Tensionet kanë arritur kulmin midis Turqisë dhe Greqisë për disa mosmarrëveshje që përfshijnë Egjeun dhe Qipron, si dhe për mosmarrëveshjet e fundit lidhur me juridiksionin detar në Mesdheun Lindor.
Athina ka provuar të zhvlerësojë marrëveshjen e Turqisë në nëntor 2019 me Libinë për të kufizuar kontrollin turk mbi zonën në Mesdheun Lindor që përfshin Gjirin e Antalias.
Athina beson se mund të ndjekë një politikë të padrejtë dhe maksimiste me mbështetje nga Franca, Egjipti, Emiratet e Bashkuara Arabe (Emiratet e Bashkuara Arabe) dhe Qipriotët Grekë.
Duke pasur parasysh mosmarrëveshjen e fundit, Mesdheu Lindor është “molla kryesore e sherrit” për një rivalitet të përtërirë midis Turqisë dhe Greqisë.
Fakti që zyrtarët ushtarakë grekë kanë qenë duke folur për mundësinë e luftës në publik tregon se sa e dëshpëruar është Athina përballë hapave më të fundit të Turqisë në rajon.
Kriza e Kardak / Imia e vitit 1996 dhe dëbimi i detyruar i udhëheqësit të organizatës terroriste të PKK-së, Abdullah Öcalan nga Greqia në 1998 sugjeron që Athina nuk do të rrezikonte kurrë një konfrontim ushtarak me Ankaranë.
Grekët, padyshim që do të shmangnin një luftë sot me turqit.
Meqenëse Presidenti Rexhep Tajip Erdogan i minimizoi kërcënimet greke duke i quajtur “plumba bosh”, Kryeministri Grek Kyriakos Mitsotakis ka zgjedhur të ulë tensionet.
Duke folur në Forumin Ekonomik Delphi të vitit 2020, Mitsotakis njoftoi se qeveria e tij ishte “e hapur për dialog” me Turqinë për përcaktimin e kufijve detarë.
Politikani grek sugjeroi që mosmarrëveshjet midis dy vendeve mund të zgjidheshin në Hagë dhe paralajmëroi se e gjithë Europa do t’i përgjigjet Turqisë në rast të një shkeljeje të sovranitetit grek.
Me fjalë të tjera, Mitsotakis po shton presionin mbi Ankaranë përmes Bashkimit Evropian.
Përfaqësuesi grek në takimin e së martës të ministrave të jashtëm të BE padyshim që do të bëjë çmos për të mbrojtur interesat e vetëshpallura të vendit të tij në Mesdheun Lindor.
Në dritën e ndryshimit të rolit global të Uashingtonit, dobësimit të solidaritetit transatlantik dhe Brexit, Bashkimi Evropian po kërkon një mënyrë të re për të përfshirë Kinën dhe Rusinë.
Marrëdhëniet e Evropës me Turqinë, në lidhje me krizën e refugjatëve, kërcënimet e sigurisë dhe çështje të tjera, do të kenë një rëndësi kritike për të ardhmen e unionit.
Politika maksimale e Greqisë në Mesdhe në lidhje me Turqinë do të nxiste tensione. Bashkimit Evropian thjesht i mungon fuqia për të bindur Ankaranë të anulojë marrëveshjen e saj detare me Libinë.
Duke marrë përsipër presidencën e rradhës të BE për herë të fundit, Kancelarja gjermane Angela Merkel dëshiron të ribashkojë organizatën. Duke u zotuar të bashkojnë Evropën, gjermanët kërkojnë të përmirësojnë pozicionin e saj global. Mosmarrëveshja Turqi-BE, vështirë se do t’i shërbente këtij qëllimi.
Angazhimi i Turqisë me Libinë gjatë muajve të fundit dhe arritjet në atë vend kanë nxjerrë në pah faktin se turqit nuk do të bëjnë “një sy qorr”, ndaj politikës së padrejtë dhe agresive të Greqisë në Egje dhe Mesdheun Lindor.
Plani i Presidentit Francez Emmanuel Macron për të përdorur Athinën kundër Turqisë për interesat e vendit të tij në Afrikën e Veriut nuk ka arritur të japë rezultatet e dëshiruara.
Rusia po luan një rol më të spikatur në Libi për shkak të gabimeve të evropianëve. Në krahasim me Turqinë, Rusia në Libi është një kërcënim më serioz për Bashkimin Evropian.
Le të shohim nëse Merkel do të flasë me Macron dhe Mitsotakis për forcimin e BE dhe do të përmirësojë marrëdhëniet me Turqinë.
Përkthyer dhe përshtatur nga Daily Sabah/ Konica.al
VAZHDO TË LEXOSH MË TEPËR PËR TEMËN
“Greqia është çmendur”, Erdogan provokon sërish
“BE nuk do t’i gjunjëzohet Erdoganit!”
“Në Greqi ka shumë gjëra të çmendura”
