Një nga parashikimet e teorisë së përgjithshme të relativitetit të Ajnshtajnit është se çdo organ në rotacion, nga masa e tij, tërheq indin e hapësirës-kohë, domethënë zvarritjen e kornizës (efekti relativist që vjen nga rrotullimi i trupave qiellorë).
Ky efekt është i vështirë për t’u parë pasi është në të vërtetë i papranueshëm për objektet më të vogla hapësinore. Kështu, zvarritja e kornizave të prodhuara nga rrotullimi i Tokës mund të vërehej vetëm nga një ndryshim këndor në xhiroskopin e satelitit, i cili është i barabartë me një shkallë çdo 100,000 vjet.
Për fat të mirë për ne, ka shumë trupa qiellorë më masivë në hapësirë, dhe shkencëtarët kanë qenë në gjendje ta vërenin këtë efekt në një palë yjore që rrotullohej me shpejtësi të pabesueshme rreth njëra-tjetrës.
Trajektorja e tyre vështirë se do të interpretohej nga astronomët nga epoka e Njutonit pasi ato lëvizin në hapësirë-kohë të shtrembëruar dhe mund të shpjegohen vetëm me teorinë e përgjithshme të relativitetit të Ajnshtajnit, shkruan The Conversation. Njëzet vjet më parë, teleskopi radioteleviziv i CSIRO’s Parkes zbuloi një palë unike yjore të përbërë nga një xhuxh me madhësi tokësore, por rreth 300,000 herë më masive, dhe një radio-pulsar (me madhësi të qytetit, por 400,000 herë më e madhe në masë).
Në krahasim me xhuxhët e bardhë, pulsarët bien në një kategori krejtësisht të ndryshme. Ata janë jashtëzakonisht të dendur dhe rrotullohen qindra herë rreth boshtit të tyre brenda një minute. Pulsari nga ky yll i dyfishtë rrotullohet 150 herë në minutë, që do të thotë se lëshon një valë radioje në çdo minutë që ne mund të shohim nga Toka.
Shkencëtarët përdorën këto rreze për të hartuar orbitën e një pulsari rreth një xhuxhi të bardhë. Ata zbuluan se këta dy yje bënin një rreth njëri-tjetrit në më pak se 5 orë. Në raste të rralla, ylli mund të shpërthejë në një supernovë, duke u shndërruar në një pulsar. Xhuxhi i bardhë që rrotullohet shpejt kërkon kohë-hapësirë dhe përkul orbitën e pulsarit.
Vetë Ajnshtajni besonte se shumë prej parashikimeve të tij për kohën-hapësirë nuk do të vëzhgoheshin kurrë empirikisht. Por vitet e fundit ka pasur përparime revolucionare në astrofizikë, të tilla si zbulimi i valëve gravitacionale ose vrima e parë e zezë e xhiruar në histori. Dhe tani është vërejtur efekti i tërheqjes së kornizës.
VAZHDO TË LEXOSH MË TEPËR PËR TEMËN
Gaz e pluhur! Rruga si do të shuhet Dielli ynë
Çfarë do të ndodhë me diellin pas 6 miliardë vjetësh?
