Kjo është një përpjekje për një kthim në normalitet. Për të udhëtuar. Që fëmijët të kthehen në shkollë. Për të vizituar prindërit dhe gjyshërit. Për të parë miqtë. Për të dëgjuar dhe parë muzikë live dhe teatër. Për tu endur nëpër muze. Për të ngrënë jashtë. Për të marrë pjesë në ngjarje sportive.
Shumica e vendeve evropiane po heqin tani të gjitha masat. Ka qenë një periudhë e jashtëzakonshme gjatë së cilës shteti imponoi një sërë kufizimesh të panjohura në kohë paqeje për vendet demokratike.
Edhe më e jashtëzakonshme ishte mënyra me të cilën qytetarët pranuan ndërhyrje të tilla.
Masat gjithashtu përshpejtuan një ndryshim të madh gjeostrategjik.
Ndryshimi përfshin edhe Shtetet e Bashkuara dhe Kinën. Të dyja janë angazhuar në një duel të rrezikshëm, ashtu si para janarit të vitit 2020.
Megjithatë, ky duel nuk ka të bëjë vetëm me praktikat tregtare ose tarifat. Ka të bëjë me ndikimin dhe mbizotërimin e të dy sistemeve politike. Ky qëndrim dhe rezultati do të ketë një ndikim të madh në Evropë.
Nuk ka të bëjë me zgjedhjen midis Shteteve të Bashkuara dhe Kinës ose që Evropa të vendosë se cilën të mbështesë.
Në të vërtetë, ka të bëjë me Evropën, në aspektin strategjik, me rendin post-koronavirus.
Kjo do të thotë të kesh një politikë koherente ndaj Kinës, dhe as të mos biesh dakord me atë që po ndodh në Shtetet e Bashkuara.
Atje, mënyra se si Presidenti i SHBA Donald Trump ka trajtuar koronavirusin dhe reagimi i tij ndaj demonstruesve që protestojnë kundër vrasjes nga një oficer policie i George Floyd, kanë tronditur reputacionin e Amerikës.
Pa dyshim që Kina dhe Rusia do të shijojnë dobësinë e perceptuar të Amerikës. Evropianët duhet të shqetësohen.
Problemet ekonomike dhe politike të Amerikës ndikojnë në qëndrueshmërinë e Perëndimit.
Shkalla e rimëkëmbjes do të jetë thelbësore për stabilitetin politik dhe shoqëror të bllokut. Por rikuperimi ekonomik vetëm nuk është i mjaftueshëm.
Në botën pas koronavirusit, Evropa do të duhet të vendosë një herë e përgjithmonë se si do të mbrojë veten.
Në qoftë se nuk ka një përkeqësim rrënjësor midis Shteteve të Bashkuara dhe aleatëve të saj të NATO-s, Uashingtoni do të vazhdojë të sigurojë garancinë për Evropën.
Së pari, ajo që Evropa mund të bëjë përsa i përket mbrojtjes së saj në botën pas koronavirusit është të azhurnojmë rezistencën e saj, veçanërisht në fushat e sigurimit në internet, energjinë dhe infrastrukturën dhe — mbi të gjitha — në përgatitjen për virusin tjetër epidemik.
Së dyti, duhet të mbrojë pasuritë e tij strategjike, veçanërisht qendrat e tij logjistike, industrinë farmaceutike dhe rrjetet e telekomunikacionit.
Evropa duhet të jetë në gjendje të përmirësojë rezistencën e saj dhe të merret me këto çështje të reja të sigurisë.
Konfliktet që ndodhin vetëm jashtë BE-së, në lindje dhe në jug – thjesht konsideroni Libinë, Sahelin dhe luftën e harruar në Siri – do të kenë implikime të jashtëzakonshme të sigurisë për Evropën.
Kriza e refugjatëve, një tjetër temë e harruar gjatë pandemisë, do të kthehet në një Evropë të papërgatitur.
Përkthyer dhe përshtatur nga Carnegie Europe/ konica.al
VAZHDO TË LEXOSH MË TEPËR PËR TEMËN
“Evropa ka nevojë për një Plan Marshall”
“BE-ja nuk po bën garë me ndihmat për Ballkanin”
“Kina ju ka ndihmuar… Po Francën e Gjermaninë i harruat?!”
