Disa kritikë mund t’i shohin lëvizjet e Turqisë në Siri dhe Libi si një katastrofë të padëshiruar, por në fakt ato janë hapa të llogaritura nga Presidenti turk Rexhep Tajip Erdogan për t’i bërë fuqitë e tjera të njohin interesat turke, tha akademiku Simon A. Waldman të enjten.
“Erdogan e di se nuk po e mbështet palën fituese, por pjesëmarrja në këtë grup konflikti rajonal është në vetvete një parashikim i fuqisë së Turqisë,” shkroi Waldman në gazetën izraelite Hareetz. “Presidenti vlerëson se është më e rëndësishme – dhe më fitimprurëse strategjike – të jesh në tryezë me një dorë jo të fortë, sesa të mos luash fare.”
Turqia “vazhdon me politikën për të mbështetur një bandë të forcave të opozitës”, kundër sulmit ushtarak nga forcat siriane të mbështetur nga Rusia në enklavën e mbajtur nga rebelët, tha Waldman.
“Sidoqoftë, në Idlib, Ankaraja ka interesat e saj të njohura nga fuqitë ndërkombëtare dhe ka një vend qendror në forume që diskutojnë të ardhmen e Sirisë, dhe shmang tani, një fluks tjetër të refugjatëve sirianë,” tha ai. “Vetëm fakti që Erdogan dhe Presidenti rus Vladimir Putin flasin rregullisht, dhe që javën e kaluar Moska dërgoi një delegacion në Turqi për të diskutuar situatën dhe këtë javë bisedime shtesë po zhvillohen në Moskë, është një ndihmë për Ankaranë.”
Në Libi, Turqia mbështet qeverinë e njohur të Kombeve të Bashkuara në Tripoli dhe po dërgon pajisje dhe personel ushtarak në kryeqytetin Libian për të ndihmuar në mbrojtjen e një sulmi nga Ushtria Kombëtare Libiane e gjeneralit Khalifa Haftar, e cila gëzon mbështetjen e Rusisë, Francës, Emirateve Arabe, Egjipti dhe vendet e tjera të rajonit.
“Por ashtu si në Siri, përfshirja e Turqisë në Libi është më pak për të mbështetur një anë fituese sesa forcimin dhe fuqizimin e projektit, duke kërkuar një pretendim për të ndikuar në të ardhmen e vendit,” tha Waldman.
“Për sa kohë që Turqia përfshihet në konflikt, bashkësia ndërkombëtare do të jetë e detyruar, megjithatë pa dëshirë, ta njohë Turqinë si një fuqi të rëndësishme rajonale.”
Përkthyer dhe përshtatur nga Ahval/ konica.al