Kishte raste në mesin e dekadës së fundit kur një paund britanik vlente 1.4 €. Për pjesën më të madhe të periudhës që nga ajo kohë, ka qëndruar rreth 1.1 €.
Çfarë mund të bësh tjetër, përveçse të përshëndesni Brexit që na afroi më shumë me vëllezërit dhe motrat tona evropiane?
Ëndrra përfundimtare, ajo e barazisë, është ende e gjallë.
Çfarë vendi kontinental është bërë Britania që kur u largua nga BE. Çfarë projekti mashtrues evropian po rezulton të jetë dalja nga BE. Nga përplasjet- mbi refugjatët, mbi Irlandën e Veriut – një konvergjencë ka ndodhur përtej Kanalit.
Trajektorja e fundit e dy monedhave kundrejt dollarit është shembulli më tipik.
Socialdemokratët në kontinent duhet të skuqen nga ky imitim besnik i modelit të tyre. Rritja e taksave nuk ka ndodhur vetëm që nga Brexit, por pjesërisht për shkak të saj.
Këtu ka një paradoks. Britania ishte më liberale dhe “anglo-saksone” brenda projektit europian.
Jashtë BE-së, Britania e ka ndjerë më shumë ”dorën” e qeverisë.
Në vitet 1960, barra tatimore e MB ishte aq e lartë sa ajo e Skandinavisë. Tani po rritet përsëri.
Sovraniteti formal i lejon Britanisë të subvencionojë industritë vendase dhe të bëjë shkurtime të mëdha në emigracion.
Këto gjëra nuk kanë ndodhur, natyrisht, në një pjesë të madhe sepse janë ide të tmerrshme. Por mundësia konceptuale ekzistonte.
Ajo që nuk ka ekzistuar kurrë ishte një rast liberal ose i tregut të lirë për Brexit. Nuk kishte mundësi të mjaftueshme në botë për të kompensuar tregtinë e humbur evropiane.
Megjithatë, pyetja përsëritet: a e përmirëson apo përkeqëson problemin Brexit?
Edhe atje, me taksat më të larta, konvergjenca anglo-evropiane nuk përfundon. Për breza të tërë, një gjë që Britania kishte në pjesën më të madhe të kontinentit ishte rendi qytetar.
Tani Britania ka pasur pesë kryeministra në gjashtë vjet. Para se të jetë çdo gjë tjetër, Brexit është një problem i burimeve njerëzore.
Ajo nxorri një brez politikanësh të egër, por të ndërgjegjshëm. Rezultati ka qenë një forcimi i korrupsionit të butë që ka qenë gjithmonë pjesë e sistemit britanik.
Por sikofancia nën Boris Johnson, nëse do të ndodhte në një vend kontinental, do t’i bindte të njëjtët konservatorë se Evropa është e huaj dhe e pakthyeshme.
Megjithatë, konvergjenca e keqe është ende konvergjencë. Falë pjesërisht Brexit-it, Britania po evoluon një politikë më shumë si ajo e një demokracie të re mesdhetare, një barrë tatimore më shumë si ajo e një tregu social nordik dhe një monedhë më shumë si ajo e vetme evropiane.
Ata prej nesh që dëshironin gjithmonë një të ardhme kontinentale për Britaninë, nuk duhet të jenë të habitur.
Ne duhet të japim merita aty ku duhet. Boris Johnson, Rishi Sunak, largim, barriera: kjo ishte trashëgimia e tyre.
Burimi: Financial Times
Përktheu dhe përshtati: Konica.al
VAZHDO TË LEXOSH MË TEPËR PËR TEMËN
“Brexit” nuk do të rinegociohet pas largimit të May
“Brexit mund të shtyhet”
