Deri në vitin 1917 ata ruanin perandorinë dhe ishin ndër njësitë ushtarake më të frikshme në të gjithë Rusinë. Sot në Federatë rojet perandorake nuk ekzistojnë më, megjithatë Garda Kombëtare (Rosvgardia) nuk e ka ezauruar funksionin e lashtë të ushtarëve të Carit. Ky organ, i ndarë nga degët e tjera të forcave të armatosura, vepron si policia personale e presidentit rus, i cili e themeloi në vitin 2016 me një dekret të posaçëm. 400 mijë burra nën urdhrat e drejtpërdrejtë të Vladimir Putin, përgjegjës për ruajtjen e rendit publik, por që në realitet mbrojnë Kremlinin nga çdo kërcënim i brendshëm. Dhe në Rusi, një vend me një histori të rëndësishme komplotesh dhe grushtesh të dhunshme, kërcënimet e brendshme kanë qenë gjithmonë prezent. Por për Putinin, nuk mjafton të mbrohet nga qëllimet e shërbimeve të tjera shumë të fuqishme të sigurisë.
Rosvgardia
Kreu i shtetit u beson aftësive të Rosvgardia aq shumë sa e dërgoi atë në Ukrainë. Të pranishëm që në ditët e para të konfliktit, këtu anëtarët e Gardës Kombëtare, të udhëhequr nga ish-truproja e Putinit, Viktor Zolotov, kontrollojnë territorin, pikat e kontrollit, gjurmojnë “tradhtarët” e mundshëm dhe prej disa muajsh janë armatosur edhe me artileri të rëndë dhe helikopterë, një lëvizje e detyruar pas revoltës së armatosur të luftëtarëve Wagner më 23 qershor. Dhe mercenarët e PMC (Kompania ushtarake private) më e madhe ruse do të bëhen tani pjesë e Rosvgardia. Media e pavarur ruse “Important Stories” shkruan se një operacion masiv ka filluar të paktën që nga gushti, me procesin e rekrutimit të veteranëve dikur besnikë ndaj Yevgeny Prigozhin, veçanërisht të dënuarve që kanë marrë falje dhe janë të lirë. Njëri prej tyre që vuante dënimin për vjedhje, u punësua në Donetsk. Një rekrutim i ngjashëm ishte parë edhe në vitin 2022, kur ish-kreu i Wagner, Prigozhin, vizitoi burgjet kryesore të Rusisë në kërkim të luftëtarëve për t’i dërguar në front paralelisht me ushtrinë ruse. Prigozhin arriti të mobilizojë rreth 50 mijë njerëz, të cilët përfunduan kryesisht në “mullirin e mishit” të Soledar dhe Bakhmut, ku, sipas komandantit Prigozhin, do të kishin rënë të paktën 20 mijë prej tyre. Për të lehtësuar rekrutimin, Putin nënshkroi gjithashtu një dekret presidencial, i cili parashikon amnisti për të gjithë të burgosurit që kanë të drejtë të regjistrohen në të ashtuquajturin operacion ushtarak special, me kusht që të mos jenë dënuar me akuza për terrorizëm, ekstremizëm, pedofili ose krime kundër shtetit.
E ardhmja e Wagner
Kjo është, pra, një goditje tjetër e rëndë, në mos një tallje me paramendim, kundër shoqërisë së milicëve që u rebeluan kundër udhëheqjes ushtarake të shtetit dy muaj e gjysmë më parë. Ministri i Mbrojtjes Sergei Shoigu kishte detyruar të gjitha PMC-të të nënshkruanin një kontratë me qeverinë për të vazhduar veprimtarinë në Rusi, ndërsa në fillim të shtatorit ai propozoi lirimin e të gjithë të burgosurve dhe regjistrimin e tyre në ushtri. Një ligj që u kërkon të gjithë paraushtarakëve të betohen mbi flamurin rus hyri gjithashtu në fuqi më 25 gusht. Wagner është tani në një fazë tranzicioni delikate pas vdekjes së themeluesve të saj në rrëzimin e avionit më 23 gusht. Anton Olegovich Elizarov, me nofkën “Lotus”, së shpejti duhet të bëhet udhëheqësi i radhës i milicisë, siç thuhet në mediat rusë. Elizarov, gjithashtu me precedentë penalë, u lirua nga burgu nga ish-“kuzhinieri” i Putinit në vitin 2016 me premtimin se do të ngjitej në majë pasi të kishte provuar vlerën e tij në fushë në Afrikë dhe Siri. Megjithatë, nuk është ende e qartë se si kompania mercenare do të funksionojë nën udhëheqjen e tij: konkurrenca nga ushtritë e tjera private zyrtarisht e paligjshme, por e toleruar gjerësisht në Rusi, po errëson me shpejtësi mitin e krijuar ndër vite nga Yevgeny Prigozhin dhe krahu i tij i djathtë, Dmitry Utkin. Dhe ndërkohë, Kremlini, i angazhuar për të dobësuar të gjithë ata elementë që janë më pak të qeverisjes dhe mund të shkaktojnë destabilitet, konsolidon stabilitetin e një regjimi paranojak dhe gjithnjë e më të ndërgjegjshëm për sigurinë.