Në vitin 2008, Vladimir Putin dërgoi forca në rajonin e Osetisë së Jugut të Gjeorgjisë për të mbështetur separatistët rusë.
Kur forcat gjeorgjiane kundërsulmuan, Putini nisi (Robert Kagan më vonë njoftoi) një “pushtim të plotë, me dhjetëra mijëra trupa, aeroplanë luftarakë dhe elementë të Flotës së Detit të Zi të gjithë të para-pozicionuar”. NATO, e pa dekurajuar, në vitin 2010 lëshoi një “Koncept Strategjik” të gëzuar me 40 faqe që thoshte se bashkëpunimi NATO-Rusi “kontribuon në krijimin e një hapësire të përbashkët të paqes”.
NATO, duke dashur “një partneritet të vërtetë strategjik”, do të “veprojë në përputhje me rrethanat” dhe “me pritjen e reciprocitetit” nga Rusia e Putinit.
NATO do të kërkojë një “partneritet konstruktiv të bazuar në besim të ndërsjellë, transparencë dhe parashikueshmëri”.
Në 11 vitet pasuese, sjellja e Rusisë është bërë e parashikueshme.
Ajo ka pushtuar Donbas para aneksimit të Krimesë, duke copëtuar pjesërisht kombin gjeografikisht më të madh të Evropës, Ukrainën, të cilën Rusia ende e kërcënon me vendosjet ushtarake.
Ajo e ka zgjatur masakrën në Siri duke ndërhyrë në luftën e saj civile.
Ajo ka vrarë, ose ka tentuar të vrasë, armiqtë e brendshëm të Putinit në Rusi dhe jashtë saj.
Muajin e kaluar, regjimi autoritar Bjellorus i Aleksandër Lukashenkos nisi një formë të re të piraterisë ajrore, duke dërguar avionë ushtarakë për të detyruar një avion të zbarkonte në Bjellorusi, ku u arrestua një pasagjer, një gazetar disident Bjellorus.
Sekretari i Jashtëm britanik Dominic Raab tha se është “shumë e vështirë të besosh se ky lloj veprimi mund të ishte ndërmarrë pa të paktën miratimin e autoriteteve në Moskë”.
Rusia vazhdon “luftën hibride”.
Për shembull, Financial Times raporton në një faqe në internet me bazë në Montreal që e quan veten një organizatë e pavarur kërkimore, por në të vërtetë është, thotë Departamenti i Shtetit i Sh.B.A, “thellësisht i përfshirë në ekosistemin më të gjerë të dezinformimit dhe propagandës të Rusisë”.
Kështu që, në samitin njëditor të kësaj jave, NATO etiketoi veprimet e Rusisë si “kërcënim”. Me sa duket, megjithatë, Rusia nuk po kërcënon mjaftueshëm për të kërkuar ndalimin e tubacionit Nord Stream 2, i cili do të thellojë varësinë e Evropës, dhe veçanërisht të Gjermanisë, nga energjia ruse.
Nga 30 anëtarët e NATO-s që u regjistruan në etiketën banale të “kërcënimit”, është e mundshme që vetëm Shtetet e Bashkuara, Britania dhe pesë kombe më të vogla do të shpenzojnë në 2022 2 për qind të prodhimit të tyre të brendshëm bruto për ushtritë e tyre që është objektivi minimal që NATO miratoi shtatë vjet më parë për t’u arritur deri në 2024.
Kur NATO u mblodh në 1949, e gjitha kishte të bënte me Evropën.
Sekretari i tij i parë i përgjithshëm, Lord Hastings Ismay, tha shumë mirë se u krijua për të “mbajtur Bashkimin Sovjetik jashtë, Amerikanët brenda dhe Gjermanët poshtë”.
Sot, kujtesa e Bashkimit Sovjetik që ushqeu Putin e përndjek dhe e motivon atë; ai e quan vdekjen e saj “katastrofa më e madhe gjeopolitike e shekullit”.
Presidenti Biden me mençuri e ka përmbysur urdhrin e paraardhësit të tij duke zvogëluar forcat e SHBA në Gjermani. Por megjithëse ai komb ka ekonominë më të madhe të Evropës, në 2022 ai ndoshta, si zakonisht, do të bjerë të paktën 25 përqind më pak se caku i shpenzimeve të mbrojtjes së NATO-s.
“Koncepti Strategjik” i NATO-s 2010 nuk përmbante asnjë fjalë për Kinën.
Në samitin e kësaj jave, megjithatë, NATO tha se Kina tani paraqet “sfida”.
Ky është një karakterizim jashtëzakonisht anodyne i aktiviteteve që përfshijnë:
Një qëllim i udhëtimit të Biden në Evropë ishte të siguronte aleatët se Shtetet e Bashkuara janë të gatshme të rimarrin përgjegjësitë e tyre në lidhje me mirëmbajtjen e një bote të rregullt.
Tani, disa siguri të krahasueshme nga aleatët do të ishin në kohë.
Një qëllim i udhëtimit të Biden në Evropë ishte të siguronte aleatët se Shtetet e Bashkuara janë të gatshme të rifillojnë përgjegjësitë e tyre në lidhje me mirëmbajtjen e një bote të rregullt.
Tani, aleatët do të bënin mirë ta risiguronin Amerikën.
Përkthyer dhe përshtatur nga The Washington Post/ konica.al