Ish-trajneri i Kombëtares shqiptare Giani de Biasi është dekoruar me Diplomën e Dytë të Nderit, njëherësh për të dhe diplomën e parë në Kosovë.
Lidhur me këtë eveniment De Biasi ka mbajtur një fjalim para gjithë të prenishmëve ku ka vlerësuar emocionet e përcjella, teksa nuk ka lënë pa përmendur edhe eksperiencat e tij të sukseshme në botën e futbollit.
Sipas tij, suksesi në futboll mund t’ia ndryshojë imazhin Kosovës.
“Njohja ndërkombëtare mund të vijë edhe përmes suksesit në botën e sportit dhe futbolli është një nga më të rendesishmit. Integrimi në bashkësinë ndërkombëtare gjithashtu mund të promovohet dhe përmirësohet falë sukseseve të futbollit në nivel ndërkombëtar. Por ndihmon edhe në rritjen e krenarisë kombëtare”, tha ndër të tjera ai.
Fjala e plotë:
Jam shumë i nderuar që jam këtu në mesin tuaj me rastin e kësaj ceremonie që do të më shohë të nderuar me Diplomën e Dytë të Nderit, diplomën e parë në Kosovë.
Kosova është një shtet i ri dhe dinamik. Për të ndërtuar një shtëpi, duhet të kujdeseni për themelet dhe cilësinë e materialeve, në mënyrë që ajo të zgjasë në kohë. Me këto supozime dhe falë edhe ndihmës së miqve dhe të afërmve dhe diasporës aktive, ju keni qenë të kujdesshëm për të ndërtuar një Kosovë më funksionale dhe moderne. Kjo është arsyeja pse jam shumë i lumtur dhe entuziast që jam këtu në një Universitet dinamik, një nga më të mëdhenjtë në rajon, i cili kujdeset shumë për cilësinë dhe edukimin e të gjithë brezave të rinj. E di që keni një shkollë të mesme finlandeze me famë botërore, një shenjë e investimit tuaj në një të ardhme cilësore për të rinjtë tuaj. Lidhja me Universitetin e Arizones eshte certifikate suksesi e domosdoshme.
Njohja ndërkombëtare mund të vijë edhe përmes suksesit në botën e sportit dhe futbolli është një nga më të rendesishmit. Integrimi në bashkësinë ndërkombëtare gjithashtu mund të promovohet dhe përmirësohet falë sukseseve të futbollit në nivel ndërkombëtar. Por ndihmon edhe në rritjen e krenarisë kombëtare.
Dikur thashë se para akademikëve ndjej emocione të ngjashme, nëse jo edhe më të forta se ato që kam ndjerë në të kaluarën në Camp Nou, në Barcelonë, kur përballë meje dhe ekipit tim ishte Messi Eto’o Ronaldinho, Xavi dhe Iniesta.
Ata që ndjekin sportin, e dinë dinamikën që nxit sportet individuale dhe ekipore, vështirësitë në bashkimin e sportistëve me cilësi të forta teknike, por me personalitete, karaktere dhe interesa të ndryshme. Ndonjëherë problemet lindin nga aspekte që shpesh merren parasysh pak. Ndër këto, para së gjithash, zilia dhe xhelozia janë ndonjëherë shkaktarët kryesorë të dështimeve të skuadrave të njohura, me lojtarë shumë cilësorë, por që luftojnë për t’u “bashkuar”.
SHPIRTI EKIPOR, të cilin mediat shpesh e lavdërojnë më pak se “zotësia” e individëve, është ngjitësi që të lejon të bësh një ekip një ekip fitues!
Sot sporti përdor shumë mjete dhe shkencë, punon me grupe specialistësh, në fiziologji, psikologji dhe gjithmonë me vëmendje më të madhe në përgatitjen fizike.
Unë jam një njeri pragmatik dhe jam përpjekur të vë në praktikë atë që studiojnë shkencëtarët.
Dua t’ju tregoj shkurtimisht pse kam arritur sukses disa herë. Sepse kam arritur të fitoj në situata të vështira.
Kur mbërrita në Modena, skuadra ishte prej vitesh në Serinë C, kampionati i tretë italian, një vend i zhgënjyer nga dështimet e viteve, dhe investimet e mëdha nuk korrespondonin me rezultatet e dëshiruara.
Vendosa të ndryshoj strategjinë dhe të fokusohem te lojtarët e rinj, të panjohur, të etur për t’u përfshirë.
Brenda dy viteve ne fituam Serinë C dhe vitin e ardhshëm Serinë B dhe u gjendëm në Serie A mes habise së përgjithshme.
Cilët ishin faktorët dominues të këtij udhëtimi fitimtar?
Së pari, duke pasur besim te lojtarët me cilësi të shkëlqyera, por pak të njohur (skauting), një projekt teknik që bazohej në një lojë (organizim) të shpejtë dhe agresive,
kompaktësia e grupit (ndarja),
shpirti i ekipit.
Unë stërvita Shqipërinë dhe së bashku arritëm një rezultat historik: kualifikimin e parë për Europianin e Francës.
Unë drejtova Azerbajxhanin, një ekip nga një komb i njohur për sukses në sporte individuale, jo në sporte ekipore. Arritëm një rezultat historik, në një grup ku edhe një ekip cilësor si Italia do të kishte pasur një rrugëtim të vështirë,
Sipas përvojës sime tridhjetë vjeçare, këto janë konceptet bazë mbi të cilat bazohet puna ime:
1) ORGANIZIMI
2) BASHKËPUNIMI
3) OPTIMIZIMI I KOHËVE
4) SHPIRTI EKIPOR
Duke diskutuar me miqtë e mi shqiptarë për rëndësinë e talentit në sektorë të ndryshëm, disa prej tyre më kujtuan vargjet e një poeti të madh britanik, i cili vizitoi Shqipërinë në shekullin e 19-të, Lord Bajronit.
Po mundohem t’i them shqip sepse mendoj se e bëjnë. kuptim më i mirë:
Të rreptë bijt’ e Shqipes! Po vetitë
Nuk u mungojnë; veç t’ishin më do të arrira
Me kombëtaren shqiptare pata rastin të punoj me shumë lojtarë kosovarë, të cilët ishin shtyllat e ekipit tim, që nga Loriku, Mergimi, Etrit Berisha, Samir Ujkani, Berat Gjmsiti, Taulant Xhaka, Kukeli, Abrashi, Rrahmani etj. të gjithë futbollistët që kanë lindur apo pasur eksperienca jete në Perëndim para atyre të lojtareve te Shqipërisë. Gjithashtu për këtë arsye ata kishin një mentalitet shumë më të afërt me atë europian. Kosova, në të kaluarën, mundi të përfitonte nga një shkollë futbolli si ajo jugosllave, e cila kontribuoi në rritjen e gjithë lëvizjes, por të cilës i solli prestigj edhe falë talentit të futbollistëve si Fadil Vokrri. Sot Kosova ka një numër të madh lojtarësh që luajnë në të gjithë Evropën, dhe shquhet për talentet e saj interesante, të cilët i ndjek me vëmendje, nga Zhegrova, Rashica, Muriqi, Rrahmani etj.
Po kështu lojtarët shqiptarë kanë qenë gjithmonë me cilësi të shkëlqyer, në fakt besoj se në vitet e kaluara Shqipëria ka pasur një grup shumë të fortë lojtarësh, ndoshta diçka ka munguar për të siguruar që një grup lojtarësh të mirë të bëhet një ekip i mirë… Une besoj se i bera bashke, i bera nje ekip, grupin e individeve. Sepse besoj se një nga kufijtë, nëse mund t’i përcaktoj kështu, ishte të mendosh për interesat e veta personale, përpara atij të ekipit, të vendosësh përemrin “unë” përpara “ne” më tërheqës…
Unë luaj – luajmë, bëj – bëjmë, fitoj – fitojmë
Kam dëgjuar një përrallë që vjen nga vendet e Lindjes së Largët, ku kam një laborator…
Një herë një plak po mbillte një pemë frutore. Disa të rinj talleshin me të dhe talleshin me të dhe i thoshin: “Pse po e bën këtë?” je i lodhur; Ju jeni shumë i vjetër për të ngrene frutat e pemës që po mbillni.”
Plaku u përgjigj atyre: “Unë hëngra frutat e pemëve të mbjella nga paraardhësit e mi”. Tani edhe unë i mbjell që ju të rinj të hani frutat.”
Ky është ligji universal i jetës.
Në fakt ky është edhe ligji i futbollit, ku trajnerët shkojnë e vijnë dhe lojtarët po ashtu. Megjithatë, asgjë me vlerë nuk duhet humbur.
Besoj se kam lënë një kontribut modest për kombëtaren shqiptare. Dikush tha se unë jam themeluesi i shkollës moderne të futbollit shqiptar.
Nuk e di sa e vërtetë është kjo, do ta tregojë historia.
Për fat të mirë nuk jam ende aq i vjetër, kam forcën dhe idetë për të mbjellë pemë të tjera si ato të mbjella në Shqipëri.
Të dashur studentë, të nderuar profesorë, autoritete
një nga sloganet që shoqëroi jetën time ishte kjo:
BESONI NË FORCËN E ËNDRAVE TUAJA DHE ATO DO TË BËHEN REALITET!
Mendova se të rinjtë e shumtë që jetojnë në këtë vend mund t’i çmojnë edhe ëndrrat e tyre dhe se mund të gjejnë një rrugë që u lejon atyre të kenë një jetë më të mirë.
Asgjë nuk ju dhurohet, përveç përjashtimeve të rralla, çdo ditë duhet të vendosim veten atje duke u përpjekur të ushqejmë talentet që secili prej nesh ka brenda vetes.
Të them të drejtën, nuk dua të dukem patetik nëse them se këtë njohje ia detyroj mbi të gjitha punës dhe përkushtimit të madh të lojtarëve të mi, të cilët besuan se duke punuar së bashku mund të realizonin ëndrrën e tyre!
