Një monument i mahnitshëm i periudhës paleokristiane. Pagëzimorja e Butrintit u ndërtua në mesin e shek.VI – periudhë gjatë së cilës krishtërimi po lulëzonte në Butrint dhe qyteti kishte peshkopin e tij.
Monumenti i rrallë arkeologjik u zbulua në vitin 1928, nga Misioni Arkeologjik Italian. Është pagëzimorja e dytë më e madhe në gjithë Perandorinë Romake, pas asaj të Shën Sofisë të Stamboll (Kostandinopojës).
Pagëzimorja i kushtohet ritit të pagëzimit dhe simbolizon këtë rit në të gjitha aspektet e arkitekturës dhe dekorimit.
Ajo përbëhet nga salla e pagëzimit dhe një sallë ndihmëse në veri, të dyja shtruar me mozaik. Salla e parë ka plan rrethor me diametër 13,5 metra, me dy radhë kolonash graniti. Figurat e mozaikut, kryesisht mee kafshë, janë vendosur në 69 medalione, në 7 rrathë bashkëqëndrorë, që rrethojnë vendin e pagëzimit në qendër, duke e rritur kështu numrin e rrathëve në tetë (numri kristian për shpëtim dhe përjetësi).
Mozaiku i jashtëzakonshëm shumëngjyrësh i dyshemesë së pagëzimores së Butrintit është një nga mozaikët më të kompletuar dhe më kompleks të të gjithë pagëzimoreve të asaj periudhe.
Vëmendja e vizitorëve që kalojnë pragun e hyrjes kryesore tërhiqet nga dy pallonj në një hardhi, që rritet në një vazo të madhe. Pallonjtë simbolizojnë parajsën dhe pavdekshmërinë, ndërsa vazoja dhe rrushi simbolizojnë fertilitetin dhe gjakun e Krishtit.
Salla mendohet të ketë qenë e mbuluar me sistem qemeresh e kupolë, mbi kolonat qëndrore. Edhe salla tjetër, përafërsisht drejtkëndëshe, është e shtruar me mozaik, me motive kafshësh dhe figura gjeometrike.
Mozaikët në pagëzimoren e Butrintit kanë vlera të rralla artistike dhe dekorimi i tyre paraqet karakteristika të përbashkëta, që shtrihen në një krahinë shumë të gjerë, nga Vjosa në veri e vazhdon në jug, në disa zona të ndryshme të Epirit.
VAZHDO TË LEXOSH MË TEPËR PËR TEMËN
“Ali Pashë Tepelena përdorte si spiunë, klerikët ortodoksë grekë”
“Ende ka njerëz që falënderojnë më dorën në zemër”
