Lufta e Rusisë kundër Ukrainës ka qenë një alarm për ushtritë perëndimore.
Tre dekada pas rënies së Murit të Berlinit, ata po zbulojnë se janë të papërgatitur për një konflikt me intensitet të plotë si ai në Ukrainë ose ai që Kina mund të nisëkundër Tajvanit. Sulmi i Rusisë është shndërruar në një luftë zhgënjyese me jehonat e kobshme të Luftës së Parë Botërore, megjithëse me armë më moderne.
SHBA dhe aleatët e saj evropianë kanë dërguar armë dhe municione për të ndihmuar Ukrainën të mbrohet.
Armët antitank të furnizuara nga perëndimi, raketat e drejtuara me saktësi dhe artileria e standardeve të NATO-s kanë rezultuar kritike për të mposhtur forcat pushtuese ruse.
Megjithatë, kërkesat e pangopura të Kievit po zbrazin dyqanet në një shkallë alarmante dhe po tejkalojnë kapacitetin për t’i rimbushur ato.
Disa, si Gjermania, kanë furnizime maksimumi për disa ditë.
Vitet e prokurimeve të dobëta dhe të ndalura kanë kufizuar kapacitetin e industrisë së mbrojtjes për të rritur prodhimin në rast emergjence. Siç ka treguar analiza e FT, sistemet e sofistikuara të armëve si raketat antitank Javelin ose raketat e drejtuara Himars mund të kërkojnë të paktën një vit për t’u prodhuar dhe për të përfshirë zinxhirë komplekse prodhimi me furnizues të shumtë.
Situata është veçanërisht e vështirë për municionet e artilerisë.
Kalimi i vazhdueshëm drejt artilerisë standarde të NATO-s dhe predhave 155 mm vetëm sa do të rrisë barrën mbi furnizuesit perëndimorë. Rusia gjithashtu mendohet se vuan probleme me furnizimin me predha, por ajo ka një industri të madhe të mbrojtjes.
Lufta në Ukrainë është një luftë burimesh – siç do të ishte çdo konflikt me Kinën.
Qeveritë e NATO-s kanë qenë të ngadalta për t’u përgjigjur. Duhet të ishte e qartë, për shembull, se sapo forcat ruse të ishin larguar nga Kievi në mars të vitit të kaluar, Ukrainës do t’i duhej mbrojtje ajrore e avancuar për të mbrojtur qytetet dhe trupat e saj.
Shtetet e Bashkuara të paktën kanë filluar të nënshkruajnë kontrata dhe çeqe.
Ajo është zotuar të zgjerojë prodhimin e artilerisë me pesë herë brenda dy viteve. Rreziku i një lufte mbi Tajvanin ddo të thotë se ajo do të duhet të bëjë më shumë për të rritur kapacitetin e prodhimit dhe qëndrueshmërinë. Duhet të jetë më strategjike në lidhje me identifikimin e nevojave afatgjata të armatimit, aftësive të rimbushjes dhe pengesave të mundshme, dhe aty ku është e nevojshme të bien dakord për kontrata shumëvjeçare.
Fuqitë evropiane kanë mbetur pas.
Gjermania thotë se vetëm ndërtimi i një rezerve municioni 30-ditor mund të kushtojë 20 miliardë euro. Jashtë aeronautikës dhe raketave, industria e mbrojtjes e Evropës është e fragmentuar dhe me volum të ulët.
Është edhe më e rëndësishme që qeveritë evropiane të bashkohen.
Një nismë e udhëhequr nga Gjermania për mbrojtjen ajrore që përfshin 15 vende evropiane është një hap i mirë.
Qeveritë do të pengojnë kompanitë tashmë fitimprurëse të mbrojtjes, performanca e të cilave shpesh lë shumë për të dëshiruar. Por kapaciteti industrial i mbrojtjes është një komponent jetik i sigurisë që mbështet rendin ndërkombëtar dhe sistemin tregtar global. Ruajtja e tij është gjithashtu një mënyrë për të penguar agresionin.
Është një mesazh për Moskën – dhe Pekinin – që aleatët e Ukrainës do ta mbështesin për për një kohë të gjatë.
Burimi: Financial Times
Përktheu dhe përshtati: Konica.al
VAZHDO TË LEXOSH MË TEPËR PËR TEMËN
