Presidenti Biden premtoi të bashkojë demokracitë e botës kundër autoritarizmit global, por pazari i ri i administratës Nord Stream 2 vë në pah miqtë perëndimorë të Kremlinit dhe interesat e biznesit gjerman në kurriz të aleatëve të SHBA-së.
Gazsjellësi prej 760 miljesh është një armë gjeopolitike, të cilën Kievi ka frikë se Vladimir Putin do ta përdorë për ta privuar atë nga të ardhurat tranzite nga tubacionet e gazit që aktualisht kalojnë territorin e tij.
Nord Stream 2 do të dyfishojë kapacitetin e një tubacioni ekzistues nën Detin Baltik dhe kështu do të hiqte ose ulte ndjeshëm çdo kosto ekonomike që Rusia mund të pësojë nëse rrit “ngacmimin” e saj ndaj Ukrainës.
Kohët e fundit këtë muaj, Putini ka sugjeruar që ai do të donte ta bënte pikërisht këtë, duke i quajtur rusët dhe ukrainasit “një popull” në një artikull mbi konfliktin në rajonin Donbas të Ukrainës, ku Rusia po mbështet forcat separatiste.
Përkundër njohjes së rolit të Nord Stream 2 si një projekt i ndikimit keqdashës rus, administrata njoftoi një marrëveshje këtë javë të hartuar për të zgjidhur mosmarrëveshjen e gjatë të Uashingtonit me Berlinin mbi tubacionin, duke siguruar që ajo do të përfundojë.
Kjo lëvizje shpreson që Uashingtoni të përdorë sanksionet në një përpjekje të fundit për të vrarë projektin e mbështetur nga Gazprom.
Sipas marrëveshjes, Gjermania bën disa lëshime ndaj shqetësimeve të SHBA në lidhje me sigurinë e Ukrainës, duke përfshirë zotimin se do të hakmerret kundër Rusisë për çdo përpjekje për të armatosur rrjedhat e saj të energjisë dhe për të caktuar një të dërguar special për të ndihmuar Kievin të negociojë një marrëveshje që do të vazhdonte rrjedhat aktuale të gazit të Moskës përmes vendit.
Ajo gjithashtu angazhohet të ndihmojë (dhe financojë) tranzicionin e Ukrainës në burimet e ripërtëritshme të energjisë dhe krijimin e një pakete 60-milion euro të rezistencës së energjisë, ndër të tjera.
Ideja që 60 milion EUR do të bënte ndonjë ndryshim në një mënyrë ose në një tjetër është aq qesharake sa të jetë fyese.
E gjithë kjo supozohet të zbusë shqetësimet e Ukrainës, por zotimi gjerman për të vendosur sanksione ndaj Rusisë në rast të një fushate detyrimi është i paqartë dhe është e pasigurt se çfarë fuqie do të kishte në negociatat mbi kontratën e energjisë të Ukrainës pas vitit 2024, viti i fundit i kontratës aktuale.
Zyrtarët amerikanë kapin cilësinë e padëshirueshme të këtij kompromisi, por ata pretendojnë se zgjedhja e tyre është më pragmatike midis opsioneve të këqija.
Kancelarja Angela Merkel ka pohuar se tubacioni rus është një projekt thjesht tregtar, një që luan një rol të rëndësishëm në tranzicionin energjetik të Gjermanisë dhe i quajti sanksionet e mundshme të SHBA ndaj njësive gjermane një shkelje të paligjshme të sovranitetit të vendit të saj.
Për të gjitha mangësitë e saj, marrëveshja i shërben një qëllimi të rëndësishëm sqarues, duke treguar se zyrtarët gjermanë, të cilët e kanë mohuar prej kohësh, në të vërtetë e kuptojnë se si Nord Stream 2 do të përdoret si një projekt politik.
Ajo zbulon falimentimin e mbrojtjes merkantiliste të Merkelit për projektin.
Dhe kjo demonstron prova të konceptit për përpjekjet e Putinit për të blerë politikanë me ndikim evropian, të tillë si Gerhard Schröder, kryetar i bordit Nord Stream 2 dhe një ish-kancelar gjerman.
Me Nord Stream 2, Moska ka thelluar në mënyrë efektive ndarjet midis SHBA dhe disa prej aleatëve të saj.
Ky episod ka bërë që Ukraina dhe kundërshtarët e tjerë të gazsjellësit të Evropës Lindore të vënë në pikëpyetje vendosmërinë e Uashingtonit për t’u përballur me kërcënimin rus.
Nndoshta Kievi nuk ka zgjidhje tjetër përveçse të marrë atë që mund të marrë.
Por biseda e Shtëpisë së Bardhë për të mbrojtur demokracinë e luftuar tingëllon më e dobët pas kësaj marrëveshjeje.
Përkthyer dhe përshtatur nga National Review/ konica.al
VAZHDO TË LEXOSH MË TEPËR PËR TEMËN
Biden nuk duhet të bjerë në grackën e Putinit!
Biden flet për të vendosur drejtësi në botë, a do t’ia dalë ai?
Biden-Putin: Raundi i parë
