu dhe përshtati: Konica.al
VAZHDO TË LEXOSH MË TEPËR PËR TEMËN
“Gjermania u bashkua sepse kishim një BE dhe një NATO”
