Do të ishte e natyrshme të mendonit se nëse Rusia do të lëvizte të ndërhynte ushtarakisht në Bjellorusi, siç bëri në Ukrainë dhe Gjeorgji, BE, SHBA dhe Nato do të vepronte.
Vladimir Putin do të këmbëngulte: “Jo përsëri. Boll më me agresionin tuaj të hapur, operacionet e fshehta, sulmet në internet, ndërhyrje në zgjedhje dhe atentate. Nëse me të vërtetë dëshironi një luftë të re të ftohtë me perëndimin, atëherë ne jemi gati.”
Por kjo nuk është aspak reale.
Shqetësimi kryesor i liderëve të Evropës është të shmangin antagonizmin e presidentit të Rusisë.
Vërtetë, ata i thanë Putinit të mos ndërhynte. Por, si kthim, ata premtuan se nuk do të ndërhyjnë. “BE qëndron në solidaritet me njerëzit e Bjellorusisë,” thanë ata. Solidariteti doli të nënkuptojë sanksione të kufizuara dhe mbështetje për një “dialog kombëtar” tashmë të hedhur poshtë nga regjimi.
Për protestuesit e guximshëm në Minsk që kërkojnë t’i japin fund diktaturës, sjellja e Evropës me siguri duhet të jetë një zhgënjim i madh.
Ndoshta do të reagojnë kundër Putinit një ditë. Por jo akoma. Europa ka frikë prej tij, Donald Trump e mbron atë, dhe Kina ka miqesi të veçantë me të. Ndjesia e tij e mosndëshkimit është e fuqishme.
Revolucioni i Bjellorusisë, nëse kjo është ajo që po ndodh, vjen në një betejë gjithnjë e më të fortë globale për të drejtat demokratike.
Në një kamp, janë autokratët, nacionalistët autoritarë, populistët dhe racistët që sundojnë me përçarje, dhunë dhe frikë. Në kampin kundërshtar, liberalët dhe përparimtarët i përmbahen ideve të të drejtave dhe vlerave universale, të bazuara në ligj të njeriut.
Kjo luftë në mbarë botën po zhvillohet që nga fundi i viteve 1990. Dhe shpesh, demokracia po humbet.
Vetëm shikoni përreth. Në Hong Kong, frika dhe censura u përhapën si zjarr.
Në Liban, i tronditur nga shpërthimi shkatërrues në Bejrut, shpreson se edhe rendi i vjetër politik mund të hidhet në erë.
Këto raste të ndryshme kanë një rrënjë të përbashkët: mënyra se si udhëheqësit më me ndikim në botë shtrembërojnë, injorojnë ose kundërshtojnë plotësisht konsensusin demokratik.
Në Kinë, Xi Jinping ka krijuar një presidencë perandorake. Në Brazil, Egjipt dhe Turqi, si në Rusi, diktatorët e zgjedhur e kanë shkatërrur demokracinë.
Sidoqoftë, në SHBA situata është më shumë alarmane.
Pavarësisht nëse është pengim i drejtësisë, mashtrim i Ukrainës, votave të sabotuara postare, kronizëm, abuzim i pushtetit, gënjeshtra të përditshme apo “lajme të rreme”, Trump është armiku kryesor i demokracisë.
Kjo plagë ngjitëse e papërgjegjshmërisë, arrogancës dhe diktatit infekton gjithashtu Britaninë e Boris Johnson dhe Dominic Cummings, dhe as Evropa nuk është imune.
Bjellorusia është dështimi i fundit. Nëse Trump fiton përsëri, të gjithë njerëzit e këqij do të përfitojnë.
Përkthyer dhe përshtatur nga The Guardian/ Konica.al
VAZHDO TË LEXOSH MË TEPËR PËR TEMËN
Demokracia do të na befasojë përsëri…
