Pak ditë pas votimit të mesmandatit në SHBA, New York Times publikon “bombën” klasike parazgjedhore: një version të ripunuar të “Russiagate” me protagonistë, presidenti rus Vladimir Putin dhe ish-presidenti amerikan Donald Trump. “Historia e patreguar e Russiagate dhe rruga drejt luftës në Ukrainë. Ndërhyrja ruse në politikën e epokës së Trump ishte e lidhur më drejtpërdrejt me luftën aktuale sesa kuptohej më parë”: ky është titulli, i një shkrimi shumë të gjatë në të cilin New York Times e lidh ndërhyrjen e Moskës në zgjedhjet presidenciale amerikane të vitit 2016 me konfliktin në Ukrainë, duke supozuar se ndihma e Kremlinit në zgjedhjen e Donald Trump kishte për qëllim në thelb të fitonte mbështetjen e manjatit për një copëtim të Ukrainë.
Rindërtimi i gazetës bazohet në shqyrtimin e qindra faqeve të dokumenteve nga hetimi i Russiagate nga superprokurori Robert Mueller, komisioni i inteligjencës së Senatit, seancat e shkarkimit të Trump, si dhe intervistat me afro 50 persona në SHBA dhe Ukrainë.
Hillary Clinton në 2016 po pranonte kandidaturën për Shtëpinë e Bardhë në Filadelfia: në ato orë Paul Manafort , president i fushatës së Trump, mori një email nga miku dhe partneri i tij rus Konstantin Kilimnik, i cili kërkoi dhe mori një takim urgjent me të. Të dy u takuan në Grand Havana Room, një vendtakim botëror i lidhur me Trumpin në majë të kullës së Manhatanit në pronësi të Jared Kushner, dhëndri i manjatit.
Këtu Kilimnik ka ilustruar ‘Planin Mariupol’, i cili parashikonte krijimin e një republike autonome në Ukrainën lindore të udhëhequr nga presidenti i rrëzuar Viktor Ianukovich në këmbim të paqes. Që atëherë, do të kishte sulme hakerimi ruse në serverin e Komitetit Kombëtar Demokratik.
Për “New York Times”, roli i Trump në këtë pakt ishte ai i “garantuesit”: nëse Kremlini do t’i kishte garantuar fitoren, “Plani i Mariupolit” do të kishte ecur pa probleme. Atëherë jo gjithçka shkoi mirë: fitorja e Joe Biden në zgjedhjet presidenciale të vitit 2020, për shembull, sipas rindërtimeve të “New York Times”, do t’i kishte komplikuar planet. Po ashtu ishte edhe dënimi i Paul Manafort për mashtrim dhe mungesë paraqitjeje në gjyq. Por pushtimin e planifikuar, Putini e çoi deri në fund gjithsesi, edhe pa asnjë mik më shumë në Shtëpinë e Bardhë.
Jim Rutenberg, për “New York Times”, rishikon gjenezën e planit, duke cituar dokumente që datojnë që nga viti 2005. Më i vjetri, nga ai vit, është një shënim i dërguar një oligarku rus, Oleg Deripaska, i cituar në një raport të Komisionit të Inteligjencës së Senatit. Pikërisht atje, Manafort sugjeroi të “simpatizonte” Yanukoviçin, duke mbështetur zgjedhjet e tij “për të mirën e Putinit”.
Më pas Yanukoviç fitoi zgjedhjet në Ukrainë, përpara se të rrëzohej nga protestat në rrugë në vitin 2014. Më pas vazhdon dhe Trump është president: ai mbështet NATO-n vetëm në një mënyrë të vakët dhe konsideron mundësinë e njohjes së Krimesë ruse. Në fund, ai ndalon ndihmën ushtarake në Kiev. Lëvizjet që lexohen në investigimin e “New York Times”, si bilanci i një borxhi.
Manafort nuk ishte figura e vetme në orbitën e Trump që angazhohej me njerëz që njihnin njerëz në Moskë. Muajt e hershëm të administratës sollën një procesion të madh zbulimesh. Flynn, këshilltari për sigurinë kombëtare, u pushua nga puna për bisedat e tij në kanal me ambasadorin rus. U zbulua se një këshilltar i politikës së jashtme i fushatës i quajtur George Papadopoulos, në një bar në Londër, i kishte thënë një diplomati australian se Rusia kishte prova të pista për Clinton, disa javë përpara se hakerimi i emaileve të Klintonit nga Rusia të bëhej i njohur publikisht. Biseda e tij e lirshme ndezi hetimin e parë të ndërhyrjes, i cili evoluoi në hetimin e Mueller. Ishte lajmi se Donald Trump Jr, Jared Kushner dhe Manafort u takuan në Trump Tower në qershor 2016 me një avokat rus të lidhur mirë, i cili, u tha atyre, donte të transmetonte informacione inkriminuese për Clinton si “pjesë e Rusisë dhe qeverisë së saj mbështetje për zotin Trump”. Dhe ishte zbulimi i ekipit Mueller në dokumentet e gjykatës në vjeshtën e vitit 2017 se Kilimnik “u vlerësua se kishte lidhje me një shërbim inteligjent rus”.