Ashtu si shumica e presidentëve, Joe Biden ka vendosur të përqendrohet në politikën e brendshme.
Por nuk mund të shtypni thjesht butonin e pauzës në pjesën tjetër të botës.
Kombet e tjera po përpiqen të testojnë presidentin e ri.
A do të jetë i ashpër? Këto janë pyetjet që bëhen nga armiqtë dhe aleatët e SHBA – veçanërisht në Lindjen e Mesme të madhe.
Ky është një rajon që Biden, si dy presidentët para tij, dëshiron ta bëjë më pak përparësi, por nuk është e lehtë për ta bërë.
Ai ka disa vendime kryesore për të marrë së shpejti, veçanërisht për Afganistanin.
Tre aleatë të mëdhenj të SHBA – Izraeli, Egjipti dhe Turqia – të gjithë po sinjalizojnë pakënaqësi me administratën.
Shumë izraelitë u mërzitën që Biden nuk e kishte thirrur kryeministrin Benjamin Netanyahu me marrjen e detyrës. Danny Danon, ish-ambasadori i Izraelit në Kombet e Bashkuara dhe tani kryetar i krahut ndërkombëtar të partisë Likud të Netanyahut, madje shkoi në Twitter për të shprehur pakënaqësinë e tij. Çfarë vreri.
Netanyahu, i cili hoqi një fotografi të tij me Presidentin Donald Trump nga profili i tij në Twitter vetëm më 11 janar, nuk ka arsye për ankesa. Ai u afrua shumë me presidentin e mëparshëm, kështu që nuk është për t’u habitur.
Aleanca SHBA-Izrael do të vazhdojë (të dy liderët më në fund folën të Mërkurën), por Biden po sinjalizon se ai nuk do të jetë aq tolerant ndaj Netanyahut sa ishte Trump.
Ndërkohë, Presidenti turk Rexhep Tajip Erdogan po akuzon Shtetet e Bashkuara për gjoja mbështetjen e luftëtarëve Kurdë të cilët ekzekutuan 13 pengje turq në Irakun e veriut.
Është mjaft e vështirë të fajësosh Shtetet e Bashkuara për veprimet e Partisë së Punëtorëve të Kurdistanit (PKK), e cila është caktuar si një organizatë terroriste nga Uashingtoni.
Erdogan po përpiqet të shmangë zemërimin e brendshëm dhe të vendosë kushtet e marrëdhënies së tij me presidentin e ri.
Ai do të duhet të mësojë se Biden ka të ngjarë të jetë më i ashpër ndaj tij sesa ishte Trump.
Kështu, gjithashtu, me Presidentin egjiptian Abdel Fatah al-Sissi, të cilit Trump i referohej si “diktatori im i preferuar”.
Biden është zotuar se “nuk do të ketë më kontrolle të zbrazëta” për Sissi. Tani, Sissi duket se po e tall duke arrestuar gjashtë të afërm të një disidenti të hapur egjiptian që jeton në Virxhinia Veriore.
Armiqtë paraqesin prova edhe më të ashpra se aleatët.
Teherani dëshiron që sanksionet amerikane të hiqen si parakusht për ribashkimin e marrëveshjes bërthamore që Trump doli në 2018.
Irani po rrit presionin duke rritur pasurimin e uraniumit dhe duke kërcënuar të dëbojë inspektorët ndërkombëtarë javën e ardhshme.
Biden duhet t’u dërgojë një sinjal të fortë iranianëve për ta qetësuar atë nëse duan një marrëveshje – dhe, ashtu si Trump, ai duhet të bëjë të qartë se do të ketë pasoja të ashpra për vrasjen e personelit amerikan.
Pastaj janë Talibanët.
Megjithëse i angazhuar në bisedime për paqen, grupi po tregon më shumë interes për pushtim sesa kompromis.
Ajo është fajësuar për një seri sulmesh të profilit të lartë terrorist në Kabul dhe po pozicionon forcat e saj për të nisur një sulm të madh në të gjithë vendin në pranverë.
Nëse Biden largohet, një grup studimi parashikon “një rindërtim të kërcënimit terrorist ndaj atdheut të SHBA brenda tetëmbëdhjetë muajve deri në tre vjet”.
E gjithë bota po shikon se si Biden do t’ kalojë këto teste.
Ai duhet të shmangë përfshirjen e tij më thellë në Lindjen e Mesme, por gjithashtu duhet t’i tregojë botës se ai nuk është nën kontroll.
Përndryshe, provokimet vetëm do të përkeqësohen.
Përkthyer dhe përshtatur nga The Washington Post/ konica.al
VAZHDO TË LEXOSH MË TEPËR PËR TEMËN
Kriza e legjitimitetit në Amerikë
