Një nga kritikat më të zakonshme të qasjes së administratës Trump ndaj Kinës ishte se ajo nuk kishte “asnjë strategji”.
Tani, në ditët e saj në rënie, zyrtarët e asaj administrate duan që ju të dini se qeveria amerikane në të vërtetë kishte një plan, një që ajo po përpiqej të zbatonte. Problemi themelor ishte se vetë Presidenti Trump rrallë e ndoqi atë.
E neglizhuar gjatë ngjarjeve historike të kësaj jave në Uashington, Këshilli i Sigurimit Kombëtar (NSC) të martën deklasifikoi dhe lëshoi një dokument të vitit 2017 të quajtur “SHBA. Korniza Strategjike për Indo-Paqësorin. ”
Në të njëjtin vit, Presidenti Trump në të vërtetë nënshkroi memon me 10 faqe, i cili supozohej të formonte bazën për veprimet e qeverisë së SHBA për një sërë çështjesh të lidhura me Azinë.
Ai përcaktoi një plan për Shtetet e Bashkuara për të përmirësuar në mënyrë drastike praninë e saj në Azi dhe për të zgjeruar aleancat, si dhe për të “ruajtur përparësinë strategjike të SHBA në rajonin Indo-Paqësor dhe për të promovuar një rend ekonomik liberal duke parandaluar Kinën nga krijimi i sferave të reja, joliberale të ndikimit. ”
Strategjia u mbajt e fshehtë në mënyrë që administrata Trump të mos vinte dorë. Pra, pse ta lëshojmë atë tani, vetëm disa ditë para tranzicionit të pushtetit dhe mes disa krizash?
Zyrtarët që punuan dhe besuan në të donin të siguroheshin që Amerikanët e dinin se strategjia ekzistonte – dhe ata qartë shpresojnë që administrata e Biden nuk do ta hedhë atë në mbeturina.
Në të vërtetë ekzistojnë dy strategji sekrete, por NSC nuk mund ta zgjidhte të dytën me kohë. Titullohet “SHBA Korniza Strategjike për Kundër Agresionit Ekonomik të Kinës. ” Së bashku, ata shërbyen si udhëzime të brendshme për qeverinë e SHBA dhe informuan disa dokumente të mëpasshme në dispozicion të publikut, duke përfshirë Strategjinë e Sigurisë Kombëtare, Strategjinë e Mbrojtjes Kombëtare dhe raportet që mbështesin luftën tregtare të Trump me Pekinin.
Çfarë shkoi keq? Mbi të gjitha, strategjia shpesh ishte injoruar nga njeriu më vendimtar për suksesin e saj – presidenti.
Strategjia rekomandoi forcimin e bashkëpunimit me aleatët e Azisë Juglindore, por Trump as nuk mund të shqetësohej të merrte pjesë në samitet rajonale pas vitit 2017.
Strategjia bëri thirrje për forcimin e marrëdhënieve të mbrojtjes me Japoninë dhe Korenë e Jugut, por Trump këmbënguli në zhvatjen e të dy vendeve . Strategjia e shikonte Xi si një kundërshtar, ndërsa Trump e shikonte atë si mik personal.
Shumë gjëra të kërkuara në dokument ndodhën në të vërtetë.
Siç shkruajti profesori i Universitetit Kombëtar Australian Rory Medcalf, “Ky vizion i guximshëm për politikën e jashtme të SHBA nuk arriti të merrte parasysh thellësinë e ndarjes së brendshme dhe mosfunksionimin që pengonte aftësinë e Amerikës për të përparuar interesat e saj jashtë”.
Ekipi i Biden-it në Azi, i cili do të drejtohet nga ish-zyrtari i Departamentit të Shtetit Kurt Campbell, duhet të njohë ndryshimin midis asaj që Trump po bënte në Kinë dhe asaj që po bënin zyrtarët e tij.
Këta të fundit kanë lënë pas një plan të zgjuar se si të ecim përpara. Strategjia e administratës Trump për Kinën në të vërtetë duket shumë më premtuese pa Trump.
Përkthyer e përshtatur nga The Washington Post/ konica.al