Administrata e Biden është treguar e prerë në lidhje me marrëdhëniet me Rusinë dhe Kinën. Por të presësh të krijosh aleanca për t’u përballur me këto shtete ose për t’i përmbajtur ato nën kontroll është joreale.
Administrata e Biden ka qenë e prerë, dhe disi e drejtpërdrejtë dhe e hapur për Rusinë dhe Kinën.
Sekretari i Shtetit Antony Blinken nuk ka kritikuar natyrën kundërshtare të marrëdhënies së SHBA me të dy regjimet autoritare.
Kohët e fundit, Presidenti Joe Biden u pyet nëse ai ende e konsideronte të fortin rus, Vladimir Putin si një “vrasës”, një përshkrim që ai përdori gjatë fushatës. “Po”, ishte përgjigjja.
Rusia dhe Kina janë mësuar të përfliten ashpër nga politikanët amerikanë gjatë një fushate. Por pas marrjes së detyrës, zakonisht diplomacia merr drejtimin për të mos përkeqësuar situatën dhe raportet midis shteteve.
Kina, Rusia vërtet na shohin si një kërcënim
Donald Trump, me politikën e tij të jashtme të sulmeve retorike , ishte një përjashtim. Por Biden, si një politikan konvencional, pritej të kthehej në normën e diplomacisë.
Kështu që bisedat e hapura nga administrata e Biden kanë qenë një shqetësim për Rusinë dhe Kinën. Zyrtari më i lartë i politikës së jashtme të Kinës, në takimin e parë të nivelit të lartë midis dy vendeve që nga koha kur Biden mori detyrën, u përgjigj duke ligjëruar publikisht Blinken për mangësitë dhe të këqijat e demokracisë amerikane dhe sesi nuk ishte një model për pjesën tjetër të botës.
Rreziku i luftës: Administrata e Biden duhet të kuptojë Korenë e Veriut
Gjithmonë e kam parë ironike se sa pak realizëm ka pasur në të ashtuquajturën shkollë të politikës së jashtme të realizmit, të cilës Biden dhe ekipi i tij i përkasin.
Por, për sa i përket natyrës së Rusisë dhe Kinës, nën drejtimin e Putinin dhe Xi Jinping, administrata e Biden duket mjaft e qartë. Ata e shohin sistemin amerikan të kapitalizmit demokratik si një kërcënim për legjitimitetin e autokracive të tyre. Ata duan të na shohin të dobësuar, të përçarë, më pak ndikues dhe më pak të vlerësuar në të gjithë botën.
Dhe ata do të marrin përsipër t’i arrijnë këto qëllime.
Biden mendon se kemi nevojë për aleanca të rindërtuara
Siç është bërë e qartë në dokumentin e Administratës Strategjike të Përkohshme të Sigurisë Kombëtare, qasja do të jetë rindërtimi i aleancave me demokracitë e tjera si një kundërforcë për Rusinë dhe Kinën. Me demokracitë evropiane në lidhje me Rusinë, duke vepruar përmes NATO-s dhe në koordinim me Bashkimin Evropian dhe Britaninë.
Lidhur me Kinën ka një qasje me dy nivele. Në shtytjet hegjemonike rajonale gjithnjë e më agresive të Kinës, duke punuar kryesisht përmes asaj që bëhet e njohur si QUAD: Australia, India dhe Japonia, përveç Shteteve të Bashkuara. Koreja e Jugut do të shtohej nëse diferencat e saj me Japoninë mund të kapërceheshin.
Për çështjet ekonomike në lidhje me Kinën, një koalicion edhe më i madh parashikohet të përfshijë vende të tjera aziatike, demokratike dhe të tjera, dhe demokracitë evropiane.
Çfarë mund të presim nga vendet e tjera?
Ajo që është më pak e qartë është ajo që administrata e Biden dëshiron të bëjë me këto aleanca të rinovuara. Dhe madje edhe më pak e qartë se kjo është ajo që do të ishte realiste të prisnin të bënin ata.
Shtetet e Bashkuara kanë vendosur regjime agresive sanksionesh kundër Rusisë, Iranit, Koresë së Veriut dhe Venezuelës. Asnjë prej tyre nuk e ka ndryshuar sjelljen e regjimeve të synuara.
BE, Kanadaja dhe Britania së fundmi u bashkuan me SHBA në vendosjen e sanksioneve kundër figurave kineze për shtypjen e ujgurëve. Një bast shumë i sigurt është se këto nuk do të ndryshojnë pak sjelljen kineze.
Me përjashtim të demokracive të vogla në kufirin e Rusisë që ishin më parë pjesë e Bashkimit Sovjetik, vendet evropiane nuk kanë më frikë nga tanket ruse që kalojnë përtej kufijve të tyre.
Fqinjët e Kinës e konsiderojnë atë si një kërcënim. Kjo është pjesërisht për mosmarrëveshjet territoriale. Por edhe më shumë për lirinë e tyre të veprimit në marrëdhëniet ndërkombëtare dhe ekonomike. Ata nuk duan të zhyten në orbitën e Kinës.
Biden duhet të planifikojë mbështetje të kufizuar
Por Kina është partneri më i madh tregtar për shumicën e tyre. Ata kanë një litar të ngushtë për të ecur dhe nuk do të duan të bashkohen pa mëdyshje në një aleancë të SH.B.A.-së, e krijuar për t’u përballur ose për të përmbajtur Kinën.
Demokracitë evropiane nuk e konsiderojnë Kinën si një kërcënim të sigurisë. Dhe BE kohët e fundit arriti një marrëveshje investimi në parim me Kinën, e krijuar për të rritur rrjedhën e kapitalit në të dy drejtimet.
Objektivi kryesor i Evropës është rritja e hyrjes në tregun e brendshëm të Kinës për kompanitë e saj. Nuk do të ketë shumë interes për të qenë pjesë, ose perceptuar si pjesë e një aleance amerikane për ta sjellë Kinën nën dominim.
Administrata e Biden-it duhet të kalojë ca kohë duke menduar se çfarë duhet të bëjnë Shtetet e Bashkuara karshi Rusisë dhe Kinës me mbështetje dhe bashkëpunim të kufizuar nga vendet e tjera. Sepse, nëse jemi plotësisht realistë, këtu do të përfundojmë.
Përkthyer dhe përshtatur nga Foreign Policy/ F.H, Konica.al
VAZHDO TË LEXOSH MË TEPËR PËR TEMËN
