Që të qeverisë në kohë të vështira, një kryeministër duhet të bëjë një përshkrim të sinqertë të problemeve të shoqëruara me zgjidhje të besueshme.
Rishi Sunak nuk dha asnjë nga këto në atë që ishte konsideryuar si një fjalim i rëndësishëm politikash të mërkurën. Ai iu referua shkurtimisht Covid-it dhe luftës në Ukrainë si shkaqet e vështirësive aktuale, por nuk kishte asnjë analizë kritike të mënyrës sesi Britania është qeverisur vitet e fundit.
Sigurisht që nuk kishte.
Të flasësh me ndershmëri për shërbimet publike do të kishte nënkuptuar të pranoje se masat shtrënguese buxhetore kanë ulur sigurimet dhe kanë demoralizuar stafin.
Për të shpjeguar gjendjen e keqe ekonomike, liderit konservator do t’i duhej ta pranonte Brexit-in si një vetësabotim kombëtar.
Në vend të kësaj, Sunak përcaktoi një plan për të kapërcyer në kufijtë e sfidave të mëdha. Ambicia e tij boshe ishte e mbushur me banalitet moralizues.
Mesazhi kryesor ishte fokusi në “prioritetet e njerëzve” – shëndetësia, arsimi, rimëkëmbja ekonomike dhe migrimi.
Ky është një pohim se konservatorët kanë humbur 12 vjet duke u fiksuar pas gjërave të gabuara, ose duke marrë vendime të këqija që i përkeqësojnë problemet e kahershme.
Me më pak se dy vjet para zgjedhjeve, Sunak tani shpreson që votuesit do ta gjykojnë atë sinqerisht në ndarjen e shqetësimeve të tyre dhe do ta shpërblejnë me më shumë kohë për t’i zgjidhur ato.
Kjo nuk ka gjasa të ndodhë. Sa i përket ekonomisë, Sunak mund të ketë fat recesioni po zgjat më pak se sa ishte parashikuar. Por rritja pozitive nuk do të kompensonte domosdoshmërisht votuesit për uljen e standardit të jetesës, të shkaktuar nga një kombinim i inflacionit dhe stagnimit të pagave.
Sa i përket migrimit, mënyra praktike për të reduktuar kalimet e paligjshme me gomone është rivendosja e rrugëve legale për kërkuesit e azilit.
Sa i përket shëndetësisë dhe arsimit, Downing Street ka treguar dobësi, duke mohuar se situata është kritike dhe duke pretenduar se buxhetet ekzistuese janë adekuate. Të gjithë ata që përdorin shërbimet publike, ose punojnë në to, e dinë se këto gjëra janë të pavërteta.
Opsionet e zotit Sunak janë të kufizuara nga kufizimet buxhetore që u diktuan vitin e kaluar nga nënshtrimi ndaj tregjeve të shqetësuara të bonove, jo nga nevoja publike.
Guri themeltar i politikës ekonomike konservatore është rifitimi i një reputacioni për maturinë financiare që u shkatërrua nga Liz Truss. Kjo nuk është bazë për – “një të ardhme më të mirë për fëmijët dhe nipërit” – që premton kryeministri. Idetë rreth inovacionit dhe kreativitetit nuk do të kompensojnë mungesën e investimeve.
Kishte premtime politike, por nuk kishte mënyra se si do të arriheshin.
Instrumenti i zgjedhur i Sunak për përmirësimin e jetës së njerëzve është një ndryshim në “mendësi”, një abstraksion që nuk do të shkurtojë listat e pritjes së NHS ose të ulë inflacionin.
Ai është një kryeministër në detyrë që, posti i të cilit i atribuohet paraardhësve të tij.
Ai ‘ka ngecur’ nga kjo trashëgimi.
Ai nuk mund të përshkruajë zgjidhje kuptimplote për problemet kur identifikimi i shkaqeve të tyre do të thoshte denoncim i qeverisë që ai drejton.
Burimi: The Guardian
Përktheu dhe përshtati: Konica.al
