Për pjesën më të madhe të vitit 2020, Presidenti Rexhep Tajip Erdogan u mbështet në aventurizmin e politikës së jashtme për të larguar vëmendjen nga kriza ekonomike e Turqisë dhe pasojat politike të AK Partisë së tij.
Përpjekjet e tij agresive në Libi, Nago-Karabak dhe Mesdheun Lindor ndihmuan për të lënë në hije përmbysjen politike të vitit të kaluar, kur AKP humbi zgjedhjet lokale në qytetet kryesore, asnjë më e turpshme se ajo e bastionit të vjetër të Erdogan në Stamboll, dhe një rënie të ndjeshme anëtarësimi.
Por strategjia mund të ketë arritur kufijtë e saj: As investitorët, as publiku i gjerë nuk duket se po e besojnë premtimin e Erdogan për një epokë të re ekonomike. Në përgjithësi, presidenti dhe partia e tij duket se po humbin besimin e zonave të mëdha elektorale.
Tani, me pandeminë e koronavirusit që po tregohet më elastike sesa pritej dhe shpreson për një reagim të mençur ekonomik në shkatërrimin e vitit 2021, partitë e opozitës së Turqisë po sulmojnë.
Erdogan mund të injorojë thirrjet e tyre për zgjedhje të përgjithshme të parakohshme, ato janë planifikuar për verën e 2023.
Midis atyre që presin të kandidojnë janë Kemal Kilicdaroglu, i cili kryeson partinë kryesore të opozitës, Ekrem Imamoglu dhe Mansur Yavas.
Por shanset më të mëdha mund t’i kenë dy gra: Meral Aksener, kreu i Partisë Iyi dhe Canan Kaftancioglu, kreu i CHP në Stamboll.
Aksener, 64 vjeç është nacionaliste dhe anëtare e elitës politike të Turqisë, pasi ka shërbyer më parë si ministre e brendshëm. E njohur si “Asena” sipas një ujku mitik turk, ajo kandidoi kundër Erdogan në 2018.
Kaftancioglu, 48 vjeç, kënaqet në imazhin e saj si një “feministe me motor, majtiste , “Dhe megjithëse pikëpamjet e saj janë më radikale sesa shumica në partinë e saj, ajo respektohet për poshtërimin e AKP në 2019 në Stamboll.
Të dyja partitë e tyre janë të etur të përfitojnë nga hapësira në qendrën politike të Turqisë.
Kjo lëvizje e vë AKP në një rrugë përplasjeje me partnerin e saj të koalicionit, MHP të ekstremit të djathtë. Iyi, ose “Partia e Mirë”, përfaqëson sfidën nga qendra e djathtë dhe CHP nga qendra e majtë.
Aksener ka udhëtuar në drejtim të kundërt nga Erdogan: Ajo u shkëput nga MHP për të manovruar në drejtim të qendrës. Edhe kështu, ajo ruan kredenciale të forta nacionaliste që e bëjnë atë një shënjestër të vështirë.
Nga ana tjetër, Kaftancioglu është një shënjestër e lehtë dhe e shpeshtë për Erdogan dhe mediat pro-AKP.
Mbështetësit e saj thonë se egërsia e sulmeve tregon vetëm shkallën në të cilën Erdogan dhe aleatët e tij kanë frikë nga Kaftancioglu dhe aftësinë e saj për të dhënë votën për CHP.
Gati një e pesta e turqve jetojnë në Stamboll, duke e bërë atë thelbësore për shpresat e opozitës për t’i dhënë fund dominimit dy-dekadësh të AKP-së në politikën turke.
Akoma, Erdogan do të hyjë në 2021 duke u përballur me kundërshtimin më të fortë të karrierës së tij në krye të politikës turke.
Dhe çifti Aksener-Kaftancioglu përfaqëson një kërcënim të dyfishtë të paparë për presidentin dhe partinë e tij.
Përkhyer dhe përshtatur nga Bloomberg/ konica.al
VAZHDO TË LEXOSH MË TEPËR PËR TEMËN
“Erdogan nuk e mbajti fjalën për konfliktin në Libi”
‘Le Monde’: Erdogan s’do heqë dorë nga qëllimet e tij!
“Bindet” Erdogan, pezullon operacionin në Siri
