Në një ditë të bukur prilli, unë dhe familja ime shkuam në park dhe kaluam një mbrëmje të mrekullueshme së bashku.
Burri im, unë, katër djemtë tanë, dhe qeni ynë u kthyem në shtëpi dhe ramë në gjumë atë mbrëmje, duke mos ditur që të gjithë jetët tona do të kishin një kthesë drastike për disa orë.
Të nesërmen në mëngjes, u zgjova me atë që mendoja se ishin simptoma të gripit – ethe, dhimbje koke, të dridhura dhe dhimbje të trupit, të cilat përparuan në të përziera, të vjella dhe ndjeshmëri të lehta brenda pak orësh.
Disa orë më vonë, u zgjova nga një sy gjumë me këmbë të ftohta – aq të ftohta saqë ndiheshesha sikur isha në një frigorifer.
Bëra menjëherë një dush të nxehtë dhe pastaj dola në korridor, e hutuar dhe e trullosur. U përpoqa të gjeja diçka për të ngrohur këmbët. E përsërita disa herë këtë process. Rreth orës 3 të mëngjesit, 20 orë në sëmundje, zgjova burrin tim, i cili pa që skuqja u përhap në të gjithë trupin tim.
Të alarmuar, ne u drejtuam në spital. Kur arrita atje, isha pothuajse e vdekur, me organe të shumta tashmë të dështuara. Jam diagnostikuar me meningjit meningokok dhe infeksion gjaku. Mjekët duhej të më vinin në koma. Më është dhënë një shans 2 për qind për të mbijetuar dhe mbeta në koma për 3 javë e gjysmë.
Pasi u zgjova, u përcaktua se të dyja këmbët do të duhej të amputoheshin. Veshkat e mia filluan të dukeshin më mirë, po ashtu edhe mëlçia.
Duart, fytyra dhe krahët ishin ruajtur. Unë u trajtova për tre vjet, dhe tani ndihem më mirë si fizikisht por edhe shpirtërisht. Unë nuk jam personi i njëjtë që hyri në koma në vitin 2010.
Çdo ditë, zgjohem dhe vë protezat e këmbëve dhe filloj ditën time. Unë duhet të marr ilaçe për të menaxhuar depresionin, ankthin dhe zhurmën rreth meje. Kam mësuar të përshtatem me dëmtimin e kujtesës, problemet e dëgjimit dhe vështirësitë e buta njohëse.
Meningjiti ndikon në të gjithë sistemin e familjes, dhe për një të mbijetuar, ai kurrë nuk mbaron. Unë po punoj shumë për të edukuar publikun për këtë sëmundje vdekjeprurëse që nuk e kisha dëgjuar kurrë. Është pasioni im të lejoj të tjerët të dinë se duhet të vaksinohen, sidomos të rriturit të cilët janë më të vetëdijshëm. Unë tani jam pa shpretkë dhe nuk isha vaksinuar kundër kësaj sëmundje vdekjeprurëse.
Unë jam e bekuar që sot jam gjallë dhe festoj çdo ditë.
Ndihem shumë keq kur dëgjoj të tjerët që kanë vuajtur siç kam vuajtur unë, por së bashku ne mund të bëjmë një ndryshim.
VAZHDO TË LEXOSH MË TEPËR PËR TEMËN
Meningiti në moshat fëminore
