Të Premten, përtej territoreve të okupuara Palestineze, dhe posaçërisht në qytete dhe qytete të Rripit të Gazës, palestinezët dolën në rrugë për të festuar. Ata po festonin një Bajram të vonuar, festa që shënon fundin e muajit të shenjtë të Ramazanit dhe një festë nga e cila ata u privuan këtë vit për shkak të dhunës brutale në Gaza nga ushtria izraelite.
Ata janë në gjendje ta bëjnë këtë për shkak të armëpushimit që hyri në fuqi të Premten në mëngjes në 2 të mëngjesit, duke ndaluar sulmet ajrore izraelite.
Për miqtë dhe familjen time në Gaza, armëpushimi përfaqëson fundin e 11 ditëve të dhunës ekstreme dhe gjithëpërfshirëse që vrau të paktën 243 palestinezë, përfshirë 66 fëmijë.
Disa po festojnë thjesht mbijetesën. Të tjerët nuk besojnë se ata janë ende gjallë. Familje të tëra u varrosën nën rrënoja.
Izraeli rrafshoi ndërtesa të rëndësishme apartamentesh, shtëpi, zyra shtypi, dyqane librash dhe madje klinika shëndetësore.
E megjithatë, edhe pse i jep fund përkohësisht dhunës spektakolare të 11 ditëve të fundit, nuk do t’i japë fund dhunës së përditshme në Gaza dhe përtej territoreve të okupuara që ka vazhduar për 73 vjet.
Së bashku me palestinezët e tjerë, unë kam qenë i befasuar nga vala e zemërimit global ndaj ushtrisë izraelite dhe solidaritetit me Gaza gjatë ditëve të fundit.
Për 14 vitet e fundit, një bllokadë mbytëse izraelite ka bllokuar njerëzit në Gaza brenda një zone prej 140 milje katrorë, duke na ndaluar madje edhe nga mallrat dhe furnizimet më themelore.
Duke u rritur gjatë kësaj bllokade, vetë kalimi i kohës u ndje i dhunshëm për mua.
Ishte dhuna e minutave dhe orëve të kaluara pa energji elektrike, aksesi në ujë të pastër, aftësia për të udhëtuar në pjesë të tjera të vendit dhe në botën e jashtme, pasi pacientët me kancer vdisnin ndërsa prisnin lejet.
Ishte dhuna e kohës që kalonte e izoluar në një nga territoret më të dendura të botës.
Dy milion njerëz aktualisht jetojnë në Gaza. (Kombet e Bashkuara parashikojnë që deri në vitin 2050 popullsia e Gazës do të rritet në 4.8 milion. Gaza është tashmë një nga zonat më të populluara në botë, por kjo do të dyfishojë dendësinë e popullsisë nga afërsisht 13,000 njerëz për milje katrore në 34,000 për milje katrore.)
Ishte dhuna e të jetuarit me trauma të forta dhe të zgjatura midis periudhave të bombardimeve.
Ndërsa ky armëpushim i fundit merr forcë, palestinezët në Gaza ende nuk janë rikuperuar nga ndikimi traumatik i sulmeve të mëparshme të 2008, 2012 dhe 2014.
Në Gaza dhe në të gjithë atdheun tonë, ky proces i shpronësimit të dhunshëm vazhdon edhe sot, pasi Izraeli synon të sigurojë që ai të mbetet një shtet me shumicë hebreje, me tokë maksimale për popullsinë hebreje dhe një minimum palestinezësh.
Por shpërthimi i fundit i dhunës së fortë është gjithashtu provë se përpjekjet e Izraelit për të fshirë palestinezët në disa zona dhe për t’i rrethuar në të tjera, duke shpresuar se do të zhdukemi, ka dështuar. Palestinezët po rezistojnë.
Në Shtetet e Bashkuara, legjislacioni i prezantuar nga Senatori Bernie Sanders (I-Vt.) Në Senat dhe Rep. Alexandria Ocasio-Cortez (D-N.Y.) Në Shtëpi për të bllokuar shitjet e armëve në Izrael është një veprim i mirëpritur.
Megjithatë, për të ndaluar dhunën e qëndrueshme, ne kemi nevojë për një vizion të ri dhe krijues për një ndryshim thelbësor për palestinezët dhe Izraelin, një rrënjë në parimet e barazisë, drejtësisë dhe lirisë.
Më e rëndësishmja, ne kemi nevojë që bota të vazhdojë t’i kushtojë vëmendje dhe të flasë.
Derisa të përfundojë bllokada mbytëse dhe të shohim përgjegjësi për krimet e luftës të kryera kundër popullit të Gazës, liria jonë do të mbetet e paplotë.
Jehad Abusalim është bashkëpunëtor arsimor dhe politik i Programit të Aktivizmit Palestinez në Komitetin e Shërbimit të Miqve Amerikanë. Ai është duke përfunduar doktoraturën e tij në Historinë dhe programin e përbashkët të Studimeve Hebraike dhe Judaike në Universitetin e New York-ut.
Përkthyer dhe përshtatur nga The Washington Post/ konica.al