Shenjat e para të një pamje të zymtë të marrëdhënieve midis Turqisë dhe SHBA erdhën nga një person kyç në administratën e re të Biden javën e kaluar.
Kandidati i Sekretarit të Shtetit Antony Blinken të martën tha për Turqinë: “Ideja që një partner strategjik, i ashtuquajtur strategjik i yni do të ishte në të vërtetë me një nga konkurrentët tanë më të mëdhenj strategjikë në Rusi nuk është e pranueshme.”
Ai nuk u ndal këtu. Gjatë seancës së tij të konfirmimit të Komitetit të Marrëdhënieve me Jashtë të Senatit, ai tha se, pasi vlerësoi ndikimin e sanksioneve ekzistuese mbi Turqinë, Uashingtoni duhet të përcaktojë nëse nevojitet më shumë presion.
Blinken është i njohur për kritikat e tij ndaj Turqisë, por referimi i tij për një aleat të NATO-s si një “të ashtuquajtur partner strategjik” para se ai madje të ketë marrë detyrën sugjeron që Ankaraja përballet me një detyrë të vështirë me këtë administratë.
Ai ndoshta nuk dëshiron të pranojë se Turqia ka të drejtë të mbajë marrëdhënie të mira si me SHBA, ashtu edhe me Rusinë.
Një figurë tjetër kryesore në ekipin e ri të Biden është gjenerali Lloyd Austin, i cili tani është sekretar i mbrojtjes.
Në vitin 2013, ai u emërua komandant i Komandës Qendrore të SHBA (CENTCOM), i cili ishte përgjegjës për mbrojtjen e interesave të SHBA në Lindjen e Mesme, Azinë Qendrore dhe Azinë Jugore.
Ai bashkëpunoi me Turqinë brenda kornizës së programit amerikan të trajnimit dhe pajisjes, si pjesë e luftës kundër Daesh në Siri, por ky program më vonë u kthye në një dështim.
Austin doli në pension në 2016 por, ndërsa komandonte CENTCOM, ai luajti një rol vendimtar në armatosjen e luftëtarëve Kurd.
Tani që ai është bërë një zyrtar i lartë përgjegjës për zbatimin e planeve ushtarake amerikane jo vetëm në Lindjen e Mesme por në të gjithë botën, Turqia ka arsye të shqetësohet.
Zyrtari i tretë i lartë, emërimi i të cilit nuk e bëri Turqinë të gëzohej është Brett McGurk, përfaqësuesi special i Shtëpisë së Bardhë për Lindjen e Mesme dhe Afrikën e Veriut. Ai konsiderohet arkitekt i politikës amerikane ndaj kurdëve sirianë. Media turke ka botuar vërejtje kritike në lidhje me marrëdhëniet e tij me udhëheqjen e kurdëve sirianë.
Këshilltari i Sigurisë Kombëtare Jake Sullivan është një emër tjetër që Turqia ka pasur disa dyshime në të kaluarën. Në një artikull që ai shkroi në 2017, ai e krahasoi arrestimin e Turqisë të disa anëtarëve të stafit të Ambasadës Amerikane në Turqi me “marrjen e pengjeve” dhe kritikoi ashpër operacionet ushtarake të Ankarasë kundër Kurdëve në Irak. Ai gjithashtu kritikoi ish-Presidentin e SHBA Donald Trump për të mos qenë mjaft i ashpër ndaj Presidentit turk Rexhep Tajip Erdogan dhe Partisë në pushtet për Drejtësi dhe Zhvillim.
I fundit por jo më i rëndësishmi është vetë Presidenti Joe Biden. Ai ka qenë kritik ndaj Turqisë në shumë raste.
Si senator, ai ose sponsorizoi ose mbështeti shumë rezoluta kundër interesave të Turqisë.
Një faktor i rëndësishëm në të ardhmen e marrëdhënieve Turqi-SHBA do të jenë detajet e politikës së Biden për Iranin.
Ankaraja mund të mos pëlqejë të përdoret si një peng në politikën e Iranit të Uashingtonit, por mund të mos kundërshtojë bashkëpunimin trepalësh me SHBA dhe Irakun.
Turqia ka nevojë për bashkëpunimin e Irakut për të mbajtur presionin mbi Partinë e Punëtorëve të Kurdistanit (PKK), e cila është caktuar si një organizatë terroriste në SHBA. Kështu që Uashingtoni mund të bashkëpunojë me Turqinë në Irak për t’i bërë më shumë presion Iranit. Një bashkëpunim i tillë nuk do të thotë që SHBA të heqë dorë nga bashkëpunimi i saj me kurdët sirianë.
Për më tepër, për shkak të shërbimit të tij të gjatë publik, Biden është i vetëdijshëm për rëndësinë e Turqisë për komunitetin Euro-Atlantik. Prandaj, ai do të jetë në gjendje të peshojë pluset dhe minuset e çdo hapi që mund të kundërshtojë Turqinë.
Ka edhe emra të tjerë, por ata që përmenden më sipër pritet të marrin vendime ekzekutive që do të prekin Turqinë në një mënyrë apo në një tjetër.
Zgjedhjet presidenciale të nëntorit në SHBA u monitoruan nga afër në Turqi dhe burokracia turke duhet të jetë përgatitur për disa skenarë në negociatat e ardhshme. Pavarësisht nga qëndrimi negativ që të emëruarit e Biden mund të kenë pasur në të kaluarën, një avantazh është se shumica e tyre e njohin Turqinë mjaft mirë.
Ata ndoshta do të përpiqen ta mbajnë Ankaranë nën kontroll pa rrezikuar ta humbin atë si një aleat.
Një stuhi mund të afrohet, por dëmi që do të shkaktojë është ende i vështirë të parashikohet.
Yasar Yakis është një ish-ministër i jashtëm i Turqisë dhe anëtar themelues i AK Partisë në pushtet.
VAZHDO TË LEXOSH MË TEPËR PËR TEMËN
“Asgjë nuk do të ndryshojë”/ Turqia reagon për fitoren e Biden
Dy telefonatat që ‘trazuan’ botën…
