Nuk ka dyshim se presidenti francez Emmanuel Macron dëshiron të marrë frenat e udhëheqjes globale dhe të kthejë mbështetjen e dobët perëndimore për Ukrainën, por politika franceze do ta bëjë të vështirë për të që të marrë atë rol. Ndërsa rusët i shtyjnë forcat ukrainase në fushën e betejës, pasiguria vazhdon për ndihmën ushtarake perëndimore. Macron ndërmori një hap luftarak për të kthyer situatën, duke u thënë gazetarëve se “Evropa është në lojë”. Të hënën, ai premtoi të rrisë angazhimin në furnizimin me predha artilerie, ngriti idenë e çizmeve perëndimore në terren dhe njoftoi një koalicion të ri kur bëhet fjalë për raketat me rreze të gjatë. Macron po e prezanton qartë veten si një burrë shteti që mund të krahasohet me ish-kryeministrin italian Mario Draghi, i cili dikur si kreu i Bankës Qendrore Evropiane (BQE) qetësoi eurozonën e goditur nga kriza me premtimin e tij për të bërë “çfarëdo që duhet” për të arritur gjërat. Macron e përsëriti atë fjali të hënën. “Ne jemi të vendosur të bëjmë gjithçka që duhet për aq kohë sa duhet,” tha ai. Ndoshta e gjithë kjo do të sillte një buzëqeshje të hidhur në fytyrën e një ciniku, por jo aleatëve të tij.
Synimi i Macron
Pra, pyetja është se sa larg është me të vërtetë i gatshëm të shkojë Macron këtë herë. Retorika e tij e mëparshme himnizuese dhe patetike për Ukrainën, në fund të fundit, nuk u pasua nga veprime. Më e rëndësishmja, pyetja është nëse ai mund të shpresojë të imponohet si një udhëheqës perëndimor nëse nuk arrin të tërheqë vetë Francën në atë drejtim, siç vlerësohet nga “Politico”. Sepse të gjitha forcat opozitare franceze tashmë janë kthyer kundër tij. Komentet e tyre po rezonojnë fuqishëm me votuesit në Francë, në një kohë kur partia liberale centriste e Macron renditet shumë më poshtë se e majta ekstreme dhe e djathta ekstreme përpara zgjedhjeve evropiane të qershorit. Të martën, kanalet televizive franceze debatuan gjerësisht dhe gjatë nëse Franca duhet të përgatitet për luftë me Rusinë, dhe përgjigjet ishin dërrmuese “Jo”.
Mesazhi për aleatët
Për të, deklarata e Macron ishte më shumë një çështje e dërgimit të një mesazhi për partnerët diplomatikë pasi ai u përball me kritika për “afërsinë e tij” me presidentin rus Vladimir Putin në fillim të luftës. Megjithatë, ukrainasit tashmë janë të lodhur nga mesazhet diplomatike të Macron dhe preferojnë të mendojnë për armët, një çështje ku Parisi, në vend që të kryesojë, mbetet shumë prapa SHBA-së, Gjermanisë, Britanisë dhe Polonisë. Por me mbarimin e municioneve të Ukrainës dhe vetëm donacione të vogla nga Franca, premtimet e Macron filluan të dukeshin boshe. Ndërhyrja e tij të hënën supozohej ta ndryshonte këtë përshtypje.
Skepticizmi i francezëve
Megjithatë, sfida më e madhe e Macron është se ambiciet e tij duken në kundërshtim me disponimin mbizotërues francez ndaj Ukrainës. Për francezët, ajo luftë nuk është aq një përplasje e madhe qytetërimesh me pasoja për demokracinë dhe lirinë evropiane, sa për vendet që kanë ende kujtime të hidhura të sundimit brutal rus. Rezultatet e sondazheve të fundit të opinionit publik në Francë tregojnë një dashuri të vakët dhe në rënie për Ukrainën. Edhe pse 58 për qind e francezëve kanë një përshtypje pozitive për Ukrainën, kjo është ende 24 për qind më pak se kur filloi pushtimi rus, siç tregohet nga instituti i sondazheve IFOP. Ndaj do të jetë e vështirë për Emmanuel Macron të arrijë atë pjesë të elektoratit.
Premtimet boshe
Në të njëjtën kohë, aludimi i Macron se forcat e fuqive perëndimore ndoshta mund të shfaqen në Ukrainë në një moment dhe historitë për disa lloj koalicionesh të mëdha për të siguruar dërgimin e raketave me rreze të gjatë veprimi tashmë tingëllojnë boshe. Të martën, zyrtarët dhe politikanët francezë u detyruan të përpiqeshin të minimizonin dëmin dhe të riformulonin atë që tha Macron përballë kundërshtimit të liderëve evropianë, përfshirë kryeministrin holandez Mark Rutte dhe kancelarin gjerman Olaf Scholz. Rreziku për Macron është se ai tani do të shihet si subjekt i rivendosjes së retorikës dhe politikës pas kurrizit të Ukrainës.