Anna Klein, profesore e turizmit në Mynih, së bashku me të shoqin dhe dy vajzat, i kaloi pushimet e sivjetshme verore në Shqipëri. Në intervistë për DW, ajo sjell përshtypjet si pushuese dhe specialiste e fushës.
Zonja Klein, ju zgjodhët Shqipërinëm si destinacion për të kaluar pushimet me familjen tuaj. Si e morët këtë vendim?
Ne donim të shkonim në jug me kamperin tonë, sepse vitin e kaluar ishim në veri. Këtë radhë, donim ta kishim pak më ngrohtë. Vendet e tjera, si Kroacia, Sllovenia etj., i kishim vizituar, Shqipëria na u duk pak më ekzotike dhe ndryshe.
Ju shkuat për diell, por përfunduat edhe në një stuhi të rrezikshme.
Po, patëm një “aventurë” në kanionin e Langaricës, në Përmet, teksa po e përshkonim më këmbë. Ishte një rrugë që nuk kishte asnjë pikë uji. Sapo kishim mbërritur nga fundi, pamë që moti nisi të ndryshonte. U kthyem menjëherë me shpejtësi, gati me vrap. Ndërsa për të shkuar na ishin dashur 4 orë, kthimin e bëmë gati për një orë. Vetëm për një fije shpëtuam. Stuhia ishte e frikshme, me bubullima dhe vetëtima, qielli u nxi, nuk kisha parë një gjë të tillë më parë. Vajza e vogël, e cila është gjashtë vjeçe, u tremb shumë. Megjithatë, e gjithë përvoja në Shqipëri ishte shumë e bukur.
Si specialiste e fushës, cilat janë sipas jush përparësitë e turizmit në Shqipëri?
Natyra dhe pamja që të shpaloset nëpër udhëtime. Kombinimi mal, det, liqene. Do të veçoja udhëtimin me traget në liqenin e Komanit, Ishte një përjetim i jashtëzakonshëm, me një panoramë mahnitëse. Rrugët janë më të mira se ç’i kisha pritur. Në veri të Shqipërisë, nëpër male kishte edhe vende ku rruga përfundonte, dhe pastaj ngushtohej shumë dhe bëhej e rrezikshme. Së dyti janë njerëzit dhe ajo që më ka befasuar më shumë është se edhe në zonat më të thella, gjen edhe më të moshuar që flasin anglisht. Për dy vajzat tona, ishin edhe kafshët, interesante. Ato numëruan gjithsej, mbi 150 qenë. Në Shkodër ishte për ta një përjetim i bukur, sepse befas na dilnin në rrugë kuaj, lopë, dhi. Për fëmijët, kjo është diçka e veçantë. Së treti, janë dhe trashëgimitë kulturore, por aty kërkon pak më shumë menaxhim.
Çfarë do të ndryshonit ju, po ta kishit në dorë menaxhimin e turizmit në Shqipëri?
Unë do të këmbëngulja që krahas rrugëve automobilistike, të kishte edhe rrugë për këmbësorë. Dhe sa u përket kampingjeve, do të përmirësoja infrastrukturën: për shembull, vendi për larjen e pjatave duhet të jetë i ndryshëm, nga ai ku lahen dhëmbët. Në shumë kampingje, jo ato në breg të detit, por më në thellësi, kishte vetëm një banjë dhe asgjë tjetër. Për ne që vijmë me automjetet tona, është me rëndësi të gjejmë edhe vende ku të hedhim ujërat e pista, rrymë elektrike dhe çezma me ujë të rrjedhshëm. Por ne këto mangësi i prisnim dhe nuk na zhgënjyen. Ajo që na befasoi pak, ishin mbeturinat e hedhura me vend e pa vend, në parqe natyrore, kombëtare, në liqene dhe në lumenj. Kam përshtypjen, se, kjo ka të bëjë edhe me mentalitetin.
Ju i ratë Shqipërisë kryq e tërthor dhe takuat shumë turistë. Cili është turisti që haset me shepesh, në Shqipëri?
Kam përshtypjen se turisti tipik që vjen në Shqipëri, nëpër resorte dhe hotele buzëdetit, janë vetë shqiptarët, shumica nga mërgata që vijnë të kalojnë pushimet në vendlindje ose shqiptarë nga vendet përreth, Kosova, Maqedonia e Veriut. Turistët perëndimorë, si ne, vijnë për të zbuluar vendin dhe për pak aventurë dhe nuk shqetësohen fort, për mungesën e komfortit. Shumica e tyre vijnë nga Italia, Gjermania, Franca, Spanja, Polonia.
Qeveria shqiptare po i ristrukturon zonat turistike. Cila do të ishte këshilla juaj?
E rëndësishme është që të mos përsëriten gabimet e bëra në vende të tjera, si për shembull, në Kroaci, në Dubrovnik, që është vendi tipik i keqmenaxhimit turistik. Pra, nuk mjafton vetëm të promovosh dhe të bësh reklamë për turizmin, por duhet menduar qysh më parë edhe sesi t’i drejtosh flukset e turistëve. Këtë, tani për tani e bën vetëm infrastruktura e papërfunduar.
Shumë vende kanë mbetur të bukura, sepse nuk janë bërë ende rrugët automobilistike që të çojnë deri aty. Në Himarë kishte shumë plazhe ku nuk mund të shkoje me makinë dhe ato kishin mbetur shumë të bukura. Por nëse shtrohet rruga automobilistike pa menaxhuar flukset e turisteve, atëherë këto plazhe do të prishen vetiu. Pra, duhen pasur parasysh kapacitetet e tyre. Këto gjëra duhen planifikuar që më parë, në bashkëpunim me banorët e zonës. Sepse rreziku është, që kur është vetëm një investues dominant, atëherë rajoni zhvillohet në një drejtim që mund të mos përkojë me interesat e banorëve të zonës.
Anna Klein është profesore e turizmit, e specializuar për menaxhimin, pranë IU, Universiteti Ndërkombëtar i Shkencave të Aplikuara, dega Mynih dhe Zëvendëspresidente e Shoqatës Gjermane për Shkencat e Turizmit (DGT).
VAZHDO TË LEXOSH MË TEPËR PËR TEMËN
”Është gjithmonë në modë… dashuria për Atdheun!”
”Shqiptarët, na shohin si kafshë të egra”
