MENU
klinika

Ndre Mjeda

Vaji i bylbylit

25.09.2019 - 15:04

 

 

…. Me ditë hyjt me bisedue,

Me pasë sy që me derdhë lot,

Vajin tand ju kishin prue

T’kishin kja për jet’ e mot.

Nëpër  fush’ e nëpër shpija

Me ziti që  s’nep  afat,

Rreth e rreth t’kish ardhun fëmija,

Kjamun t’kishte i ngriti fat…

                                         lV

Por  ça  ka toka, bylbyl, ndrron moti;

Ankimi  e vaji nuk asht i zoti

Përgjithmonë  zemrën me na coptue;

                                     Fillo me gëzue.

Mbas boret t’dimnit çilet prendvera;

Nji ditë nuk gjindet që s’po ndrron era;

Sendet që patmë janë tuj mbarue;

                                      Fillo me gëzue.

Tuj dnes’ i vorfni se e mbluene t’kqijat,

Me ankime  t’veta  mbush  rrugët e shpijat;

Lecim por s’mbramit gjen tuj punue;

                                        Fillo me gëzue.

Kjajnë fëmijn e dekun prindt  e shkretnuem

Me  ‘j  vaj që duket se s’ka t’pajtuem!

Por zemrën moti  jau ndrron tuj shkue;

                                                              Fillo me gëzue.

Ndër ishuj t’detit  kjan i burguemi

Për fmij, për grue që s’shef i shuemi,

Por prap durimi ka me ja prue.

                                                           Fillo me gëzue.

Shpend tjerë burgosi  sa herë mizori,

E rishtas jashta dikur i nxori;

Ndër  fushë e male janë tuj fluturue;

                                                         Fillo me gëzue.

Flutrojnë ndër male, fluturojnë ndër lule,

Flutrojnë ku çerdhen  motit e ngule,

E kangët e parshme nisin me këndue :

                                                          Fillo me gëzue.

 

 

 

 

Ndër  zogj që kishe ndojherë do t’hasin,

Ndër pemë, ndër lule bashkë me ta ngasin;

Për ty t’vorfnuemit rrijnë tuj shpnesue:

                                                          Fillo me gëzue.

Bylbyl, ky shekull or e ças  ndrrohet:

Bijnë poshtë të naltit, i vogli çohet;

Edhe natyra po don m’u ndrrue:

                                                      Fillo me gëzue.

Krajlnit’ ma t’moçmet ndrrohen me t’reja

E nji mij’ popuj ranë porsi rrfeja;

Po kthen motmoti që pat mbarue:

                                                      Fillo me gëzue.

Porsi motmoti ndrrojmë dhe na vetë,

Herë-herë  gazmohna, herë rrijmë të shkretë,

Por vaji e ankimi kanë për t’u shue;

                                                      Fillo me gëzue.

Mbas vajit t’tashëm ka me t’ardhë shendi,

Ka me ta shëndoshun zemrën gazmendi;

Për mall, si motit, zanë ke me e lëshue:

                                                    Fillo me gëzue.

Kur t’shkojsh ndër fusha, kur t’shkojsh ndër 

                                                                                  male,

Afër shpisë seme hovin tand ndale;

Mahnit, at zanin  tand tuj prigjue,

                                                    Kam për t’u gëzue.

Poto- Re — 1886

 

 

VAZHDO TË LEXOSH MË TEPËR PËR TEMËN



Një dhuratë e kinemasë tonë nostalgjike për të gjithë brezat

Restaurohet filmi “Kthimi i Ushtrisë së Vdekur”

Çfarë u diskutua gjatë takimit në Tiranë më 1989-ën

Refuzimi që Nexhmije Hoxha i bëri Nënë Terezës për një shtëpi bamirësie!

Në 40-të vjetorin e filmit “Proka”

Mbrëmje kinematografike me regjisorin Isa Qosja

"Kur jeni zënë për herë të fundit me gruan?"

Përgjigjet plot humor që jepte Dritëroi për Sadijen