Isha 12 vjeç kur filluan të shfaqen shenjat e para të skoliozës. Unë isha duke notuar kur nëna e një shoku e vuri re. Ishte mezi i dukshëm në atë kohë. Kur shkova te mjeku rreth gjashtë muaj më vonë, më thanë që kisha një kurbë 90 gradë. Ata donin të bënin operacione.
Unë isha 13 vjeç dhe kisha frikë. Doktorët, në atë kohë, nuk mendonin se do të përkeqësohej shumë. Pra, vendosëm të mos e bëjmë operacionin. Gjatë viteve të ardhshme, kurba ime vazhdoi të përkeqësohet. Në kohën kur fillova shkollën e mesme, frymëmarrja filloi të dobësohej. Kur isha 18 vjeç, më në fund shkova prap te një mjek dhe kurba kishte përparuar në mbi 120 gradë. Kirurgu ortopedik që pashë nuk donte të ndërhynte ; ai më referoi tek një specialist i skoliozës që pashë rreth gjashtë muaj më vonë. Kur ai më tha se çfarë duhej të ndodhte, unë përsëri u stepa. Vetëm këtë herë në vend të një operacioni për të futur shufra, unë përjetova tetë javë qëndrim në spital, dy operacione, heqjen e rruazave dhe copave të brinjëve, shufrave dhe një shërim më të gjatë. Sidoqoftë, pasi pashë rrezet X,e dija se duhej të bëhej diçka dhe pasi pashë disa të tjerë pacientë ‘para dhe pas fotografive, e dija duhet patjetër ta bëja.
Kur hyra në spital për tu përgatitur për operacionin u nervozova. Hapja e operacionit nuk ishte shumë e keqe. Sidoqoftë, një orë pasi u zgjova kisha shumë dhimbje ! Fëmijët e tjerë me hynë në dhomë dhe më thanë që do të largohej së shpejti. Unë nuk u besoja atyre por ata kishin të drejtë, dhe u ndjeva më mirë ditën tjetër. Kam pasur një dhimbje koke për rreth një javë dhe një dhimbje në qafë ndërsa pesha e tërheqjes u rrit. Gjatë kohës që isha në tërheqje nga shufra që më kishin vënë gjatë operacionit shkova në terapi fizike dy herë në ditë dhe eca në rutine . Në shtrat, friksohesha pak , por mundohsha të tregoja kujdes.
Kur erdhi koha për operacionin tjetër, unë isha gati. Më thanë që shkoi mirë dhe tashmë kishte një ndryshim të dukshëm në shpinë. Kishte kaluar rreth dy javë në mes të operacioneve dhe nuk mbaj mend për shumicën e asaj kohe. Më thanë se kisha dhimbje dhe ishte e ashpër, por nuk e mbaj mend. Pas operacionit tim të dytë, nuk mbaj mend shumë, por hera e parë që mbaj mend që pashë rrezet X u mahnita! Dallimi ishte i jashtëzakonshëm !!
Kam veshur bluza të mëdha, madje edhe gjatë verës, por nuk përpiqem më të fsheh shpinën .Tani mund të vesh këmisha të ngushta dhe askush nuk mund të vërejë gjë . Shërimi nuk ishte i lehtë, por ia vlente absolutisht! Jam shumë i lumtur që kam pritur dhe kam pasur një operacion kaq të suksesshëm. Tani është rreth gjashtë muaj pas operacionit dhe unë po ndjehem kryesisht mirë . Lodhem më lehtë sesa dikur, por e di se gjërat brenda në shpinë janë akoma duke u shëruar.
Ende ka disa gjëra që nuk mund t’i bëj dhe mbase nuk duhet t’i bëj kurrë, si kërcimi apo hedhja . Të gjithë ata që ndihmuan të kujdeseshin për mua ishin të mahnitshme! Nuk ishte gjithmonë e lehtë por në përgjithësi ia vlente. Ndihem dhe dukem si një person krejt i ri!
VAZHDO TË LEXOSH MË TEPËR PËR TEMËN
Zakone të dëmshme që asnjëherë nuk i kishim ditur
